Гендырэктар «Крэдэксбанку» Аляксандар Аксяновіч заявіў, што робяцца спробы ўсталяваць кантакты зь Мінфінам ЗША, «каб дамагчыся абвяржэньня гэтай, мякка кажучы, непраўдападобнай інфармацыі».
У эфіры Свабоды сытуацыю пракамэнтаваў былы старшыня Нацбанку Беларусі Станіслаў Багданкевіч.
Знаткевіч: Станіслаў Антонавіч, ці не маглі б вы патлумачыць нам, у чым праблема з такімі апэрацыямі – і што такое ўвогуле «адмываньне» грошай?
Багданкевіч: Трэба мець на ўвазе, што грошы могуць зьяўляцца ад крыміналу, злачыннай дзейнасьці, незаконнага продажу зброі, наркотыкаў, ад разбою, прастытуцыі і гэтак далей. А таксама ад ухіленьня ад падаткаў, хоць гэта не паўсюль лічыцца ўхіленьнем. У нас, як і ў цывілізаваным сьвеце, прыняты закон аб барацьбе з «адмываньнем» грошай і таму нашы кантрольныя органы, перш за ўсё Нацбанк, а таксама падатковая інспэкцыя, яны павінны адсочваць гэтыя мерапрыемствы. «Адмываюцца» брудныя грошы ад злачыннай дзейнасьці.
Знаткевіч: Калі вы ўзначальвалі Нацбанк, ці кантраляваў Нацбанк камэрцыйныя банкі ў справе такіх падазроных апэрацыяў? Калі, напрыклад, нейкі камэрцыйны банк пераводзіць вялікія сумы грошай на нейкія афшорныя рахункі?
Багданкевіч: У той час у Беларусі не было заканадаўства аб барацьбе з «адмываньнем» грошай. Але мы разумелі, што можам сапсаваць імідж краіны і банкаўскай сыстэмы, калі будзем патакаць вось такім пераводам. Я памятаю, былі прапановы па лініі ўраду Беларусі, выходзілі на мяне з нагоды таго, што гатовыя ў чамаданах прывезьці наяўныя грошы, каб мы іх залічылі і выкарысталі зь вялікай выгадай для краіны. На мяне нават быў пэўны ціск.
Адзін раз я нават зьезьдзіў на прапанову кагосьці з ураду ў пасольства Беларусі ў Расею і там правёў перамовы і адкінуў гэтыя прапановы. Гэта былі бізнэсоўцы, якія былі гатовыя даць ці ў форме крэдыту, вельмі льготнага ці нават зь мінусам – пагашаць палову і г.д. Мне расказвалі, што Малдове былі залічаныя некалькі мільёнаў такіх грошай невядомага паходжаньня. Быў такі пры Лукашэнку гранатамётчык Кучынскі. Ён аднойчы ўварваўся да мяне ў кабінэт старшыні Нацбанку і патрабаваў тлумачэньняў, чаму я не хачу прыняць вось такія прапановы ў выглядзе крэдыту на вялікія сумы на вельмі льготных умовах, дзе будзе працэнт зь мінусам. Я яго проста выгнаў.
Цалкам гутарку можна слухаць тут:
У эфіры Свабоды сытуацыю пракамэнтаваў былы старшыня Нацбанку Беларусі Станіслаў Багданкевіч.
Знаткевіч: Станіслаў Антонавіч, ці не маглі б вы патлумачыць нам, у чым праблема з такімі апэрацыямі – і што такое ўвогуле «адмываньне» грошай?
Багданкевіч: Трэба мець на ўвазе, што грошы могуць зьяўляцца ад крыміналу, злачыннай дзейнасьці, незаконнага продажу зброі, наркотыкаў, ад разбою, прастытуцыі і гэтак далей. А таксама ад ухіленьня ад падаткаў, хоць гэта не паўсюль лічыцца ўхіленьнем. У нас, як і ў цывілізаваным сьвеце, прыняты закон аб барацьбе з «адмываньнем» грошай і таму нашы кантрольныя органы, перш за ўсё Нацбанк, а таксама падатковая інспэкцыя, яны павінны адсочваць гэтыя мерапрыемствы. «Адмываюцца» брудныя грошы ад злачыннай дзейнасьці.
Знаткевіч: Калі вы ўзначальвалі Нацбанк, ці кантраляваў Нацбанк камэрцыйныя банкі ў справе такіх падазроных апэрацыяў? Калі, напрыклад, нейкі камэрцыйны банк пераводзіць вялікія сумы грошай на нейкія афшорныя рахункі?
Багданкевіч: У той час у Беларусі не было заканадаўства аб барацьбе з «адмываньнем» грошай. Але мы разумелі, што можам сапсаваць імідж краіны і банкаўскай сыстэмы, калі будзем патакаць вось такім пераводам. Я памятаю, былі прапановы па лініі ўраду Беларусі, выходзілі на мяне з нагоды таго, што гатовыя ў чамаданах прывезьці наяўныя грошы, каб мы іх залічылі і выкарысталі зь вялікай выгадай для краіны. На мяне нават быў пэўны ціск.
Адзін раз я нават зьезьдзіў на прапанову кагосьці з ураду ў пасольства Беларусі ў Расею і там правёў перамовы і адкінуў гэтыя прапановы. Гэта былі бізнэсоўцы, якія былі гатовыя даць ці ў форме крэдыту, вельмі льготнага ці нават зь мінусам – пагашаць палову і г.д. Мне расказвалі, што Малдове былі залічаныя некалькі мільёнаў такіх грошай невядомага паходжаньня. Быў такі пры Лукашэнку гранатамётчык Кучынскі. Ён аднойчы ўварваўся да мяне ў кабінэт старшыні Нацбанку і патрабаваў тлумачэньняў, чаму я не хачу прыняць вось такія прапановы ў выглядзе крэдыту на вялікія сумы на вельмі льготных умовах, дзе будзе працэнт зь мінусам. Я яго проста выгнаў.
Цалкам гутарку можна слухаць тут:
