...палічэце ўсё супольства сыноў Ізраілевых па родах іхніх, па сямействах іхніх, па ліку імёнаў усіх мужчынскага роду пагалоўна: ад дваццаці гадоў і вышэй, усіх здольных ваяваць у Ізраіля, па рушэньнях іхніх палічэце іх — ты і Аарон; з вамі павінны быць з кожнага племя па адным чалавеку, які ў родзе сваім галоўны.
Лікі, 1:2-4
Апантана зьбіраюць насельнікі Сеціва лахманкі «саматканай», не запэцканай фальсыфікатарскімі ручышчамі праўды пра тое, ці хадзіў хто на выбары, а калі не — адкуль тыя прыгожыя 79,5 адсоткаў зьдзейсьненых волявыяўленьняў, а калі так — што там адбывалася, у гэных выбарчых прытулках? Цікава! — быццам у бажніцах чужынскай рэлігіі. Пагаманілі, натуральна, і ў суполцы by_politics. Блогер b0rmann, дарма што з Чэхіі, рупіцца пра лёс Бацькаўшчыны, такой блізкай, але й недатыкальнай:
як там выбары скончыліся? татальная перамога альбо ўсе апушчаныя? ёсьць нейкія сьпісы, статыстыка. найлепш усё ў адным мейсцы. як байкатавалася? што плянуюць рабіць са сваім шчасьцем тыя, што перамаглі?
Галасы з радзімы даводзілі, што амаль ніхто не галасаваў. Што амаль усе ўчасткі заставаліся пустыя. Што прыгожа-някруглы лік — плён немудрагелістага штукарства, спрытнасьці лічыльніцкіх рук. Але...
што датычыцца «амаль» пустых сьпісаў так гэта бачу як «амаль» пустыя словы. на выбарах няма слова «амаль» — ёсьць канкрэтныя лічбы. якія запісваюцца ў пратаколы і кантралююцца назіральнікамі. а калі назіральнікі бачаць што лічбы не адпавядаюць рэчаіснасьці — складаецца адпаведны пратакол. ёсьць такі?
— запатрабаваў строгі b0rmann, нібыта на допыце, і чакае на пэўныя факты. Ён мае рацыю, зь вечназялёнай выспы блогасфэры шэрую й бязладную будзённасьць разглядзець цяжка. Ніхто ня мае адмысловага павелічальніка, каб фрэзэроўшчыка «дзядзю Васю» і касірку «цёцю Валю» ўбачыць у тым жа маштабе, што й свайго, зразумелага, брата-блогера.
Адылі не суняць так проста дасьледчы запал зацятых інтэрнэцянаў, калі яны ўжо выйшлі на сьцяжыну вайны. Вось, жж-ыст malinov-ski зьвяртаецца да сумленнага людзтва з падобным пытаньнем — «Сябры, можа, хто-небудзь з вас усё ж хадзіў на гэтыя выбары?» — нібыта дамагаецца высьветліць сярод дзетак у садку, хто падкінуў маладой выхавальніцы брутальнага гнаявоза ў кішэню, хто не пабрыдзіўся?
Народ доўга цнатліва адпінаўся, але адзін-два выбарцы ды сьведкі знайшліся. Нехта нават узгадваў ускосныя акалічнасьці:
Я ведаю аднаго хлопца, які ведае хлопца, які хадзіў на выбары.
«А яшчэ, кажуць, там на халяву раздавалі кукурузныя палачкі й чыпсы,» — спрабаваў malinov-ski дадаць інфармацыйнай плыні цёплых чалавечых адценьняў. У схільнасьці да чыпсаў ніхто не павініўся гэтым разам.
Гастранамічныя асаблівасьці нядзельных выбараў заўважылі зусім у другім мейсцы, але з тае ж нагоды — olenyka дзялілася зь сябрамі тыповым неўразуменьнем: «Вось я ўчора сярод маіх знаёмых не знайшла нікога, хто хадзіў бы галасаваць. А ў гэты час, аказваецца, больш за 79% выбарцаў узялі ўдзел у выбарах мясцовых Саветаў дэпутатаў». Сярод больш-менш нэўтральных камэнтароў зьнянацку зьяўляецца дасьведчаны выбарца:
У школах дзеткі канцэрты паказвалі.
Выязны гандаль без нацэнак (гарэлка па 790 рублёў за 50 грамаў!, каньяк за 2230), беляшы, чабурэкі, лусьцікі...
Увогуле былі створаныя ўсе варункі!
Так, хто не пачаставаўся ад шчодрасьцяў выбарчых участкаў, мае суб’ектыўна-ідэалістычнае права сьцьвярджаць, што выбараў не было, што навокал урнаў панавала вусьцішная цішыня няўцямнасьці й няўмыснага пасіўнага байкоту.
Дарэчы, гэты самы ціхмяны байкот, зьдзейсьнены жыхарамі выспы Інтэрнэт, дасьледаваў і падаў у выразным выглядзе barilotti пад допісам «Мясцовыя выбары: 90% пасіву, 10% актыву». «Выбарка не рэпрэзэнтатыўная і не зьяўляецца спробай апісаць агульныя тэндэнцыі паводзінаў блогераў-выбаршчыкаў. Проста дыяграмка атрымалася прыгожая. ;)» - сьціпла папярэджвае аўтар апытанкі. Вось якое яно, люстэрка пабітых спадзяванак:
Чаму пабітых? Таму што як бы ні мітусіліся (або дранцьвелі) на высьпе, кантынэнт дзейнічае паводле сваіх таямнічых завядзёнак. Застаецца нейкім чынам інтэрпрэтаваць ягоныя паводзіны: сабе на карысьць альбо апанэнтам у папрок. Ціхамірнае стаічнае стаўленьне апазыцыйных дзеячаў да таго непазьбежнага, што ўжо здарылася, alezzle79 палічыў «палітычным мазахізмам» і заклікаў да больш актыўнай пасіўнасьці:
Хто-небудзь адкажа на пытаньне, колькі яшчэ гэты палітычны мазахізм будзе працягвацца? Няўжо гэта не відавочна, што гэты фарс трэба было байкатаваць?
З пункту гледжаньня статыстычнай мудрасьці на гэтае абурэньне адгукаецца siarhiejsalas:
Самае цікавае, што невідавочна. Паразмаўляйце не з сваімі знаёмымі на гэтую тэму, а, скажам, зь некалькімі тысячамі абсалютна выпадковых людзей цягам некалькіх тыдняў. Вы зразумееце, магчыма, што велізарная колькасьць людзей проста балдзее ад магчымасьці прагаласаваць.
і крыху ніжэй разьвівае гэтую думку ў ляканічны псыхалягічны нарыс:
Народ, той, што галасуе, фанацее ад самога працэсу галасаваньня — прыйшоў з важным відам, пашпарт паказаў, узяў бюлетэнь, укінуў у скрыню. І гэта на БЕЗАЛЬТЭРНАТЫЎНЫХ акругах...
Вось як! Выбары штогод даюць шараговаму грамадзяніну пачуць эфэмэрную слодыч улады. Выбары — азартная гульня, накшталт футболу, хоць і без варот, дзе кожны атрымлівае ганаровае права разок лупянуць па мячы.
