2 ліпеня магілёўскія актывісты Аб’яднанай грамадзянскай партыі наведалі ў Бялынічах сям’ю палітвязьня Аляксандра Класкоўскага. У гэтым райцэнтры перабывае нялёгкія часіны жонка вязьня Натальля й трое яго дзяцей Арсеній, Дар’я і Аляксей. Малодшаму Арсенію 24 чэрвеня споўніла тры гады. З падарункамі актывісты й заявіліся ў дом бацькоў жонкі нявольніка шклоўскай калёніі № 17.
Бялынічы, вуліца Калініна 45. Невялікі драўляны дом з разложыстай вішняй у двары. Ля брамкі гасьцей сустракае спадарыня Натальля. Суседзі зь цікаўнасьцю выглядаюць са сваіх двароў. У Бялынічы сям’я палітвязьня перабралася нядаўна. Пакуль актывісты дапамагаюць дзецям скласьці чыгуначную дарогу, якую прывезьлі ў падарунак малодшаму Арсенію Класкоўскаму, у спадарыні Натальлі пытаюся пра стаўленьне суседзяў да ўчынку мужа:
«Тое, што зрабіў Саша, — асуджэньне ідзе поўнае. Ім цяжка зразумець, што чалавек мог пайсьці ад чыстага сэрца. Яны кажуць маім бацькам, а што яго не задавальняе? І кватэры будуе прэзыдэнт, і пэнсіі своечасова дае. Што вам „нада“? Вайны ж няма. Мы не спрабуем нікога пераконваць. Няхай думаюць, як думаюць. Гэта ўсё безвынікова. Нам дапамагаюць добрыя людзі».
У Бялынічах сям’я Класкоўскага зьбіраецца прабыць паўгода — пакуль ня вырашацца праблемы з будаўніцтвам кватэры ў Менску. Яны ўзьніклі адразу пасьля зьняволеньня Аляксандра. Гэты час дзеткі будуць хадзіць у райцэнтраўскі садок і школу. Ці ведаюць яны, дзе тата, пытаюся ў спадарыні Натальлі:
«Малодшы ў чаканьні. Тата паехаў некуды за сокам. У ягоным разуменьні. Але калі ў шчыраваньне трапляе, то можа сказаць, што тата ў турме. Дзяўчынка мая таксама ведае, але яна забываецца крыху».
Старэйшы Аляксей троху саромеецца мікрафону, але ўпэўнена заяўляе, што тату пасадзілі ў турму незаконна:
«Бо ён за свабоду ішоў з добрымі намерамі».
Актывісты ўцягнуліся ў гульню зь дзецьмі. Кіраўнік абласной арганізацыі АГП Уладзімер Шанцаў кіруе будаўніцтвам чыгункі. Зьбірае сэкцыю дарогі й тлумачыць, чаму вырашылі наведаць сям’ю палітвязьня:
«Ну мы без салідарнасьці наагул прападзём. Салідарнасьць — самае галоўнае, што ў нас павінна быць. Мы павінны дапамагаць адзін аднаму. Гэта кажа пра тое, што мы ўсе разам. А калі мы будзем усе разам, то нас ня зломіш».
Аднапартыец Шанцава Цімафей Камозін дадае: «Для таго, каб выразіць салідарнасьць з чалавекам, які не пабаяўся выразіць тое, пра што думае, і зрабіць тое, што лічыць патрэбным. Паболей бы такіх людзей — мы б ня так жылі».
26 траўня Ленінскі суд Менску асудзіў былога міліцыянта Аляксандра Класкоўскага на 5 пяць гадоў турмы ўзмоцненага рэжыму за ўдзел у акцыі пратэсту на плошчы Незалежнасьці 19 сьнежня. Ён адбывае пакараньне ў Шклоўскай папраўчай калёніі № 17. Паводле жонкі, Аляксандар два тыдні прабыў у карантыне гэтай турмы з экс-кандыдатам на прэзыдэнцтва Міколам Статкевічам. Акрамя Класкоўскага й Статкевіча ў «сямнаццатцы» яшчэ трое ўдзельнікаў плошчы — Дзьмітрый Новік, Уладзімір Лобан і Алег Гнедчык.
Бялынічы, вуліца Калініна 45. Невялікі драўляны дом з разложыстай вішняй у двары. Ля брамкі гасьцей сустракае спадарыня Натальля. Суседзі зь цікаўнасьцю выглядаюць са сваіх двароў. У Бялынічы сям’я палітвязьня перабралася нядаўна. Пакуль актывісты дапамагаюць дзецям скласьці чыгуначную дарогу, якую прывезьлі ў падарунак малодшаму Арсенію Класкоўскаму, у спадарыні Натальлі пытаюся пра стаўленьне суседзяў да ўчынку мужа:
«Тое, што зрабіў Саша, — асуджэньне ідзе поўнае. Ім цяжка зразумець, што чалавек мог пайсьці ад чыстага сэрца. Яны кажуць маім бацькам, а што яго не задавальняе? І кватэры будуе прэзыдэнт, і пэнсіі своечасова дае. Што вам „нада“? Вайны ж няма. Мы не спрабуем нікога пераконваць. Няхай думаюць, як думаюць. Гэта ўсё безвынікова. Нам дапамагаюць добрыя людзі».
У Бялынічах сям’я Класкоўскага зьбіраецца прабыць паўгода — пакуль ня вырашацца праблемы з будаўніцтвам кватэры ў Менску. Яны ўзьніклі адразу пасьля зьняволеньня Аляксандра. Гэты час дзеткі будуць хадзіць у райцэнтраўскі садок і школу. Ці ведаюць яны, дзе тата, пытаюся ў спадарыні Натальлі:
«Малодшы ў чаканьні. Тата паехаў некуды за сокам. У ягоным разуменьні. Але калі ў шчыраваньне трапляе, то можа сказаць, што тата ў турме. Дзяўчынка мая таксама ведае, але яна забываецца крыху».
Старэйшы Аляксей троху саромеецца мікрафону, але ўпэўнена заяўляе, што тату пасадзілі ў турму незаконна:
«Бо ён за свабоду ішоў з добрымі намерамі».
Актывісты ўцягнуліся ў гульню зь дзецьмі. Кіраўнік абласной арганізацыі АГП Уладзімер Шанцаў кіруе будаўніцтвам чыгункі. Зьбірае сэкцыю дарогі й тлумачыць, чаму вырашылі наведаць сям’ю палітвязьня:
«Ну мы без салідарнасьці наагул прападзём. Салідарнасьць — самае галоўнае, што ў нас павінна быць. Мы павінны дапамагаць адзін аднаму. Гэта кажа пра тое, што мы ўсе разам. А калі мы будзем усе разам, то нас ня зломіш».
Аднапартыец Шанцава Цімафей Камозін дадае: «Для таго, каб выразіць салідарнасьць з чалавекам, які не пабаяўся выразіць тое, пра што думае, і зрабіць тое, што лічыць патрэбным. Паболей бы такіх людзей — мы б ня так жылі».
26 траўня Ленінскі суд Менску асудзіў былога міліцыянта Аляксандра Класкоўскага на 5 пяць гадоў турмы ўзмоцненага рэжыму за ўдзел у акцыі пратэсту на плошчы Незалежнасьці 19 сьнежня. Ён адбывае пакараньне ў Шклоўскай папраўчай калёніі № 17. Паводле жонкі, Аляксандар два тыдні прабыў у карантыне гэтай турмы з экс-кандыдатам на прэзыдэнцтва Міколам Статкевічам. Акрамя Класкоўскага й Статкевіча ў «сямнаццатцы» яшчэ трое ўдзельнікаў плошчы — Дзьмітрый Новік, Уладзімір Лобан і Алег Гнедчык.