Ад сёньня праз трубаправод Адэса-Броды пачнуцца сталыя пастаўкі азэрбайджанскай нафты для Мазырскага нафтаперапрацоўчага заводу. Паводле такой схемы мяркуецца прапампаваць блізу 4 мільёнаў тон сыравіны. Як спадзяюцца ў беларускім урадзе, Мазырскі НПЗ на працягу 2011 году будзе загружаны на поўную моц.
Тэхнічна схема выглядае так: танкерам нафта з Азэрбайджану дастаўляецца ва ўкраінскі порт "Паўднёвы", а далей трубаправодам Адэса – Броды да нафтаперапрацоўчага прадпрыемства ў Мазыры. На транзыт першай партыі з 80 тысяч тон нафты з Адэсы ў Мазыр запатрабуецца некалькі дзён. Усяго ж гадавы кантракт паміж Беларускай нафтавай кампаніяй і Дзяржаўнай нафтавай кампаніяй Азэрбайджану прадугледжвае пастаўку 4 мільёнаў тон сыравіны.
Хоць намінальна нафта і азэрбайджанская, але насамрэч яна папросту будзе замяшчаць вэнэсуэльскую сыравіну, пастаўкі якой, як нарэшце прызналі беларускія чыноўнікі, выходзяць не такія танныя, як спадзяваліся ў Менску. Праўда, кошт экспэрымэнту з такой схемай танкерных паставак праз акіян не называецца дагэтуль.
Цяпер, калі азэрбайджанская нафта будзе замяшчаць вэнэсуэльскую, Азэрбайджан зможа забіраць аналягічны аб'ём, зарэзэрваваны для Беларусі, у Вэнэсуэле, прадаючы яго потым у ЗША ці ў іншых краінах. Такая схема, на думку дзяржаўных экспэртаў, дазволіць аптымізаваць сыстэму паставак нафты з Вэнэсуэлы і зьнізіць яе сабекошт.
Генэральны дырэктар прадпрыемства "БНК Украіна" Мікалай Васілевіч пацьвярджае, што для рэгулярнага перапампоўваньня нафты ў Беларусь практычна ўсё падрыхтавана:
"Трэба адзначыць, што азэрбайджанская нафта – гэта лёгкая нафта, гатунак нафты Azeri Light. Адпаведна, зь яе вельмі добры выхад сьветлых нафтапрадуктаў. Іншымі словамі, у дадатак да нафты, якая закупляецца ў Расеі, яна будзе даваць адчувальны прыбытак для беларускай дзяржавы".
Паводле плянаў, штомесяц у Беларусь будзе пастаўляцца каля 300 тысяч тон азэрбайджанскай нафты. Для гэтага танкер павінен прычальваць у порце "Паўднёвы" раз на тыдзень. Экспэрт у энэргетычнай галіне Аляксандар Мех так ацэньвае новы кірунак нафтавых паставак у Беларусь:
"У першую чаргу пытаньне нафты сёньня – гэта палітычнае пытаньне. Натуральна, трэба заўсёды шукаць альтэрнатыўныя шляхі пастаўкі нафты, і, магчыма, гэта таксама варыянт. Але ж самае незвычайнае ў гэтай схеме, якая цяпер запускаецца, – тое, што нейкая азэрбайджанская нафта ідзе ўзамен нафты вэнэсуэльскай. Што гэта за разьлікі такія цікавыя? Вось пра што трэба казаць.
Гэта ўсё больш нагадвае нейкія чарговыя афэры. Рэч у тым, што калі вы дамаўляецеся з адным бокам, што ён будзе пастаўляць вам нафту, а потым нейкім чынам гэтую нафту пастаўляе ўжо іншы бок, то як будзе ісьці пераразьлік, застаецца пад пытаньнем. Паколькі схемы цалкам непразрыстыя, то заўсёды трэба мець на ўвазе, што тут ёсьць і карупцыйны складнік".
Варта нагадаць: нягледзячы на справаздачы беларускага ўраду пра тое, што для набыцьця расейскай нафты ўдалося вытаргаваць самыя ўдалыя ўмовы, ніякай пэўнасьці ў гэтым пытаньні насамрэч няма. Нядаўнія перамовы ў Маскве з удзелам прэм'ер-міністра Міхаіла Мясьніковіча выявілі шэраг нестыковак у пазыцыях бакоў.
У выніку Менск быў змушаны пайсьці на саступкі расейскім дастаўцам, якія замест чаканых унутрырасейскіх цэнаў запатрабавалі 46 даляраў так званых "прэміяльных" на кожнай тоне "чорнага золата". І тое, што ўлады ўпарта шукаюць альтэрнатыўныя варыянты паставак, лішні раз сьведчыць: расейская нафта абыходзіцца занадта дорага, каб набываць там увесь аб'ём.
Унутраныя патрэбы краіны ў нафце крыху перавышаюць 6 мільёнаў тон. Аднак штогод Беларусь набывае больш за 20 мільёнаў тон нафты, маючы немалыя дывідэнды ад рэалізацыі на Захад прадуктаў перапрацоўкі.
І калі раней Расея пастаўляла сыравіну ўзамен на віртуальныя саюзьніцкія адносіны і гаворка ішла пра звышпрыбыткі ад далейшай рэалізацыі бэнзіну ды саляркі, то зь пераходам на рынкавыя адносіны валютныя плыні істотна зьменшыліся. А калі з-за палітычнай сытуацыі ў Беларусі міжнародная супольнасьць ўрэшце будзе вымушаная ўвесьці супраць рэжыму Лукашэнкі эканамічныя санкцыі, то нафтавыя рэкі ў бюджэт могуць перасохнуць канчаткова.
Тэхнічна схема выглядае так: танкерам нафта з Азэрбайджану дастаўляецца ва ўкраінскі порт "Паўднёвы", а далей трубаправодам Адэса – Броды да нафтаперапрацоўчага прадпрыемства ў Мазыры. На транзыт першай партыі з 80 тысяч тон нафты з Адэсы ў Мазыр запатрабуецца некалькі дзён. Усяго ж гадавы кантракт паміж Беларускай нафтавай кампаніяй і Дзяржаўнай нафтавай кампаніяй Азэрбайджану прадугледжвае пастаўку 4 мільёнаў тон сыравіны.
Хоць намінальна нафта і азэрбайджанская, але насамрэч яна папросту будзе замяшчаць вэнэсуэльскую сыравіну, пастаўкі якой, як нарэшце прызналі беларускія чыноўнікі, выходзяць не такія танныя, як спадзяваліся ў Менску. Праўда, кошт экспэрымэнту з такой схемай танкерных паставак праз акіян не называецца дагэтуль.
Цяпер, калі азэрбайджанская нафта будзе замяшчаць вэнэсуэльскую, Азэрбайджан зможа забіраць аналягічны аб'ём, зарэзэрваваны для Беларусі, у Вэнэсуэле, прадаючы яго потым у ЗША ці ў іншых краінах. Такая схема, на думку дзяржаўных экспэртаў, дазволіць аптымізаваць сыстэму паставак нафты з Вэнэсуэлы і зьнізіць яе сабекошт.
Генэральны дырэктар прадпрыемства "БНК Украіна" Мікалай Васілевіч пацьвярджае, што для рэгулярнага перапампоўваньня нафты ў Беларусь практычна ўсё падрыхтавана:
У дадатак да нафты, якая закупляецца ў Расеі, яна будзе даваць адчувальны прыбытак для беларускай дзяржавы...
"Трэба адзначыць, што азэрбайджанская нафта – гэта лёгкая нафта, гатунак нафты Azeri Light. Адпаведна, зь яе вельмі добры выхад сьветлых нафтапрадуктаў. Іншымі словамі, у дадатак да нафты, якая закупляецца ў Расеі, яна будзе даваць адчувальны прыбытак для беларускай дзяржавы".
Паводле плянаў, штомесяц у Беларусь будзе пастаўляцца каля 300 тысяч тон азэрбайджанскай нафты. Для гэтага танкер павінен прычальваць у порце "Паўднёвы" раз на тыдзень. Экспэрт у энэргетычнай галіне Аляксандар Мех так ацэньвае новы кірунак нафтавых паставак у Беларусь:
"У першую чаргу пытаньне нафты сёньня – гэта палітычнае пытаньне. Натуральна, трэба заўсёды шукаць альтэрнатыўныя шляхі пастаўкі нафты, і, магчыма, гэта таксама варыянт. Але ж самае незвычайнае ў гэтай схеме, якая цяпер запускаецца, – тое, што нейкая азэрбайджанская нафта ідзе ўзамен нафты вэнэсуэльскай. Што гэта за разьлікі такія цікавыя? Вось пра што трэба казаць.
Гэта ўсё больш нагадвае нейкія чарговыя афэры. Рэч у тым, што калі вы дамаўляецеся з адным бокам, што ён будзе пастаўляць вам нафту, а потым нейкім чынам гэтую нафту пастаўляе ўжо іншы бок, то як будзе ісьці пераразьлік, застаецца пад пытаньнем. Паколькі схемы цалкам непразрыстыя, то заўсёды трэба мець на ўвазе, што тут ёсьць і карупцыйны складнік".
Варта нагадаць: нягледзячы на справаздачы беларускага ўраду пра тое, што для набыцьця расейскай нафты ўдалося вытаргаваць самыя ўдалыя ўмовы, ніякай пэўнасьці ў гэтым пытаньні насамрэч няма. Нядаўнія перамовы ў Маскве з удзелам прэм'ер-міністра Міхаіла Мясьніковіча выявілі шэраг нестыковак у пазыцыях бакоў.
У выніку Менск быў змушаны пайсьці на саступкі расейскім дастаўцам, якія замест чаканых унутрырасейскіх цэнаў запатрабавалі 46 даляраў так званых "прэміяльных" на кожнай тоне "чорнага золата". І тое, што ўлады ўпарта шукаюць альтэрнатыўныя варыянты паставак, лішні раз сьведчыць: расейская нафта абыходзіцца занадта дорага, каб набываць там увесь аб'ём.
Унутраныя патрэбы краіны ў нафце крыху перавышаюць 6 мільёнаў тон. Аднак штогод Беларусь набывае больш за 20 мільёнаў тон нафты, маючы немалыя дывідэнды ад рэалізацыі на Захад прадуктаў перапрацоўкі.
І калі раней Расея пастаўляла сыравіну ўзамен на віртуальныя саюзьніцкія адносіны і гаворка ішла пра звышпрыбыткі ад далейшай рэалізацыі бэнзіну ды саляркі, то зь пераходам на рынкавыя адносіны валютныя плыні істотна зьменшыліся. А калі з-за палітычнай сытуацыі ў Беларусі міжнародная супольнасьць ўрэшце будзе вымушаная ўвесьці супраць рэжыму Лукашэнкі эканамічныя санкцыі, то нафтавыя рэкі ў бюджэт могуць перасохнуць канчаткова.
