Удзельнікі: журналіст газэты «Белорусы и рынок» Аляксандар Алесін і палітоляг Андрэй Фёдараў.
Валер Карбалевіч: «Амаль адначасова Беларусь трапіла адразу ў два міжнародныя скандалы. Замежныя назіральнікі зафіксавалі авіярэйсы паміж Беларусьсю і Лібіяй. І адразу ўзьніклі падазрэньні, што гаворка ідзе пра пастаўкі зброі рэжыму Кадафі, які вядзе вайну з паўстанцамі. Прычым Рада Бясьпекі ААН фактычна прызнала дзеяньні Кадафі злачынствам.
Другі выпадак. Офіс Генэральнага сакратара ААН абвінаваціў Беларусь у пастаўках верталётаў не прызнанаму міжнароднай супольнасьцю рэжыму былога прэзыдэнта Кот-д’Івуару. Такія пастаўкі забароненыя ААН.
Беларускае МЗС абвяргае абодва выпадкі, заяўляе, нібыта супраць Беларусі арганізаваная інфармацыйная змова. Наколькі праўдзівая гэтая інфармацыя?»
Аляксандар Алесін: «Інфармацыя пра пастаўкі верталётаў у Кот-д’Івуар выглядае дзіўна. Таму што, паводле яе, гаворка ідзе пра верталёты савецкай вытворчасьці. То бок ім 25-30 гадоў. Іх рэсурс на мяжы. Кошт трох такіх верталётаў у суме на міжнародных рынках — каля 200 тыс. даляраў. Ці варта за такую мізэрную суму ахвяраваць іміджам і легальнымі кантрактамі на суму ў сотні мільёнаў даляраў? Таму я сумняваюся, што гэтая інфармацыя рэальная».
Карбалевіч: «Міжнародны імідж Беларусі настолькі дрэнны, што сапсаваць яго ўжо цяжка. Зь іншага боку, у Беларусі цяпер вялікі дэфіцыт валюты, таму нават 200 тысяч даляраў — ужо хлеб. Магчыма, улады думалі, што ніхто не заўважыць, пранясе».
Алесін: «Цяпер наконт Лібіі. Гэтая краіна купіла ў СССР 350 баявых самалётаў, 4 тысячы адзінак бранятэхнікі, вялікую колькасьць зэнітна-ракетных комплексаў, падводныя лодкі, караблі. Пра аўтаматы і кулямёты і казаць няма чаго. То бок зброі ў Лібіі занадта шмат.
Гаворка ідзе пра адзін рэйс „ІЛ-76“, які можа перавозіць груз у 40 т. Нават аднаго танка не перавязеш. Таму я сумняваюся, што самалёт перавозіў зброю.
Верагодна, самалёт перавозіў тэхнічных спэцыялістаў для рамонту ваеннай тэхнікі і зброі паводле старога кантракту. Плюс запчасткі. Рэйс адбыўся 15 лютага, да ўвядзеньня санкцый ААН. А потым яны былі адпраўлены назад, адсюль і рэйс зь Лібіі ў Беларусь».
Андрэй Фёдараў: «Ужо шмат разоў Беларусь абвінавачваецца ці падазраецца ў пастаўках зброі ў „гарачыя кропкі“ ці краіны, якія знаходзяцца пад міжнародным эмбарга. Праўда, пакуль ніводнае такое падазрэньне не было пацьверджанае.
Але міжнароднае рэнамэ Беларусі гэтыя абвінавачваньні сапсавалі. Беларускія ўлады дэманструюць, што ў палітыцы ў іх няма маральных абмежаваньняў».
Карбалевіч: «У інфармацыі пра пастаўкі зброі зь Беларусі ў Кот-д’Івуар гаворка ідзе пра тры верталёты. Але вядома, што Беларусь не вырабляе верталётаў. Дык якую зброю можа пастаўляць Беларусь?»
Алесін: «У спадчыну ад СССР Беларусі засталося 59 ударных верталётаў, каля 300 баявых самалётаў, больш за 3 тысячы танкаў, больш за 3 тысячу бронетранспарцёраў баявых машын пяхоты. Паводле міжнароднай дамовы частку гэтай зброі Беларусь павінна была альбо прадаць, альбо зьнішчыць.
Таму краіна актыўна гандлявала зброяй у 1990-я гады. Але цяпер гэтая крыніца вычарпаная. І потым, гэтая зброя моцна састарэлая, яе ня хочуць купляць нават найбяднейшыя краіны.
Таму цяпер Беларусь гандлюе паслугамі па мадэрнізацыі авіяцыйнай, бранятанкавай тэхнікі, радыёлякацыйнага абсталяваньня, зэнітна-ракетных комплексаў. Савецкую зброю купляла шмат краін сьвету. Многія зь іх ня маюць грошай, каб купіць новую, але гатовыя плаціць за рамонт і мадэрнізацыю.
Напрыклад, нашы кантракты з Азэрбайджанам у гэтай сфэры, паводле некаторай інфармацыі, дасягаюць 1 млрд. даляраў. Прыкладна на такую ж суму заключаныя кантракты з Вэнэсуэлай. Такія ж паслугі Беларусь аказвае Сырыі, Ірану, Казахстану».
Карбалевіч: «Наколькі верагодна вэрсія, што Беларусь прадае не сваю зброю, а расейскую, то бок выступае пасярэднікам? Нібыта РФ сама ня хоча „сьвяціцца“, беражэ сваю міжнародную рэпутацыю. А Беларусі няма чаго ўжо губляць».
Фёдараў: «Адназначна казаць цяжка, але верагоднасьць існуе. Колькі год таму гэта было больш верагодна. Бо тады цяжка было вызначыць, ці гэта беларуская, ці расейская зброя».
Карбалевіч: «У абодвух выпадках, калі пастаўкі зброі сапраўды былі, яны адбываліся ў парушэньне міжнародных правілаў, забаронаў. Чым гэта пагражае Беларусі? Ці могуць быць уведзеныя санкцыі супраць яе?»
Алесін: «Наўрад ці ўдасца знайсьці такія доказы паставак беларускай зброі, каб Рада Бясьпекі ААН увяла санкцыі супраць Беларусі. Бо там ёсьць нашы саюзьнікі — Расея і Кітай, якія не дазволяць увесьці санкцыі.
Але санкцыі могуць увесьці ЗША і ЭЗ супраць асобных беларускіх прадпрыемстваў і арганізацый. І тады ім будзе зачынены шлях на розныя міжнародныя выставы, канфэрэнцыі. Таму найперш гэта вялікія страты для іміджу краіны. Гэта можа пашкодзіць і інвэстыцыям у нашу эканоміку ўвогуле. Могуць быць страчаны кантракты з такімі платаздольнымі краінамі, як Турцыя, Кувэйт, Аб’яднаныя Арабскія Эміраты».
Фёдараў: «Калі факты пацьвердзяцца, то нават Расеі і Кітаю цяжка будзе абараніць Беларусь, бо яны ж самі ўдзельнічалі ва ўвядзеньні санкцый супраць Лібіі і Кот-д’Івуару. Пытаньне зь Лібіяй больш важнае, бо да яе цяпер прыкавана міжнародная ўвага. А прадаваць зброю можна і праз трэція краіны, напрыклад, праз Вэнэсуэлу».
 |  |  |
Наколькі праўдзівая гэтая інфармацыя?
Валер Карбалевіч: «Амаль адначасова Беларусь трапіла адразу ў два міжнародныя скандалы. Замежныя назіральнікі зафіксавалі авіярэйсы паміж Беларусьсю і Лібіяй. І адразу ўзьніклі падазрэньні, што гаворка ідзе пра пастаўкі зброі рэжыму Кадафі, які вядзе вайну з паўстанцамі. Прычым Рада Бясьпекі ААН фактычна прызнала дзеяньні Кадафі злачынствам.
Другі выпадак. Офіс Генэральнага сакратара ААН абвінаваціў Беларусь у пастаўках верталётаў не прызнанаму міжнароднай супольнасьцю рэжыму былога прэзыдэнта Кот-д’Івуару. Такія пастаўкі забароненыя ААН.
Беларускае МЗС абвяргае абодва выпадкі, заяўляе, нібыта супраць Беларусі арганізаваная інфармацыйная змова. Наколькі праўдзівая гэтая інфармацыя?»
Аляксандар Алесін: «Інфармацыя пра пастаўкі верталётаў у Кот-д’Івуар выглядае дзіўна. Таму што, паводле яе, гаворка ідзе пра верталёты савецкай вытворчасьці. То бок ім 25-30 гадоў. Іх рэсурс на мяжы. Кошт трох такіх верталётаў у суме на міжнародных рынках — каля 200 тыс. даляраў. Ці варта за такую мізэрную суму ахвяраваць іміджам і легальнымі кантрактамі на суму ў сотні мільёнаў даляраў? Таму я сумняваюся, што гэтая інфармацыя рэальная».
Карбалевіч: «Міжнародны імідж Беларусі настолькі дрэнны, што сапсаваць яго ўжо цяжка. Зь іншага боку, у Беларусі цяпер вялікі дэфіцыт валюты, таму нават 200 тысяч даляраў — ужо хлеб. Магчыма, улады думалі, што ніхто не заўважыць, пранясе».
Выпадак зь Лібіяй
Алесін: «Цяпер наконт Лібіі. Гэтая краіна купіла ў СССР 350 баявых самалётаў, 4 тысячы адзінак бранятэхнікі, вялікую колькасьць зэнітна-ракетных комплексаў, падводныя лодкі, караблі. Пра аўтаматы і кулямёты і казаць няма чаго. То бок зброі ў Лібіі занадта шмат.
Гаворка ідзе пра адзін рэйс „ІЛ-76“, які можа перавозіць груз у 40 т. Нават аднаго танка не перавязеш.
Гаворка ідзе пра адзін рэйс „ІЛ-76“, які можа перавозіць груз у 40 т. Нават аднаго танка не перавязеш. Таму я сумняваюся, што самалёт перавозіў зброю.
Верагодна, самалёт перавозіў тэхнічных спэцыялістаў для рамонту ваеннай тэхнікі і зброі паводле старога кантракту. Плюс запчасткі. Рэйс адбыўся 15 лютага, да ўвядзеньня санкцый ААН. А потым яны былі адпраўлены назад, адсюль і рэйс зь Лібіі ў Беларусь».
Андрэй Фёдараў: «Ужо шмат разоў Беларусь абвінавачваецца ці падазраецца ў пастаўках зброі ў „гарачыя кропкі“ ці краіны, якія знаходзяцца пад міжнародным эмбарга. Праўда, пакуль ніводнае такое падазрэньне не было пацьверджанае.
Але міжнароднае рэнамэ Беларусі гэтыя абвінавачваньні сапсавалі. Беларускія ўлады дэманструюць, што ў палітыцы ў іх няма маральных абмежаваньняў».
Якую зброю можа пастаўляць Беларусь?
Карбалевіч: «У інфармацыі пра пастаўкі зброі зь Беларусі ў Кот-д’Івуар гаворка ідзе пра тры верталёты. Але вядома, што Беларусь не вырабляе верталётаў. Дык якую зброю можа пастаўляць Беларусь?»
Алесін: «У спадчыну ад СССР Беларусі засталося 59 ударных верталётаў, каля 300 баявых самалётаў, больш за 3 тысячы танкаў, больш за 3 тысячу бронетранспарцёраў баявых машын пяхоты. Паводле міжнароднай дамовы частку гэтай зброі Беларусь павінна была альбо прадаць, альбо зьнішчыць.
Таму краіна актыўна гандлявала зброяй у 1990-я гады. Але цяпер гэтая крыніца вычарпаная. І потым, гэтая зброя моцна састарэлая, яе ня хочуць купляць нават найбяднейшыя краіны.
Таму цяпер Беларусь гандлюе паслугамі па мадэрнізацыі авіяцыйнай, бранятанкавай тэхнікі, радыёлякацыйнага абсталяваньня, зэнітна-ракетных комплексаў. Савецкую зброю купляла шмат краін сьвету. Многія зь іх ня маюць грошай, каб купіць новую, але гатовыя плаціць за рамонт і мадэрнізацыю.
Напрыклад, нашы кантракты з Азэрбайджанам у гэтай сфэры, паводле некаторай інфармацыі, дасягаюць 1 млрд. даляраў. Прыкладна на такую ж суму заключаныя кантракты з Вэнэсуэлай. Такія ж паслугі Беларусь аказвае Сырыі, Ірану, Казахстану».
Карбалевіч: «Наколькі верагодна вэрсія, што Беларусь прадае не сваю зброю, а расейскую, то бок выступае пасярэднікам? Нібыта РФ сама ня хоча „сьвяціцца“, беражэ сваю міжнародную рэпутацыю. А Беларусі няма чаго ўжо губляць».
Фёдараў: «Адназначна казаць цяжка, але верагоднасьць існуе. Колькі год таму гэта было больш верагодна. Бо тады цяжка было вызначыць, ці гэта беларуская, ці расейская зброя».
Ці пагражаюць краіне міжнародныя санкцыі?
Карбалевіч: «У абодвух выпадках, калі пастаўкі зброі сапраўды былі, яны адбываліся ў парушэньне міжнародных правілаў, забаронаў. Чым гэта пагражае Беларусі? Ці могуць быць уведзеныя санкцыі супраць яе?»
Алесін: «Наўрад ці ўдасца знайсьці такія доказы паставак беларускай зброі, каб Рада Бясьпекі ААН увяла санкцыі супраць Беларусі. Бо там ёсьць нашы саюзьнікі — Расея і Кітай, якія не дазволяць увесьці санкцыі.
Але санкцыі могуць увесьці ЗША і ЭЗ супраць асобных беларускіх прадпрыемстваў і арганізацый. І тады ім будзе зачынены шлях на розныя міжнародныя выставы, канфэрэнцыі. Таму найперш гэта вялікія страты для іміджу краіны. Гэта можа пашкодзіць і інвэстыцыям у нашу эканоміку ўвогуле. Могуць быць страчаны кантракты з такімі платаздольнымі краінамі, як Турцыя, Кувэйт, Аб’яднаныя Арабскія Эміраты».
Фёдараў: «Калі факты пацьвердзяцца, то нават Расеі і Кітаю цяжка будзе абараніць Беларусь, бо яны ж самі ўдзельнічалі ва ўвядзеньні санкцый супраць Лібіі і Кот-д’Івуару. Пытаньне зь Лібіяй больш важнае, бо да яе цяпер прыкавана міжнародная ўвага. А прадаваць зброю можна і праз трэція краіны, напрыклад, праз Вэнэсуэлу».
