Аляксандар Лукашэнка прызначыў Міхаіла Мясьніковіча прэм’ер-міністрам Беларусі замест Сяргея Сідорскага, які склаў свае паўнамоцтвы ў адпаведнасьці з Канстытуцыяй РБ, паведамляе БЕЛТА.
Разам зь Сідорскім страцілі свае пасады Натальля Пяткевіч, Аляксандар Зімоўскі, Зянон Ломаць.
Водгукі і камэнтары на апошнія кадравыя перастаноўкі - пазьней на нашым сайце.
Мясьніковіч Міхаіл Уладзімеравіч нарадзіўся ў 1950 годзе ў вёсцы Новы Сноў Нясьвіскага раёну Менскай вобласьці. У 1972 годзе скончыў Берасьцейскі інжынэрна-будаўнічы інстытут, у 1989 годзе — Менскую вышэйшую партыйную школу. Доктар эканамічных навук, прафэсар, член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі.
Працоўную дзейнасьць пачаў у 1972 годзе інжынэрам тэхаддзелу інстытут «Мінскпраект».
1972–1973 — служыў у войску.
1973–1974 — інжынэр водаправоднай станцыі «Дражня» ўпраўленьня «Водаканал», начальнік вытворча-тэхнічнага аддзелу Дырэкцыі аб’ектаў водазабесьпячэньня, якія будуюцца.
1974–1977 — галоўны інжынэр, начальнік упраўленьня прадпрыемстваў камунальнага абслугоўваньня Менскага гарвыканкаму.
1983— 1985 — старшыня выканкаму Савецкага раённага Савету народных дэпутатаў, намесьнік старшыні выканкаму Менскага гарадзкога савету народных дэпутатаў.
1985–1986 — сакратар Менскага гаркаму КПБ.
1986–1990 — міністар жыльлёва-камунальнай гаспадаркі БССР.
1990–1991 — намесьнік старшыні Савету Міністраў БССР, старшыня Дзяржкамітэту БССР па эканоміцы і плянаваньні.
1991–1994 — першы намесьнік старшыні Савету Міністраў Беларусі
1994–1995 — намесьнік прэм’ер-міністра Беларусі.
1995–2001 — кіраўнік Адміністрацыі Прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь, памочнік Прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь па асаблівых даручэньнях.
З кастрычніка 2001 году быў старшынём Прэзыдыюму Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі.
Разам зь Сідорскім страцілі свае пасады Натальля Пяткевіч, Аляксандар Зімоўскі, Зянон Ломаць.
Водгукі і камэнтары на апошнія кадравыя перастаноўкі - пазьней на нашым сайце.
Афіцыйная біяграфія
Мясьніковіч Міхаіл Уладзімеравіч нарадзіўся ў 1950 годзе ў вёсцы Новы Сноў Нясьвіскага раёну Менскай вобласьці. У 1972 годзе скончыў Берасьцейскі інжынэрна-будаўнічы інстытут, у 1989 годзе — Менскую вышэйшую партыйную школу. Доктар эканамічных навук, прафэсар, член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі.
Працоўную дзейнасьць пачаў у 1972 годзе інжынэрам тэхаддзелу інстытут «Мінскпраект».
1972–1973 — служыў у войску.
1973–1974 — інжынэр водаправоднай станцыі «Дражня» ўпраўленьня «Водаканал», начальнік вытворча-тэхнічнага аддзелу Дырэкцыі аб’ектаў водазабесьпячэньня, якія будуюцца.
1974–1977 — галоўны інжынэр, начальнік упраўленьня прадпрыемстваў камунальнага абслугоўваньня Менскага гарвыканкаму.
1983— 1985 — старшыня выканкаму Савецкага раённага Савету народных дэпутатаў, намесьнік старшыні выканкаму Менскага гарадзкога савету народных дэпутатаў.
1985–1986 — сакратар Менскага гаркаму КПБ.
1986–1990 — міністар жыльлёва-камунальнай гаспадаркі БССР.
1990–1991 — намесьнік старшыні Савету Міністраў БССР, старшыня Дзяржкамітэту БССР па эканоміцы і плянаваньні.
1991–1994 — першы намесьнік старшыні Савету Міністраў Беларусі
1994–1995 — намесьнік прэм’ер-міністра Беларусі.
1995–2001 — кіраўнік Адміністрацыі Прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь, памочнік Прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь па асаблівых даручэньнях.
З кастрычніка 2001 году быў старшынём Прэзыдыюму Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі.