Першы студэнт: “Я лічу, што помнік трэба паставіць Стэфану Баторыю, бо ён вельмі многа зрабіў для нашага гораду”.
Другі студэнт: “Помнік? Вітаўту. Вось яму трэба паставіць помнік. Таму што ён, па-першае, зрабіў вялікі ўнёсак у стварэньне нашага гораду, у яго культуру, традыцыі”.
Трэці студэнт: “Яўхіму Карскаму. Ён вельмі многа зрабіў для навукі ў нашай краіне, у тым ліку і ў Горадні, ёсьць імя яго бібліятэка, названа ўжо таксама гімназія ў яго гонар. Я думаю, помнік гэтаму чалавеку не перашкодзіў бы ў Горадні”.
Чацьверты студэнт: “Я падтрымліваю свайго сябра: Стэфану Баторыю я б паставіў помнік. Я б аддаў “гол” за яго (сьмяецца)”.
Пяты студэнт: “Францыску Скарыну ўсё-ткі, таму што ён самы першы, ён першапісьменьнік, першадрукар. Таму, я лічу, трэба паставіць яму помнік”.
Карэспандэнт: “А вы, значыцца, студэнты, і дзе вы вучыцеся?”
Пяты студэнт: “У Аграрным унівэрсытэце Горадні”.
Карэспандэнт: “А я думаў, што на гістарычным факультэце… Атрымліваецца, нават у Аграрным унівэрсытэце студэнты арыентуюцца ў такім пытаньні?”
Пяты студэнт: “Гісторыю вывучаем, і высьвятляюцца такія моманты, таму я б асабіста Францыску Скарыну паставіў помнік у нас”.
Спадарыня: “Канечне, адкажам, як гэта мы вам не адкажам! Каму зь беларускіх герояў?”
Карэспандэнт: “Не абавязкова героям, можна пісьменьнікам, напрыклад”.
Спадарыня: “Ну, Машэраў, ён, канечне, больш да Менску мае дачыненьне”.
Яе сяброўка: “Багдановічу варта было б, ён жыў пэўны час у нас”.
Карэспандэнт: “Помнік Багдановічу плянаваўся, яго не паставілі. А вы як думаеце: Багдановічу варта?”
Спадарыня: “Можна й Багдановічу, чаму не? Добры беларускі паэт, малады, добрыя вершы”.
Яе сяброўка: “Быкаву можна”.
Спадарыня: “Кляцкову можна, Машэраву можна, нашаму паважанаму і вельмі любімаму прэзыдэнту Аляксандру Рыгоравічу Лукашэнку. Ён мае дачыненьне да ўсёй Беларусі, а мы жывем у Беларусі. Ён заслугоўвае”.
Карэспандэнт: “А вашая сяброўка выступае за Багдановіча і за Быкава?”
Тая падсумоўвае: “І ня толькі: у тым ліку за Багдановіча і за Быкава”.
