Веснавая вада паднялася ў рэках Прыпяць, Гарынь, Убарць, Ведрыч. У Берасьцейскай і Гомельскай абласьцях падтоплена, звыш 400 падворкаў і гаспадарчых пабудоваў, 111 лецішчаў і 5 участкаў аўтамабільных дарог. Такія зьвесткі падае Міністэрства надзвычайных сытуацыяў.
Ад паводкі цяпер найбольш пакутуюць жыхары Столінскага, Жыткавіцкага, Мазырскага раёнаў. Дзейснай дапамогі ад уладаў палешукам няма.
Веснавая паводка дабралася й да жыхароў Мазыра, чые прыватныя дамы паблізу Прыпяці.
Апавядае спадарыня Станіслава з вуліцы Каапэратыўнай:
«У склепе вада, ад рэчкі вада. Павыцягвалі слоікі, бульбу. Хадзілі ратавальнікі. У мяне ў хаце не былі, а толькі там, дзе дамы ніжэй стаяць. Раілі адпампоўваць ваду, ратавацца, калі будзе прыбываць. У мяне яны не былі. Можа, я дзе ў паліклініку хадзіла ці куды яшчэ, але ў мяне яны не былі».
Спадар Уладзімер з той жа Каапэратыўнай вуліцы кажа, што ў апошнія дні пад’ём вады ў Прыпяці спыніўся, але думкі пра паводку не пакідаюць:
«За апошнія два дні ўпала вада дзесьці на 7–8 сантымэтраў — там недзе паміж Барбаровым і Стрэльскам разьбілі лядовы затор. Але ўсё адно паводка большая, чымсьці за ўсе апошнія гады. І думкі такія нядобрыя. Са склепа ўжо ўсё прыбралі і празь дзень ваду самі адпампоўваем — маторчыкам „Малыш“, ці як ён там называецца. У мяне ён пастаянна, бо на панадворку калёнка для пітной вады прабітая».
Адзінокая пэнсіянэрка Зося Багданік, якая жыве на вуліцы Гогаля, 31, жаліцца, што паводка пазбавіла яе элемэнтарных умоваў для існаваньня:
«Вось прыйшла вада й прыбіральню затапіла. Я без прыбіральні даўно — у вядро, а потым насіся, шукай месца на гародзе, дзе пахаваць. Ніякага паратунку няма! Няма гаспадара — няма й паратунку. Калі быў гаспадар — нас затоплівала раней разы два па самы парнік, дык ён так рабіў: прыбіральню вышэй ставіў, калі гэтую тапіла. А калі баба старая й мужыка няма, ды яшчэ й дзяцей сваіх няма, дык каго пойдзеш прасіць? Суседа — ідзі мне прыбіральню зрабі? Уга! Дошкі ўжо заліло — у хлеўчуку ўвесь матэрыял стаіць, ён увесь ужо ў вадзе. Сфатаграфуйце ды мясцоваму начальству пакажыце — яны ж нават не прыходзяць».
Пэнсіянэрка апавяла, што сама хадзіла ў райвыканкам:
«Сама была ў горадзе й зайшла ў райвыканкам. Сустрэлася з намесьнікам старшыні выканкаму Сяргеем Дылюком — ён такі добры чалавек. Ён у кабінэце быў адзін, і я заглянула да яго. Пытаецца: «Міхайлаўна, як вы там?» Кажу: паводка, унізе вада, прыбіральні ўжо няма і першы хляўчук затапіла. І другі ўжо напагатове. А ён мне: «Так, Міхайлаўна, затопіць. Калі будзе так, як прагназуюць сыноптыкі, і вада падымецца яшчэ на 2 мэтры, то вада будзе й на вуліцы. Дык тады будуць высяляць».
Зося Міхайлаўна вядзе нас у падпольле сваёй хаты й паказвае, што падлога трымаецца на дубовых падпорках, а печы — на цагляных слупках. Калі вада й сюды дабярэцца, то наўрад ці канструкцыя вытрымае:
«Як нічога не чапае, то жыву. А калі крыху падмые, то можа абваліцца і печ, і грубка».
Пэнсіянэрка згадвае, што ейная сядзіба цярпіць ня толькі ад паводкі, але й ад моцных ліўняў. Вада з вуліцы сьцякае праз участак уніз да Прыпяці і робіць багата шкоды, якую пасьля ніякія страхавыя выплаты не пакрываюць:
«Адзін раз быў вялікі лівень, дык мне тут ходнікі паразмывала і плот пашкодзіла. І глею да хаты й брамкі нагнала. Карацей, шкоды багата нарабіла. Далі сто тысяч. Я хату пафарбавала — 800 тысяч аддала на фарбу. Чалавек яшчэ працаваў два дні, пакуль пафарбаваў. Таксама сто тысяч трэба было заплаціць».
Ад паводкі цяпер найбольш пакутуюць жыхары Столінскага, Жыткавіцкага, Мазырскага раёнаў. Дзейснай дапамогі ад уладаў палешукам няма.
Веснавая паводка дабралася й да жыхароў Мазыра, чые прыватныя дамы паблізу Прыпяці.
Апавядае спадарыня Станіслава з вуліцы Каапэратыўнай:
«У склепе вада, ад рэчкі вада. Павыцягвалі слоікі, бульбу. Хадзілі ратавальнікі. У мяне ў хаце не былі, а толькі там, дзе дамы ніжэй стаяць. Раілі адпампоўваць ваду, ратавацца, калі будзе прыбываць. У мяне яны не былі. Можа, я дзе ў паліклініку хадзіла ці куды яшчэ, але ў мяне яны не былі».
Спадар Уладзімер з той жа Каапэратыўнай вуліцы кажа, што ў апошнія дні пад’ём вады ў Прыпяці спыніўся, але думкі пра паводку не пакідаюць:
«За апошнія два дні ўпала вада дзесьці на 7–8 сантымэтраў — там недзе паміж Барбаровым і Стрэльскам разьбілі лядовы затор. Але ўсё адно паводка большая, чымсьці за ўсе апошнія гады. І думкі такія нядобрыя. Са склепа ўжо ўсё прыбралі і празь дзень ваду самі адпампоўваем — маторчыкам „Малыш“, ці як ён там называецца. У мяне ён пастаянна, бо на панадворку калёнка для пітной вады прабітая».
Адзінокая пэнсіянэрка Зося Багданік, якая жыве на вуліцы Гогаля, 31, жаліцца, што паводка пазбавіла яе элемэнтарных умоваў для існаваньня:
«Вось прыйшла вада й прыбіральню затапіла. Я без прыбіральні даўно — у вядро, а потым насіся, шукай месца на гародзе, дзе пахаваць. Ніякага паратунку няма! Няма гаспадара — няма й паратунку. Калі быў гаспадар — нас затоплівала раней разы два па самы парнік, дык ён так рабіў: прыбіральню вышэй ставіў, калі гэтую тапіла. А калі баба старая й мужыка няма, ды яшчэ й дзяцей сваіх няма, дык каго пойдзеш прасіць? Суседа — ідзі мне прыбіральню зрабі? Уга! Дошкі ўжо заліло — у хлеўчуку ўвесь матэрыял стаіць, ён увесь ужо ў вадзе. Сфатаграфуйце ды мясцоваму начальству пакажыце — яны ж нават не прыходзяць».
Зося Багданік
Пэнсіянэрка апавяла, што сама хадзіла ў райвыканкам:
«Сама была ў горадзе й зайшла ў райвыканкам. Сустрэлася з намесьнікам старшыні выканкаму Сяргеем Дылюком — ён такі добры чалавек. Ён у кабінэце быў адзін, і я заглянула да яго. Пытаецца: «Міхайлаўна, як вы там?» Кажу: паводка, унізе вада, прыбіральні ўжо няма і першы хляўчук затапіла. І другі ўжо напагатове. А ён мне: «Так, Міхайлаўна, затопіць. Калі будзе так, як прагназуюць сыноптыкі, і вада падымецца яшчэ на 2 мэтры, то вада будзе й на вуліцы. Дык тады будуць высяляць».
Прыпяць наступае
Зося Міхайлаўна вядзе нас у падпольле сваёй хаты й паказвае, што падлога трымаецца на дубовых падпорках, а печы — на цагляных слупках. Калі вада й сюды дабярэцца, то наўрад ці канструкцыя вытрымае:
«Як нічога не чапае, то жыву. А калі крыху падмые, то можа абваліцца і печ, і грубка».
Пэнсіянэрка згадвае, што ейная сядзіба цярпіць ня толькі ад паводкі, але й ад моцных ліўняў. Вада з вуліцы сьцякае праз участак уніз да Прыпяці і робіць багата шкоды, якую пасьля ніякія страхавыя выплаты не пакрываюць:
«Адзін раз быў вялікі лівень, дык мне тут ходнікі паразмывала і плот пашкодзіла. І глею да хаты й брамкі нагнала. Карацей, шкоды багата нарабіла. Далі сто тысяч. Я хату пафарбавала — 800 тысяч аддала на фарбу. Чалавек яшчэ працаваў два дні, пакуль пафарбаваў. Таксама сто тысяч трэба было заплаціць».
Вада ля гародаў