Як на мяне, дык кніга Сяргея Абламейкі «Мой Картаген» — адна з найлепшых кніг пра Беларусь. Але калі нехта будзе сьцьвярджаць, што гэта наогул лепшая культуразофская кніга пра нашу краіну, дык я і з тым чалавекам пагаджуся.
Сяргей Абламейка як аўтар мне здавён сымпатычны. Высокаадукаваны, з выдатнай мовай, натуральна схільны да аналітыкі і рэфлексаваньня, ён ня можа не выклікаць цікавасьці і павагі. А яшчэ сп. Сяргей не абы-які эсэіст, што асабіста для мяне таксама шмат значыць, бо эсэ — мой любімы жанр.
Разам з тым лятэнтна, г.зн. невідочна, я — адзін з самых жорсткіх яго апанэнтаў. Прынамсі, стасоўна праектнага канструктуяваньня Беларусі...
Некалі, ужо вельмі даўно, само сабою вымавілася: «Беларусы думаюць сэрцам. Між тым як сэрца найперш створанае дзеля любові. Таму думаць усё ж такі пажадана галавой». Дык вось, сп. Сяргей — адзін з самых яркіх прыкладаў менавіта такога беларуса. З гэтага ў ягоных тэкстах так шмат абурэньня, роспачы і нават адчаю. Што і натуральна пры думаньні сэрцам, бо тая Беларусь, якая ёсьць напраўду, зусім непадобная да той, якую ён хацеў бы любіць. З гэтага і яго зацятае змаганьне за этнічны нацыяналізм, хаця ўжо ў другой палове 20 стагодзьдзя было добра бачна, што ў такога тыпу нацыяналізму няма ніякай цывілізацыйнай пэрспэктывы.
Зрэшты, тут ня месца тэарэтычным спрэчкам. Тым болей што кніга «Мой Картаген» — гэта найперш дзясяткі выдатных эсэ, непарыўна зьнітаваных трывогай за Беларусь. Таму кожнаму, для каго Беларусь — адзін з галоўных сэнсаў яго жыцьця, варта ці нават неабходна пасябраваць зь ёй. Я ў гэтым пэўны.
Прэзэнтацыя кнігі Сяргея Абламейкі «Мой Картаген» адбудзецца сёньня, 7 ліпеня, ў сталічнай кнігарні «Логвінаў» (пр.Незалежнасьці, 37а). Пачатак а 19-й.
