Ці можна расцэньваць гэты намер як жаданьне Брусэлю наладжваць гандаль зь Беларусьсю – насуперак палітычнаму становішчу ў краіне? Ці не атрымліваецца так, што фінансавыя выгады некаторых заходніх фірмаў ставяцца вышэй за тыя ўмовы, якія Эўразьвяз вызначыў для сябе ў дачыненьнях зь Беларусьсю? На гэтыя пытаньні адказвае кіраўнік аналітычнага цэнтру Мізэса Яраслаў Раманчук.
Глод: Вядома, што Эўразьвяз пазбавіў Беларусь гандлёвых ільготаў. Адбылося гэта праз тое, што беларускія ўлады не пагадзіліся зрабіць тыя крокі, якія захоўвалі б за краінай пэўныя прэфэрэнцыі. І вось раптам Рада дзелавога супрацоўніцтва “Беларусь – Эўразьвяз” быццам схіляецца да зьняцьця квотаў. Чаму так адбываецца?
Раманчук: Рэч у тым, што ў такіх кантактах зацікаўленае тэкстыльнае лобі – тыя кампаніі, якія экспартуюць зь Беларусі тэкстыльныя тавары. Яны завозяць сюды сыравіну, перапрацоўваюць і пасьля вывозяць. І гэта тая сыстэма, якая дазваляе ім дбаць пра свае камэрцыйныя інтарэсы.
Глод: І беларускія ўлады ідуць на кантакт зь імі.
Раманчук: У гэтым праглядаецца стыль паводзінаў беларускага ўраду. Ён хоча супрацоўнічаць выключна з тымі заходнімі структурамі, якія забясьпечваюць яму лабізм палітычных і эканамічных інтарэсаў. І гэта робіцца на ўзроўні Брусэлю і сталіц так званай старой Эўропы – у Бэрліне, Парыжы... І гэтая група працуе дзеля таго, каб вырашыць свае карпаратыўныя інтарэсы.
Глод: Ці могуць, на ваш погляд, рэкамэндацыі Рады дзелавога супрацоўніцтва паўплываць на перамены ў дачыненьнях паміж Эўразьвязам і Беларусьсю?
Раманчук: Безумоўна, калі яны будуць казаць пра свае кантакты, пра недапушчальнасьць ізаляцыі Беларусі, яны маюць шанец на тое, каб нешта зрушыць. Але паколькі прэфэрэнцыі для Беларусі былі зьнятыя з-за ўціску беларускіх дэмакратычных прафсаюзаў, дык, я думаю, без рашэньня Міжнароднай арганізацыі працы гэты карпарацыйны лабізм ня пройдзе. Таму што палітыка вырашаецца на зусім іншым роўні.
Рада дзелавога супрацоўніцтва “Беларусь—Эўразьвяз” была створаная летась. Яе офіс знаходзіцца ў Брусэлі.
Глод: Вядома, што Эўразьвяз пазбавіў Беларусь гандлёвых ільготаў. Адбылося гэта праз тое, што беларускія ўлады не пагадзіліся зрабіць тыя крокі, якія захоўвалі б за краінай пэўныя прэфэрэнцыі. І вось раптам Рада дзелавога супрацоўніцтва “Беларусь – Эўразьвяз” быццам схіляецца да зьняцьця квотаў. Чаму так адбываецца?
Раманчук: Рэч у тым, што ў такіх кантактах зацікаўленае тэкстыльнае лобі – тыя кампаніі, якія экспартуюць зь Беларусі тэкстыльныя тавары. Яны завозяць сюды сыравіну, перапрацоўваюць і пасьля вывозяць. І гэта тая сыстэма, якая дазваляе ім дбаць пра свае камэрцыйныя інтарэсы.
Глод: І беларускія ўлады ідуць на кантакт зь імі.
Раманчук: У гэтым праглядаецца стыль паводзінаў беларускага ўраду. Ён хоча супрацоўнічаць выключна з тымі заходнімі структурамі, якія забясьпечваюць яму лабізм палітычных і эканамічных інтарэсаў. І гэта робіцца на ўзроўні Брусэлю і сталіц так званай старой Эўропы – у Бэрліне, Парыжы... І гэтая група працуе дзеля таго, каб вырашыць свае карпаратыўныя інтарэсы.
Глод: Ці могуць, на ваш погляд, рэкамэндацыі Рады дзелавога супрацоўніцтва паўплываць на перамены ў дачыненьнях паміж Эўразьвязам і Беларусьсю?
Раманчук: Безумоўна, калі яны будуць казаць пра свае кантакты, пра недапушчальнасьць ізаляцыі Беларусі, яны маюць шанец на тое, каб нешта зрушыць. Але паколькі прэфэрэнцыі для Беларусі былі зьнятыя з-за ўціску беларускіх дэмакратычных прафсаюзаў, дык, я думаю, без рашэньня Міжнароднай арганізацыі працы гэты карпарацыйны лабізм ня пройдзе. Таму што палітыка вырашаецца на зусім іншым роўні.
Рада дзелавога супрацоўніцтва “Беларусь—Эўразьвяз” была створаная летась. Яе офіс знаходзіцца ў Брусэлі.
