Асобнікі кнігі Натана Шчаранскага “Не пабаюся зла” з аўтографам і найлепшымі пажаданьнямі аўтара прывезла ў Беларусь сустаршыня грамадзкага руху “Мы памятаем” Ірына Красоўская. Першая з падараваных вядомым савецкім дысыдэнтам кніг адрасаваная Міхаілу Марынічу. Ён ужо бачыў яе і перадаў на волю словы падзякі Натану Шчаранскаму ды Ірыне Красоўскай.
Былы дысыдэнт Натан Шчаранскі правеў у савецкіх лягерах 9 гадоў. У 1991 годзе ён апісаў свае пакуты і тое, як дзейнічаў КДБ супраць іншадумцаў, у кнізе “Не пабаюся зла”. Там ёсьць і такія радкі: “Падзеі ў СССР у апошні час паказваюць, што барацьба зусім не завершаная, што яна яшчэ наперадзе”. Ірына Красоўская кажа, што актуальнасьць кнігі для сёньняшняй Беларусі падштурхнула яе зьвярнуцца да аўтара наўпрост.
(Красоўская: ) “Я прачытала кнігу і падумала, што, паколькі ў нас ёсьць палітычныя вязьні і яны знаходзяцца пад такім жа ціскам, як гэта было ў тыя гады, ім будзе вельмі цікава і карысна прачытаць гэтую кнігу. Я папрасіла Натана Шчаранскага падараваць кнігі нашым палітвязьням, і падчас наступнай сустрэчы гэтым летам ён падараваў гэтыя кнігі з надпісамі для палітычных вязьняў. Толькі, на жаль, з таго часу ў нас палітвязьняў стала яшчэ больш”.
Ірыны Красоўская кажа, што падрабязна распавяла Натану Шчаранскаму пра беларускіх палітвязьняў, пра тое, за што іх асудзілі фармальна і што насамрэч стала прычынай перасьледу. “Натан Шчаранскі быў вельмі ўзрушаны пачутым”, — кажа Ірына Красоўская.
Падобныя пачуцьці перажыў і Міхаіл Марыніч, калі яму паказалі падараваную кнігу з асабістым подпісам аўтара. “Для мяне гэта моцная падтрымка ў барацьбе”, — гэтак, паводле сваякоў, ацаніў Міхаіл Марыніч падарунак Натана Шчаранскага. Вязень папрасіў забраць кнігу, паколькі апасаецца, што яе адбяруць ахоўнікі калёніі.
5 верасьня адвакат Валянціна Шаханцова наведала Міхаіла Марыніча ў калёніі. Яна кажа, што Міхаіл Марыніч адчувае сябе лепей, але яшчэ не зусім здаровы.
(Шаханцова: ) “У яго яшчэ няма суцэльнага выздараўленьня. Гэта адчуваецца ў рухах, у размове”.
Увесну ў Аршанскай калёніі Міхаіл Марыніч перанёс інсульт і патрапіў у турэмны шпіталь. Пазьней у вязьня таксама знайшлі хваробу вока. Усе патрабаваньні сваякоў палячыць Міхаіла Марыніча ў цывільным шпіталі скончыліся марна. Адміністрацыя менскай калёніі, куды перавялі Міхаіла Марыніча, нязьменна заяўляла, што яму аказваецца неабходная мэдычная дапамога.
Нядаўна Міхаіл Марыніч патрапіў пад амністыю, яму зьнялі адзін год з прызначаных трох з паловай, але гэта ня стала падставай для датэрміновага вызваленьня. Адвакат і сваякі Марыніча кажуць, што яго могуць вызваліць да канца году.
Былы міністар і амбасадар Міхаіл Марыніч быў арыштаваны ў красавіку 2004 году і праз паўгоду асуджаны нібыта за крадзеж маёмасьці няўрадавай арганізацыі. Ён сябе вінаватым не прызнаў і патлумачыў перасьлед палітычнымі прычынамі, у прыватнасьці тым, што зьбіраўся браць удзел у прэзыдэнцкіх выбарах 2006 году. Арганізацыя “Міжнародная амністыя” прызнала Міхаіла Марыніча вязьнем сумленьня.
Гл. таксама Легендарны савецкі палітвязень Натан Шчаранскі – на беларускай Свабодзе
Былы дысыдэнт Натан Шчаранскі правеў у савецкіх лягерах 9 гадоў. У 1991 годзе ён апісаў свае пакуты і тое, як дзейнічаў КДБ супраць іншадумцаў, у кнізе “Не пабаюся зла”. Там ёсьць і такія радкі: “Падзеі ў СССР у апошні час паказваюць, што барацьба зусім не завершаная, што яна яшчэ наперадзе”. Ірына Красоўская кажа, што актуальнасьць кнігі для сёньняшняй Беларусі падштурхнула яе зьвярнуцца да аўтара наўпрост.
(Красоўская: ) “Я прачытала кнігу і падумала, што, паколькі ў нас ёсьць палітычныя вязьні і яны знаходзяцца пад такім жа ціскам, як гэта было ў тыя гады, ім будзе вельмі цікава і карысна прачытаць гэтую кнігу. Я папрасіла Натана Шчаранскага падараваць кнігі нашым палітвязьням, і падчас наступнай сустрэчы гэтым летам ён падараваў гэтыя кнігі з надпісамі для палітычных вязьняў. Толькі, на жаль, з таго часу ў нас палітвязьняў стала яшчэ больш”.
Ірыны Красоўская кажа, што падрабязна распавяла Натану Шчаранскаму пра беларускіх палітвязьняў, пра тое, за што іх асудзілі фармальна і што насамрэч стала прычынай перасьледу. “Натан Шчаранскі быў вельмі ўзрушаны пачутым”, — кажа Ірына Красоўская.
Падобныя пачуцьці перажыў і Міхаіл Марыніч, калі яму паказалі падараваную кнігу з асабістым подпісам аўтара. “Для мяне гэта моцная падтрымка ў барацьбе”, — гэтак, паводле сваякоў, ацаніў Міхаіл Марыніч падарунак Натана Шчаранскага. Вязень папрасіў забраць кнігу, паколькі апасаецца, што яе адбяруць ахоўнікі калёніі.
5 верасьня адвакат Валянціна Шаханцова наведала Міхаіла Марыніча ў калёніі. Яна кажа, што Міхаіл Марыніч адчувае сябе лепей, але яшчэ не зусім здаровы.
(Шаханцова: ) “У яго яшчэ няма суцэльнага выздараўленьня. Гэта адчуваецца ў рухах, у размове”.
Увесну ў Аршанскай калёніі Міхаіл Марыніч перанёс інсульт і патрапіў у турэмны шпіталь. Пазьней у вязьня таксама знайшлі хваробу вока. Усе патрабаваньні сваякоў палячыць Міхаіла Марыніча ў цывільным шпіталі скончыліся марна. Адміністрацыя менскай калёніі, куды перавялі Міхаіла Марыніча, нязьменна заяўляла, што яму аказваецца неабходная мэдычная дапамога.
Нядаўна Міхаіл Марыніч патрапіў пад амністыю, яму зьнялі адзін год з прызначаных трох з паловай, але гэта ня стала падставай для датэрміновага вызваленьня. Адвакат і сваякі Марыніча кажуць, што яго могуць вызваліць да канца году.
Былы міністар і амбасадар Міхаіл Марыніч быў арыштаваны ў красавіку 2004 году і праз паўгоду асуджаны нібыта за крадзеж маёмасьці няўрадавай арганізацыі. Ён сябе вінаватым не прызнаў і патлумачыў перасьлед палітычнымі прычынамі, у прыватнасьці тым, што зьбіраўся браць удзел у прэзыдэнцкіх выбарах 2006 году. Арганізацыя “Міжнародная амністыя” прызнала Міхаіла Марыніча вязьнем сумленьня.
Гл. таксама Легендарны савецкі палітвязень Натан Шчаранскі – на беларускай Свабодзе