Спадар: «Усе — сябры. Ну якія ў Беларусі могуць быць ворагі? Два чалавекі толькі ў Расеі — Пуцін і Мядзьведзеў. Вось яны толькі і коцяць бочку сюды. Малаказаводы хочуць забраць, нафтаперапрацоўчыя заводы».
Спадарыня: «А хто ў нас ворагі? Украіна — не, Расея — не. Ва Ўкраіне ў мяне два браты жывуць — ніякія яны ня ворагі».
Спадар: «Наконт ворагаў я ня ведаю. Расея крыху нядобразычлівая. Але народ — ня вораг, чыны ня ладзяць. Усе да нас ставяцца больш-менш, і асабліва, напрыклад, Паўднёвая Амэрыка».
Спадар: «У нас сябры — гэта бліжэйшыя суседзі, Расея і Ўкраіна. Ворагаў я ня ведаю».
Спадарыня: «О, Божа мой, няма ў нас ворагаў!»
Спадар: «Мы з усімі сябруем, ні з кім не ваюем».
Спадар: «У нас вораг, можа, толькі адзін, але ня з боку Захаду, а з боку Ўсходу. Я нават не лічу ворагамі ісламскія краіны. Кітай — гэта ня вораг. Нямеччына — яна ворагам перастала быць і больш ім ня стане. Прыбалтыйскія краіны — яны таксама ня будуць ворагамі».
Спадарыня: «Добраму чалавеку — усе сябры, а кепскім — усе кепскія».
Спадар: «Калі лічыць з пазыцыі народу, то ўсе славянскія дзяржавы, найперш Расея і Ўкраіна, і заходнія славяне — сябры. Ворагаў, я лічу, у нас няма».
Спадарыня: «Для нас заўсёды была як бы ворагам Амэрыка, але зараз у нас някепскія стасункі».
Спадар: «Складана сказаць адназначна. Па традыцыі гэта былі амэрыканцы. Карацей, англасаксы».
Спадар: «Ворагаў як такіх не павінна быць. Мы іх проста самі шукаем. Людзі хочуць жыць у міры й згодзе. Толькі дурні шукаюць ворагаў. Трэба шукаць сяброў у першую чаргу. Калі сяброў знойдзеш, зможаш вырашыць любыя праблемы».
Спадарыня: «А хто ў нас ворагі? Украіна — не, Расея — не. Ва Ўкраіне ў мяне два браты жывуць — ніякія яны ня ворагі».
Спадар: «Наконт ворагаў я ня ведаю. Расея крыху нядобразычлівая. Але народ — ня вораг, чыны ня ладзяць. Усе да нас ставяцца больш-менш, і асабліва, напрыклад, Паўднёвая Амэрыка».
Спадар: «У нас сябры — гэта бліжэйшыя суседзі, Расея і Ўкраіна. Ворагаў я ня ведаю».
Спадарыня: «О, Божа мой, няма ў нас ворагаў!»
Спадар: «Мы з усімі сябруем, ні з кім не ваюем».
Спадар: «У нас вораг, можа, толькі адзін, але ня з боку Захаду, а з боку Ўсходу. Я нават не лічу ворагамі ісламскія краіны. Кітай — гэта ня вораг. Нямеччына — яна ворагам перастала быць і больш ім ня стане. Прыбалтыйскія краіны — яны таксама ня будуць ворагамі».
Спадарыня: «Добраму чалавеку — усе сябры, а кепскім — усе кепскія».
Спадар: «Калі лічыць з пазыцыі народу, то ўсе славянскія дзяржавы, найперш Расея і Ўкраіна, і заходнія славяне — сябры. Ворагаў, я лічу, у нас няма».
Спадарыня: «Для нас заўсёды была як бы ворагам Амэрыка, але зараз у нас някепскія стасункі».
Спадар: «Складана сказаць адназначна. Па традыцыі гэта былі амэрыканцы. Карацей, англасаксы».
Спадар: «Ворагаў як такіх не павінна быць. Мы іх проста самі шукаем. Людзі хочуць жыць у міры й згодзе. Толькі дурні шукаюць ворагаў. Трэба шукаць сяброў у першую чаргу. Калі сяброў знойдзеш, зможаш вырашыць любыя праблемы».
