Падарожныя нататкі карэспандэнткі Радыё Свабода, якая разам зь пілігрымкай ідзе на Будслаўскі фэст.
Чацьвёрты дзень пілігрымкі ў Будслаў распачаўся традыцыйнай ранішняй малітвай у касьцёле вёскі Альковічы.
Сьняданак каля палявой кухні і пачатак чарговага кавалку шляху.
Пасьля некалькіх кілямэтраў неспадзяваны прывал: вясковая сям’я падрыхтавала напоі, печыва і цукеркі на пачастунак пілігрымам.
Сустракаюць з кветкамі ўсёй сям’ёй — бабуля, дзядуля з дзецьмі і ўнукамі, прамаўляюць цёплыя словы, просяць малітвы.
Гэтак з набліжэньнем да Будслава сустрэчы зь мясцовымі жыхарамі становяцца ўсё больш частымі і цёплымі: некаторыя вяскоўцы сустракаюць калёну, стоячы на каленях уздоўж дарог. У іншых — з традыцыйнымі ўжо пачастункамі, а таксама абразамі Маці Божай Будслаўскай.
У вёсцы ж Камена жыхары накармілі абедам усіх 350 пілігрымаў: разам са сталом яны вынесьці на вуліцу бідоны з халадніком і якаймі, тазікі з салатамі, місы з салам.
Узамен ад пілігрымаў жадалі толькі аднаго: памаліцца за іх перад абразом Маці Божай Будслаўскай...
Безкарысьлівая ахвярнасьць гэтых людзей, а таксама іх моцная вера — адзін з наймагутных складнікаў, які даваў сілы на 16 кілямэтраў шляху чацьвёртага дня пад сьпякотным сонцам.
Штодня малітоўныя сьпевы зьмяняюцца малітвамі, сьвятары, а таксама спавядаюць непасрэдна ў дарозе. Зборнікі сьпеваў, якія выдалі напачатку шляху яшчэ ў Менску, прымацаваныя да аборак і зачэпленыя за шыю — сталіся зачасткай кожнага з пілігрымаў і да чацьвёртага дня сталіся зацёртымі ад карыстаньня.
А сінія шалікі адрозьнікаюць Менскую пілігрымку ад пілігрымак іншых гарадоў. Гэта сталася зразумелым, калі пры канцы шляху ў Даўгінаве спаткалі пілігрымаў з шалікамі памаранчавымі і іншымі колерамі.
У Даўгінаве сёньня сабраліся многія пілігрымкі, каб заўтра рушыць да Будслава.
Сьняданак каля палявой кухні і пачатак чарговага кавалку шляху.
Пасьля некалькіх кілямэтраў неспадзяваны прывал: вясковая сям’я падрыхтавала напоі, печыва і цукеркі на пачастунак пілігрымам.
Сустракаюць з кветкамі ўсёй сям’ёй — бабуля, дзядуля з дзецьмі і ўнукамі, прамаўляюць цёплыя словы, просяць малітвы.
Гэтак з набліжэньнем да Будслава сустрэчы зь мясцовымі жыхарамі становяцца ўсё больш частымі і цёплымі: некаторыя вяскоўцы сустракаюць калёну, стоячы на каленях уздоўж дарог. У іншых — з традыцыйнымі ўжо пачастункамі, а таксама абразамі Маці Божай Будслаўскай.
У вёсцы ж Камена жыхары накармілі абедам усіх 350 пілігрымаў: разам са сталом яны вынесьці на вуліцу бідоны з халадніком і якаймі, тазікі з салатамі, місы з салам.
Узамен ад пілігрымаў жадалі толькі аднаго: памаліцца за іх перад абразом Маці Божай Будслаўскай...
Безкарысьлівая ахвярнасьць гэтых людзей, а таксама іх моцная вера — адзін з наймагутных складнікаў, які даваў сілы на 16 кілямэтраў шляху чацьвёртага дня пад сьпякотным сонцам.
Штодня малітоўныя сьпевы зьмяняюцца малітвамі, сьвятары, а таксама спавядаюць непасрэдна ў дарозе. Зборнікі сьпеваў, якія выдалі напачатку шляху яшчэ ў Менску, прымацаваныя да аборак і зачэпленыя за шыю — сталіся зачасткай кожнага з пілігрымаў і да чацьвёртага дня сталіся зацёртымі ад карыстаньня.
А сінія шалікі адрозьнікаюць Менскую пілігрымку ад пілігрымак іншых гарадоў. Гэта сталася зразумелым, калі пры канцы шляху ў Даўгінаве спаткалі пілігрымаў з шалікамі памаранчавымі і іншымі колерамі.
У Даўгінаве сёньня сабраліся многія пілігрымкі, каб заўтра рушыць да Будслава.
Чацьверты дзень пілігрымкі ў Будслаў