Імпрэзу на дзьвюх мовах адкрыў Надзвычайны і паўнамоцны пасол Літвы ў Беларусі Эдмінас Багдонас, які ўжо добра размаўляе па-беларуску:
“Сёньня мы сабраліся на вечарыну – прэзэнтацыю літоўскіх і беларускіх твораў. Для нас, літоўцаў, беларуская мова зьяўляецца вельмі блізкай мовай”.
Прафэсарка Альма Лапінскене адзначыла, што сёньня ня толькі прэзэнтуюцца новыя беларускія кнігі па-літоўску. Сёлета два народы адзначаюць яшчэ і своеасаблівы 100-гадовы юбілей:
“Менавіта ў 1908 годзе беларускі верш упершыню загучаў па-літоўску. Гэта верш Алаізы Пашкевіч (Цёткі) “Хрысьціны Свабоды”, які Костас Сьціблюс пераклаў і надрукаваў у Санкт-Пецярбургу. У тым жа годзе “Наша Ніва” надрукавала апавяданьне Ёнаса Бялюнаса “Кветка шчасьця”.
У 1977 годзе ў Беларусі выйшла “Анталёгія літоўскай паэзіі”, і больш за 30 паэтаў, у тым ліку і выбітную Саламею Нерыс, на беларускую мову з мовы арыгіналу пераклаў Алесь Разанаў.
А потым цягам трох гадзінаў гучала паэзія. Алесь Разанаў прачытаў урывак з “Паляваньня ў райскай даліне”. А Лайма Лапінскене прадэкляравала, як гэты фрагмэнт гучыць па-літоўску.
Свае вершы з анталёгіі чытаў і тузін беларускіх паэтаў: Раіса Баравікова, Леанід Дранько-Майсюк, Эдуард Акулін, Валянціна Коўтун Алесь Пашкевіч, Андрэй Хадановіч, Міхась Скобла ды іншыя. Гучалі пераклады іх вершаў на літоўскую мову.
Паэт Сяргей Законьнікаў прачытаў свой верш “Гусі”, перад якім выказаўся па-філязофску:
Гусі апошнія стомленым клінам неба ўзаралі, самотна крычаць.
Мне, як заўжды, у такую хвіліну хочацца побач з табой памаўчаць...”
Вечарына суправаджалася мастацкай выставай “Цуды маляванкі” -- маляваны дыван у прасторы сучаснага беларускага выяўленчага мастацтва.
