Нумар чацьвертага "ПрайдзіСьвету" носіць назоў "Juvenes dum sumus". Радком са знакамітага гімну студэнтаў яго назвалі нездарма – бо менавіта маладой літаратуры прысьвечаны новы "ПрайдзіСьвет". Гаворыць сябра рады часопісу Юлія Цімафеева:
"Сярод аўтараў гэтага нумару варта згадаць такія знакамітыя імёны, як Арцюр Рэмбо, Джым Морысан, Джон Кітс, Наваліс, Вільгельм Гаўф. Акрамя таго, прадстаўленыя творы і тых, хто на беларускую мову раней практычна не перакладаўся, – пакаленьне польскіх "калюмбаў" – Кшыштаф Каміль Бачыньскі, Анджэй Тшэбіньскі, Тадэвуш Бароўскі, латыш Клаўс Элсбэргс, беларус Ігар Паглазаў, ангелец Обры Бёрдсьлі, партугалец Албэрту Каэйру, проза і паэзія Стывэна Крэйна – амэрыканцы таксама прадстаўленыя ў нумары, чэх Вацлаў Граб’е, флямандзец Албрэхт Радэнбах".
Гэтых выбітных літаратараў пераклалі маладыя беларускія перакладчыкі. Прычым зрабілі гэта вельмі прафэсійна, лічыць Лявон Баршчэўскі. Дарэчы, у разьдзеле "Майстар-кляс" – гутарка пра літаратурныя пераклады з паліглётам Баршчэўскім. Пытаюся ў яго, адкуль зьявілася гэтая плеяда талентаў:
"Тое, што ў нас зьявілася плеяда маладых перакладчыкаў, – гэта вынік дзейнасьці канкрэтных людзей, а менавіта Перакладчыцкай майстэрні пры Беларускім калегіюме. Кіраўнік майстэрні Андрэй Хадановіч адкрыў большасьць гэтых перакладчыкаў асабіста. Нешта падобнае было ў сярэдзіне 1980-х гадоў, калі ў нас была суполка "Бабілён". Мы таксама тады здолелі ўцягнуць людзей у гэтую патрэбную, калі не для сёньняшняга дня, дык для будучага, справу. Асабліва калі Хадановіч узначаліў беларускі ПЭН-цэнтар, вельмі сур'ёзна ён працуе і заахвочвае людзей. Вось гэтыя таленты – Марыйка Мартысевіч, Кацярына Маціеўская, тая ж Юлія Цімафеева, Ганна Янкута – гэта ўсё ягоныя адкрыцьці".
Ёсьць у новым "ПрайдзіСьвеце" і пераклады, якія друкаваліся раней (пераклады паэмаў Лермантава, датаваныя пачаткам ХХ стагодзьдзя).
У разьдзеле крытычных матэрыялаў Postscriptum – артыкул Васіля Сёмухі пра Клаўса Элсбэргса, эсэ Дзьмітрыя Строцава пра Ігара Паглазава, артыкул Ганны Ражанцовай пра нядаўна памерлага Джэрома Дэвіда Сэлінджэра.
"Сярод аўтараў гэтага нумару варта згадаць такія знакамітыя імёны, як Арцюр Рэмбо, Джым Морысан, Джон Кітс, Наваліс, Вільгельм Гаўф. Акрамя таго, прадстаўленыя творы і тых, хто на беларускую мову раней практычна не перакладаўся, – пакаленьне польскіх "калюмбаў" – Кшыштаф Каміль Бачыньскі, Анджэй Тшэбіньскі, Тадэвуш Бароўскі, латыш Клаўс Элсбэргс, беларус Ігар Паглазаў, ангелец Обры Бёрдсьлі, партугалец Албэрту Каэйру, проза і паэзія Стывэна Крэйна – амэрыканцы таксама прадстаўленыя ў нумары, чэх Вацлаў Граб’е, флямандзец Албрэхт Радэнбах".
Гэтых выбітных літаратараў пераклалі маладыя беларускія перакладчыкі. Прычым зрабілі гэта вельмі прафэсійна, лічыць Лявон Баршчэўскі. Дарэчы, у разьдзеле "Майстар-кляс" – гутарка пра літаратурныя пераклады з паліглётам Баршчэўскім. Пытаюся ў яго, адкуль зьявілася гэтая плеяда талентаў:
"Тое, што ў нас зьявілася плеяда маладых перакладчыкаў, – гэта вынік дзейнасьці канкрэтных людзей, а менавіта Перакладчыцкай майстэрні пры Беларускім калегіюме. Кіраўнік майстэрні Андрэй Хадановіч адкрыў большасьць гэтых перакладчыкаў асабіста. Нешта падобнае было ў сярэдзіне 1980-х гадоў, калі ў нас была суполка "Бабілён". Мы таксама тады здолелі ўцягнуць людзей у гэтую патрэбную, калі не для сёньняшняга дня, дык для будучага, справу. Асабліва калі Хадановіч узначаліў беларускі ПЭН-цэнтар, вельмі сур'ёзна ён працуе і заахвочвае людзей. Вось гэтыя таленты – Марыйка Мартысевіч, Кацярына Маціеўская, тая ж Юлія Цімафеева, Ганна Янкута – гэта ўсё ягоныя адкрыцьці".
Ёсьць у новым "ПрайдзіСьвеце" і пераклады, якія друкаваліся раней (пераклады паэмаў Лермантава, датаваныя пачаткам ХХ стагодзьдзя).
У разьдзеле крытычных матэрыялаў Postscriptum – артыкул Васіля Сёмухі пра Клаўса Элсбэргса, эсэ Дзьмітрыя Строцава пра Ігара Паглазава, артыкул Ганны Ражанцовай пра нядаўна памерлага Джэрома Дэвіда Сэлінджэра.
