Паводле афіцыйнай інфармацыі, кожны жыхар раёну адзін раз на месяц можа набыць прадуктаў першай неабходнасьці на суму да трохсот тысяч рублёў. Тытунь і сьпіртное напавер не прадаюцца. Такую палёгку раённыя ўлады далі пэнсіянэрам.
Вестку аб продажы харчоў напавер распаўсюдзіла раённая газэта «Прысожскі край». Як вынікае з публікацыі, агучылі яе на плянэрцы ў райвыканкаме. З трохрадковага паведамленьня цяжка зразумець, чым выкліканая патрэба прадаваць тавары і прадукты напавер.
«У нас жа і раней такое было. Гэта ж усё для людзей робіцца. У нас людзі задаволеныя. Няма такога, што людзям невыносна. Наадварот, нармальна ў нас усё. Гэта ж усё для народу», — кажа супрацоўніца ідэалягічнага аддзелу райвыканкаму.
У мясцовым спажывецкім таварыстве, якому належыць бальшыня крамаў раёну, паведамілі наступнае:
Супрацоўніца райспажыўтаварыства: «Мы даем напавер толькі пэнсіянэрам на месяц. Дапусьцім, да 5 чысла наступнага месяца пэнсіянэр павінен разьлічыцца з намі цалкам. Даем на суму ня больш за трыста тысяч. Акрамя віна й гарэлкі. Толькі прадукты першай неабходнасьці».
Карэспандэнт: «Гэта толькі ў вашым раёне, відаць, такое раённае ноў-хаў?»
Супрацоўніца райспажыўтаварыства: «Не, чаму? Такое ёсьць паўсюль цяпер».
У прадавачкі адной з раённых крамаў пацікавіўся, якія харчы бяруць напавер пакупнікі:
«Сала, каўбасу, хлеб. У асноўным я гэта даю пэнсіянэрам. На харчы яны грошай не шкадуюць. Абавязкова ім выдаю нешта накшталт чэка, каб яны ведалі сваю суму. А ў мяне сваё запісана. Дазволена даваць напавер на краму да 520 тысяч рублёў. Далей ужо калі верыш людзям, то на большую суму даеш».
У райцэнтры сытуацыя выглядае крыху іначай. Напавер бяруць у крамах харчы ня толькі пэнсіянэры, цьвердзіць жыхарка Слаўгараду Тацяна:
«Лепш, вядома, каб людзі зараблялі годна і ня бралі напавер. Можа, гэта й добра, што яны пойдуць і возьмуць, але аддаваць усё адно давядзецца. Пэнсіянэры — яны напавер рэдка бяруць. Ёсьць іншыя пласты насельніцтва, якія бяруць напавер. У асноўным тыя, хто то працуе, то не працуе».
Вядомы ў Беларусі літаратар, жыхар Слаўгараду Фелікс Шкірманкоў харчы ў крамах напавер не бярэ. Ён таксама лічыць, што ня толькі пэнсіянэры задаволеныя такой магчымасьцю. Улада вымушаная была пайсьці на такія захады, цьвердзіць спадар Шкірманкоў:
«Калі атрымліваецца пяцьсот тысяч рублёў на чалавека ў сям’і, то такія людзі ледзьве канцы з канцамі зводзяць. Але колькі такіх людзей? Хто ж яго ведае. А інфармацыя ва ўлады такая ёсьць. І яны вымушаныя былі пайсьці на такія меры».
Харчы напавер, як удалося высьветліць, прадаюць у бальшыні раёнаў вобласьці, пераважна ў сельскіх крамах. Дзе-нідзе продаж напавер камуфлююць «продажам пад замову». Колькі год таму падаткоўцы былі прыпынілі такі гандаль, бо выявіліся злоўжываньні. Цяпер, калі платаздольнасьць насельніцтва пагоршылася, гандаль напавер зноўку легалізуецца.
Вестку аб продажы харчоў напавер распаўсюдзіла раённая газэта «Прысожскі край». Як вынікае з публікацыі, агучылі яе на плянэрцы ў райвыканкаме. З трохрадковага паведамленьня цяжка зразумець, чым выкліканая патрэба прадаваць тавары і прадукты напавер.
«У нас жа і раней такое было. Гэта ж усё для людзей робіцца. У нас людзі задаволеныя. Няма такога, што людзям невыносна. Наадварот, нармальна ў нас усё. Гэта ж усё для народу», — кажа супрацоўніца ідэалягічнага аддзелу райвыканкаму.
У мясцовым спажывецкім таварыстве, якому належыць бальшыня крамаў раёну, паведамілі наступнае:
Супрацоўніца райспажыўтаварыства: «Мы даем напавер толькі пэнсіянэрам на месяц. Дапусьцім, да 5 чысла наступнага месяца пэнсіянэр павінен разьлічыцца з намі цалкам. Даем на суму ня больш за трыста тысяч. Акрамя віна й гарэлкі. Толькі прадукты першай неабходнасьці».
Карэспандэнт: «Гэта толькі ў вашым раёне, відаць, такое раённае ноў-хаў?»
Супрацоўніца райспажыўтаварыства: «Не, чаму? Такое ёсьць паўсюль цяпер».
У прадавачкі адной з раённых крамаў пацікавіўся, якія харчы бяруць напавер пакупнікі:
Дазволена даваць напавер на краму да 520 тысяч рублёў ...
«Сала, каўбасу, хлеб. У асноўным я гэта даю пэнсіянэрам. На харчы яны грошай не шкадуюць. Абавязкова ім выдаю нешта накшталт чэка, каб яны ведалі сваю суму. А ў мяне сваё запісана. Дазволена даваць напавер на краму да 520 тысяч рублёў. Далей ужо калі верыш людзям, то на большую суму даеш».
У райцэнтры сытуацыя выглядае крыху іначай. Напавер бяруць у крамах харчы ня толькі пэнсіянэры, цьвердзіць жыхарка Слаўгараду Тацяна:
«Лепш, вядома, каб людзі зараблялі годна і ня бралі напавер. Можа, гэта й добра, што яны пойдуць і возьмуць, але аддаваць усё адно давядзецца. Пэнсіянэры — яны напавер рэдка бяруць. Ёсьць іншыя пласты насельніцтва, якія бяруць напавер. У асноўным тыя, хто то працуе, то не працуе».
Вядомы ў Беларусі літаратар, жыхар Слаўгараду Фелікс Шкірманкоў харчы ў крамах напавер не бярэ. Ён таксама лічыць, што ня толькі пэнсіянэры задаволеныя такой магчымасьцю. Улада вымушаная была пайсьці на такія захады, цьвердзіць спадар Шкірманкоў:
«Калі атрымліваецца пяцьсот тысяч рублёў на чалавека ў сям’і, то такія людзі ледзьве канцы з канцамі зводзяць. Але колькі такіх людзей? Хто ж яго ведае. А інфармацыя ва ўлады такая ёсьць. І яны вымушаныя былі пайсьці на такія меры».
Харчы напавер, як удалося высьветліць, прадаюць у бальшыні раёнаў вобласьці, пераважна ў сельскіх крамах. Дзе-нідзе продаж напавер камуфлююць «продажам пад замову». Колькі год таму падаткоўцы былі прыпынілі такі гандаль, бо выявіліся злоўжываньні. Цяпер, калі платаздольнасьць насельніцтва пагоршылася, гандаль напавер зноўку легалізуецца.
