Публіка чакала выхаду гэтай кнігі даўно, і нездарма. Перадусім таму, што Біл Клінтан – асоба харызматычная. Высокаадукаваны і абаяльны, ён апынуўся сярод тых адзінак зь ліку прэзыдэнтаў ад дэмакратычнай партыі, якім удалося двойчы выйграць прэзыдэнцкія выбары. Яго час у Белым Доме суправаджаўся ня толькі палітычнымі перамогамі й няўдачамі, але і некалькімі расьсьледаваньнямі фінансавых і сэксуальных скандалаў, улучна з працэсам імпічмэнту.
Чакалася, што мэмуары нарэшце дазволяць паглядзець на тыя падзеі вачыма самога Клінтана. Выхаду кнігі папярэднічаў гучны піяр і атмасфэра амаль што сакрэтнасьці з боку выдаўцоў. А ў першы дзень продажу вялізны натоўп чытачоў сабраўся каля кнігарні “Барнс энд Нобл” у Мангэтане, каб атрымаць аўтограф ад самога аўтара.
Найбольш аўтарытэтныя выданьні ў ЗША адразу прысьвяцілі крытычным аналізам і аглядам кнігі свае галоўныя старонкі. Так, “Ню Ёркс Таймс” піша: “Палітыка, ад мясцовай да галяктычнай, складае ня толькі сэрца кнігі, але і яе розум і цела. Гілары і Чэлсі часта зьяўляюцца ў апісаньнях, але гэта кніга не пра сямейнае жыцьцё ці сэкс. Адных чытачоў могуць зацікавіць міні-партрэты нацыянальных і міжнародных палітыкаў, ад Ясіра Арафата да Тоні Блэра, іншыя могуць упадабаць драмы ў Кангрэсе і бюракратычныя баталіі. Пасьля прачытаньня кнігі я не абавязкова даведаўся пра Біла Клінтана больш, чым ведаў раней, але я спазнаў многае з нашай нядаўняй гісторыі”, піша адзін з крытыкаў у “Ню Ёркс Таймс”. А ўжо іншы крытык з тае ж “Ню Ёркс Таймс” ацаніў кнігу мэмуараў, як “неахайную, самазадаволеную і падчас нават тупую”.
Шмат старонак мэмуараў прысьвечаныя тэме змовы правых кансэрватыўных палітыкаў, якія спрабавалі зьнішчыць Клінтана палітычна яшчэ перад тым, як ён стаў прэзыдэнтам. Менавіта ў гэтым ключы Клінтан разглядае расьсьледаваньні зьвязаных зь ягонай асобай фінансавых і сэксуальных скандалаў. Пра сувязь з Монікай Луінскі Біл Клінтан піша роўна столькі, колькі ўжо было вядома. Аднак той скандал, прызнаецца ён, як і сэансы зь сямейным псыхолягам дапамаглі яму ўсьведаміць прычыны яго самаразбуральных паводзінаў.
Але якія б розныя ацэнкі не давалі мэмуарам Біла Клінтана, ён і дагэтуль застаецца папулярным у Амэрыцы палітыкам. Нядаўняе сацыялягічнае апытаньне, праведзенае Washington Post-ABC News, паказвае, што 62% амэрыканцаў ухваляюць працу Клінтана на пасадзе прэзыдэнта – як і тры гады таму, калі ён пакідаў Белы Дом.
Чакалася, што мэмуары нарэшце дазволяць паглядзець на тыя падзеі вачыма самога Клінтана. Выхаду кнігі папярэднічаў гучны піяр і атмасфэра амаль што сакрэтнасьці з боку выдаўцоў. А ў першы дзень продажу вялізны натоўп чытачоў сабраўся каля кнігарні “Барнс энд Нобл” у Мангэтане, каб атрымаць аўтограф ад самога аўтара.
Найбольш аўтарытэтныя выданьні ў ЗША адразу прысьвяцілі крытычным аналізам і аглядам кнігі свае галоўныя старонкі. Так, “Ню Ёркс Таймс” піша: “Палітыка, ад мясцовай да галяктычнай, складае ня толькі сэрца кнігі, але і яе розум і цела. Гілары і Чэлсі часта зьяўляюцца ў апісаньнях, але гэта кніга не пра сямейнае жыцьцё ці сэкс. Адных чытачоў могуць зацікавіць міні-партрэты нацыянальных і міжнародных палітыкаў, ад Ясіра Арафата да Тоні Блэра, іншыя могуць упадабаць драмы ў Кангрэсе і бюракратычныя баталіі. Пасьля прачытаньня кнігі я не абавязкова даведаўся пра Біла Клінтана больш, чым ведаў раней, але я спазнаў многае з нашай нядаўняй гісторыі”, піша адзін з крытыкаў у “Ню Ёркс Таймс”. А ўжо іншы крытык з тае ж “Ню Ёркс Таймс” ацаніў кнігу мэмуараў, як “неахайную, самазадаволеную і падчас нават тупую”.
Шмат старонак мэмуараў прысьвечаныя тэме змовы правых кансэрватыўных палітыкаў, якія спрабавалі зьнішчыць Клінтана палітычна яшчэ перад тым, як ён стаў прэзыдэнтам. Менавіта ў гэтым ключы Клінтан разглядае расьсьледаваньні зьвязаных зь ягонай асобай фінансавых і сэксуальных скандалаў. Пра сувязь з Монікай Луінскі Біл Клінтан піша роўна столькі, колькі ўжо было вядома. Аднак той скандал, прызнаецца ён, як і сэансы зь сямейным псыхолягам дапамаглі яму ўсьведаміць прычыны яго самаразбуральных паводзінаў.
Але якія б розныя ацэнкі не давалі мэмуарам Біла Клінтана, ён і дагэтуль застаецца папулярным у Амэрыцы палітыкам. Нядаўняе сацыялягічнае апытаньне, праведзенае Washington Post-ABC News, паказвае, што 62% амэрыканцаў ухваляюць працу Клінтана на пасадзе прэзыдэнта – як і тры гады таму, калі ён пакідаў Белы Дом.