Зьбіральнікі подпісаў каго з кандыдатаў заходзілі да вас у кватэру? Чые выбарчыя пікеты вы бачылі на вуліцы? На гэтыя пытаньні адказваюць гарадзенскія мінакі.
Спадар: "Так, прыходзілі да мяне зьбіральнікі. Я толькі ня памятаю прозьвішча. Памятаю, што пісьменьнік павінен быў быць прадстаўлены на пасаду прэзыдэнта. Так, я падпісаўся".
Спадарыня: "Не прыходзілі да нас зьбіральнікі дахаты. На вуліцы бачыла, але сёньня няма іх".
Яе муж: "Лукашэнку я не хачу, ён мне надакучыў. Ня ведаю, як для каго, а для мяне яго хопіць. Ну, ну, колькі ж можна правіць?"
Спадар: "Падпісваліся. За каго — ня памятаю, дахаты прыходзілі".
Спадарыня: "Пікетаў ня бачылі. Дамоў прыходзілі, мы падпісвалі, не скажу за каго".
Пэнсіянэр з унучкай: "На кватэру не прыходзілі, а каля крамы я падпісаўся за Някляева, больш-менш даходлівая праграма".
Маладая спадарыня: "Мы мала ўвагі зьвяртаем на такія пікеты і стараемся праходзіць міма. Я сама ўвогуле нэўтральная".
Яе муж: "Я бачыў, як прапануюць падпісацца, але таксама не зьвяртаю ўвагі на гэта. Ды ну! У мяне сваё меркаваньне. Не хачу, каб мне нехта навязваў свой пункт гледжаньня — за каго мне потым галасаваць".
Малады спадар: "Да нас прыходзілі дахаты, падпісваліся за Лукашэнку".
Ягоны бацька: "І я за Лукашэнку. Мы жывем у Верцялішках, так што гэта самае…"
Спадар: "Да нас прыходзілі, зьбіралі подпісы некалькі разоў, але нас тады дома не было. Але мы цікавімся, шмат інфармацыі ў інтэрнэце, пастаянна чытаем такія сайты, як "Хартыя", трымаем руку на пульсе".
Спадарыня: "На кватэру прыходзілі. Мяне ў хаце тады не было, сястра была. Яна сама зь вёскі, на вёсцы ў сябе яна падпісалася".
Спадар: "Мяне цікавіць, але ніхто не прыходзіў яшчэ. Акрамя Лукашэнкі нікога ня ведаю, а за Лукашэнку я ніколі не галасаваў. Амбітны чалавек ён, я супраць такіх. Нам бы працоўнага коніка, хто ня столькі зь іншых патрабуе, колькі зь сябе. Вось такі чалавек быў бы мне даспадобы".
Спадар: "Так, прыходзілі да мяне зьбіральнікі. Я толькі ня памятаю прозьвішча. Памятаю, што пісьменьнік павінен быў быць прадстаўлены на пасаду прэзыдэнта. Так, я падпісаўся".
Спадарыня: "Не прыходзілі да нас зьбіральнікі дахаты. На вуліцы бачыла, але сёньня няма іх".
Яе муж: "Лукашэнку я не хачу, ён мне надакучыў. Ня ведаю, як для каго, а для мяне яго хопіць. Ну, ну, колькі ж можна правіць?"
Спадар: "Падпісваліся. За каго — ня памятаю, дахаты прыходзілі".
Спадарыня: "Пікетаў ня бачылі. Дамоў прыходзілі, мы падпісвалі, не скажу за каго".
Пэнсіянэр з унучкай: "На кватэру не прыходзілі, а каля крамы я падпісаўся за Някляева, больш-менш даходлівая праграма".
Маладая спадарыня: "Мы мала ўвагі зьвяртаем на такія пікеты і стараемся праходзіць міма. Я сама ўвогуле нэўтральная".
Яе муж: "Я бачыў, як прапануюць падпісацца, але таксама не зьвяртаю ўвагі на гэта. Ды ну! У мяне сваё меркаваньне. Не хачу, каб мне нехта навязваў свой пункт гледжаньня — за каго мне потым галасаваць".
Малады спадар: "Да нас прыходзілі дахаты, падпісваліся за Лукашэнку".
Ягоны бацька: "І я за Лукашэнку. Мы жывем у Верцялішках, так што гэта самае…"
Спадар: "Да нас прыходзілі, зьбіралі подпісы некалькі разоў, але нас тады дома не было. Але мы цікавімся, шмат інфармацыі ў інтэрнэце, пастаянна чытаем такія сайты, як "Хартыя", трымаем руку на пульсе".
Спадарыня: "На кватэру прыходзілі. Мяне ў хаце тады не было, сястра была. Яна сама зь вёскі, на вёсцы ў сябе яна падпісалася".
Спадар: "Мяне цікавіць, але ніхто не прыходзіў яшчэ. Акрамя Лукашэнкі нікога ня ведаю, а за Лукашэнку я ніколі не галасаваў. Амбітны чалавек ён, я супраць такіх. Нам бы працоўнага коніка, хто ня столькі зь іншых патрабуе, колькі зь сябе. Вось такі чалавек быў бы мне даспадобы".
