6 траўня судзьдзя Чыгуначнага раёну Гомеля Анатоль Сотнікаў пакараў сустаршыню зарэгістраванага ў Чэхіі «Маладога фронту» Андруся Цянюту 10 суткамі адміністрацыйнага арышту.
Судзілі Андруся Цянюту адразу паводле двух артыкулаў Кодэксу аб адміністрацыйных правапарушэньнях: за дробнае хуліганства — нецэнзурную лаянку і за непадпарадкаваньне законным патрабаваньням міліцыі.
Судзьдзя Сотнікаў: «Цянюту Андрэя Анатольевіча на падставе артыкула 17.1 КаАП падвергнуць адміністрацыйнаму пакараньню ў выглядзе арышту на тэрмін 3 сутак; яго ж на падставе артыкула 23.4 падвергнуць адміністрацыйнаму пакараньню ў выглядзе арышту на тэрмін 7 сутак».
Пакараны маладафронтавец так пракамэнтаваў судовы вырак:
«Мы з адвакатам, скарыстаўшы грубае парушэньне адміністрацыйных працэдураў, „скасьцілі“ тэрмін арышту да 10 сутак. Але гэта не перамога, бо я цалкам невінаваты. Думаю, што можна будзе паспрабаваць абскардзіць вырак. Затрымалі мяне дзеля ізаляцыі перад чэмпіянатам сьвету па хакеі. Гэта была іхняя мэта — ізаляваць, чаго яны й дамагліся».
Амапаўцы затрымалі сустаршыню «Маладога фронту» 4 траўня блізу поўначы, калі ён вяртаўся дадому ад сяброў, дзе адзначалі дзень народзінаў. Напярэдадні Андрусю споўнілася 27 гадоў.
Нарад камандзіра ўзводу АМАПу, лейтэнанта Сяргея Осіпава дзяжурыў за 150 мэтраў ад дому Цянюты — насупраць будынку адміністрацыі Чыгуначнага раёну.
Паводле паказаньняў самога Осіпава і ягоных тварышаў па службе — прапаршчыка Аляксандра Дарожкі і кіроўца-міліцыянта Аляксандра Сердзюка, Цянюта апоўначы пераходзіў праспэкт Перамогі і нібыта нецэнзурна лаяўся.
Лейтэнант Осіпаў: «Убачылі, пачулі, што малады чалавек пераходзіць дарогу і выражаецца грубай нецэнзурнай лаянкай».
Судзьдзя: «Вы асабіста чулі?»
Лейтэнант: «Так, зрабілі чалавеку заўвагу, на што ён не адрэагаваў».
Судзьдзя: «Ён у напрамку вас пераходзіў дарогу? Вы яго дачакаліся, пакуль ён перайшоў дарогу?»
Лейтэнант: «Не адрэагаваў, і мы прапанавалі ісьці да службовага транспарту».
Судзьдзя: «Што значыць не адрэагаваў? Наконт чаго зрабілі заўвагу?»
Лейтэнант: «Што лаецца матам. Але ён усё адно працягваў лаяцца».
Адвакатка Цянюты пыталася ў лейтэнанта: «Дык, можа, Цянюта быў п’яны?» Лейтэнант адказваў, што не, не заўважна было. Не было і аб’екта лаянкі.
«А мінакі хоць былі на вуліцы?» — цікавілася адвакатка. І лейтэнант адказаў: «Гулялі парачкі». «А вы спрабавалі запісаць хоць каго ў якасьці сьведкі?» — зноў пыталася адвакатка.
Лейтэнант: «Грамадзяне праходзяць — я ж не пабягу за грамадзянамі. Ужо час позьні».
Суд не палічыў патрэбным задаволіць хадайніцтва Андруся Цянюты аб запатрабаваньні відэазапісу з камэраў вонкавага назіраньня адміністрацыі Чыгуначнага раёну.
Прысутная на судзе актывістка кааліцыі «Наша альтэрнатыва» Натальля Крывашэй бачыла Андруся Цянюту незадоўга да затрыманьня:
«Міліцыянты, магчыма, злавілі Андруся 4 траўня, бо спадзяваліся, што ён на свой дзень народзінаў будзе спажываць алькаголь. Але гэтага не адбылося. Таму міліцыянты прыдумалі такую гісторыю, якая ўжо гадамі не мяняецца: людзі ідуць, махаюць рукамі, мацюкаюцца самі з сабою, самі па сабе. Гэта ўвогуле вельмі дзіка выглядае. Андрусь Цянюта — хлапец маленькі. Падаецца, калі б гэтыя тры амапаўцы, якія за яго на чатыры галавы вышэйшыя і ў -наццаць разоў здаравейшыя, падышлі, то ён не стаяў бы і ня лаяўся б. Там бы і мову заняло, каб такія тры мужычышчы падышлі і пачалі штосьці патрабаваць».
Сапраўдная прычына затрыманьня, як лічыць Натальля, зусім іншая:
«Гэта ўсё зьвязана з тым, што ў Беларусі хутка будзе сьвята — будзе чэмпіянат сьвету па хакеі, будзе 9 траўня. І наша ўлада проста баіцца, што актывісты што-кольвек зробяць: можа, выйдуць і ўздымуць сьцяг, можа, будуць раздаваць ці расклейваць улёткі. Улада проста баіцца, што людзі, якія змагаюцца за праўду, патрабуюць зьменаў у нашай краіне, будуць выказваць сваё меркаваньні на 9 траўня і на чэмпіянаце сьвету па хакеі ў Менску».
Каардынатар грамадзянскай кампаніі «Хопіць піць — трэба жыць» Зьміцер Карашкоў, які таксама прысутнічаў на судзе, дадае:
«У Менску старшыня міжнароднай хакейнай фэдэрацыі заяўляў, што спорт ня тычыцца палітыкі. Ды вось выпадак зь Цянютам поўнасьцю перакрэсьлівае гэта. У нас спорт — гэта ў першую чаргу палітычная справа. Мяне таксама тэрарызуюць пастаянна. Тэлефануюць мне на мабільнік са схаванага нумара, прадстаўляюцца супрацоўнікамі міліцыі і кажуць, што трэба са мной паразмаўляць. Калі я прапаную: выклікайце мяне позваю, то ў тэлефон адказваюць: «Не вучыце нас працаваць!»
Судзьдзя Сотнікаў: «Цянюту Андрэя Анатольевіча на падставе артыкула 17.1 КаАП падвергнуць адміністрацыйнаму пакараньню ў выглядзе арышту на тэрмін 3 сутак; яго ж на падставе артыкула 23.4 падвергнуць адміністрацыйнаму пакараньню ў выглядзе арышту на тэрмін 7 сутак».
Пакараны маладафронтавец так пракамэнтаваў судовы вырак:
«Мы з адвакатам, скарыстаўшы грубае парушэньне адміністрацыйных працэдураў, „скасьцілі“ тэрмін арышту да 10 сутак. Але гэта не перамога, бо я цалкам невінаваты. Думаю, што можна будзе паспрабаваць абскардзіць вырак. Затрымалі мяне дзеля ізаляцыі перад чэмпіянатам сьвету па хакеі. Гэта была іхняя мэта — ізаляваць, чаго яны й дамагліся».
Амапаўцы затрымалі сустаршыню «Маладога фронту» 4 траўня блізу поўначы, калі ён вяртаўся дадому ад сяброў, дзе адзначалі дзень народзінаў. Напярэдадні Андрусю споўнілася 27 гадоў.
На Андруся Цянюту апранаюць кайданкі ў судзе
Нарад камандзіра ўзводу АМАПу, лейтэнанта Сяргея Осіпава дзяжурыў за 150 мэтраў ад дому Цянюты — насупраць будынку адміністрацыі Чыгуначнага раёну.
Паводле паказаньняў самога Осіпава і ягоных тварышаў па службе — прапаршчыка Аляксандра Дарожкі і кіроўца-міліцыянта Аляксандра Сердзюка, Цянюта апоўначы пераходзіў праспэкт Перамогі і нібыта нецэнзурна лаяўся.
Лейтэнант Осіпаў: «Убачылі, пачулі, што малады чалавек пераходзіць дарогу і выражаецца грубай нецэнзурнай лаянкай».
Судзьдзя: «Вы асабіста чулі?»
Лейтэнант: «Так, зрабілі чалавеку заўвагу, на што ён не адрэагаваў».
Судзьдзя: «Ён у напрамку вас пераходзіў дарогу? Вы яго дачакаліся, пакуль ён перайшоў дарогу?»
Лейтэнант: «Не адрэагаваў, і мы прапанавалі ісьці да службовага транспарту».
Судзьдзя: «Што значыць не адрэагаваў? Наконт чаго зрабілі заўвагу?»
Лейтэнант: «Што лаецца матам. Але ён усё адно працягваў лаяцца».
Адвакатка Цянюты пыталася ў лейтэнанта: «Дык, можа, Цянюта быў п’яны?» Лейтэнант адказваў, што не, не заўважна было. Не было і аб’екта лаянкі.
«А мінакі хоць былі на вуліцы?» — цікавілася адвакатка. І лейтэнант адказаў: «Гулялі парачкі». «А вы спрабавалі запісаць хоць каго ў якасьці сьведкі?» — зноў пыталася адвакатка.
Лейтэнант: «Грамадзяне праходзяць — я ж не пабягу за грамадзянамі. Ужо час позьні».
Суд не палічыў патрэбным задаволіць хадайніцтва Андруся Цянюты аб запатрабаваньні відэазапісу з камэраў вонкавага назіраньня адміністрацыі Чыгуначнага раёну.
Прысутная на судзе актывістка кааліцыі «Наша альтэрнатыва» Натальля Крывашэй бачыла Андруся Цянюту незадоўга да затрыманьня:
«Міліцыянты, магчыма, злавілі Андруся 4 траўня, бо спадзяваліся, што ён на свой дзень народзінаў будзе спажываць алькаголь. Але гэтага не адбылося. Таму міліцыянты прыдумалі такую гісторыю, якая ўжо гадамі не мяняецца: людзі ідуць, махаюць рукамі, мацюкаюцца самі з сабою, самі па сабе. Гэта ўвогуле вельмі дзіка выглядае. Андрусь Цянюта — хлапец маленькі. Падаецца, калі б гэтыя тры амапаўцы, якія за яго на чатыры галавы вышэйшыя і ў -наццаць разоў здаравейшыя, падышлі, то ён не стаяў бы і ня лаяўся б. Там бы і мову заняло, каб такія тры мужычышчы падышлі і пачалі штосьці патрабаваць».
Сапраўдная прычына затрыманьня, як лічыць Натальля, зусім іншая:
«Гэта ўсё зьвязана з тым, што ў Беларусі хутка будзе сьвята — будзе чэмпіянат сьвету па хакеі, будзе 9 траўня. І наша ўлада проста баіцца, што актывісты што-кольвек зробяць: можа, выйдуць і ўздымуць сьцяг, можа, будуць раздаваць ці расклейваць улёткі. Улада проста баіцца, што людзі, якія змагаюцца за праўду, патрабуюць зьменаў у нашай краіне, будуць выказваць сваё меркаваньні на 9 траўня і на чэмпіянаце сьвету па хакеі ў Менску».
Каардынатар грамадзянскай кампаніі «Хопіць піць — трэба жыць» Зьміцер Карашкоў, які таксама прысутнічаў на судзе, дадае:
«У Менску старшыня міжнароднай хакейнай фэдэрацыі заяўляў, што спорт ня тычыцца палітыкі. Ды вось выпадак зь Цянютам поўнасьцю перакрэсьлівае гэта. У нас спорт — гэта ў першую чаргу палітычная справа. Мяне таксама тэрарызуюць пастаянна. Тэлефануюць мне на мабільнік са схаванага нумара, прадстаўляюцца супрацоўнікамі міліцыі і кажуць, што трэба са мной паразмаўляць. Калі я прапаную: выклікайце мяне позваю, то ў тэлефон адказваюць: «Не вучыце нас працаваць!»