(Карэспандэнт: ) “З маральнага ці фізычнага гледзішча, што самае складанае было гэтай ноччу?”
(Юнак: ) “Самае цяжкае — прастаяць: папросту ногі баляць. І, шчыра кажучы, вельмі халодна было пад раніцу. Але людзі вельмі дапамагаюць — ежу прыносяць, гарачую гарбату й каву нясуць пастаянна. Цыгарэты даюць. Усе падтрымліваюць, усе. Толькі вялікія фізычныя нагрузкі на ногі — і ўсё. А больш нічога, усё астатняе ў парадку”.
Як і прамінулую ноч, цягам усяго сёньняшняга дня на плошчы стаяла 300-500 чалавек. Стаяць ня толькі падлеткі, як сьцьвярджае афіцыйная прапаганда. Тацяна Гацура — маці трох малых дзетак і кажа, што выйшла сюды, перадусім, дзеля іх.
(Гацура: ) “Я павінна глядзець сваім дзецям у вочы, не саромеючыся. Найперш мяне штурхае асьцярога, каб потым самой не было сорамна. Каб я сябе адчувала свабоднай і з разуменьнем, што ўсё дзеля гэтага зрабіла. Ня столькі хвалююць нейкія палітычныя лёзунгі, як папросту я раблю гэта дзеля дзяцей і сябе самой, дзеля маральнага камфорту”.
Увесь дзень да намётавага гарадку ішлі зусім розныя людзі. Ня кожнаму ўдалося прабіцца, бо на падыходах пільныя міліцыянты рабілі ператрусы ў сумках, і некалькі чалавек, уключна з рэдактарам газэты “Наша ніва” Андрэем Дынько, былі дастаўлены ў аддзяленьні міліцыі. Аднак нават людзі сталага веку ігнаравалі гэткую небясьпеку. Як сказала адна жанчына, — хопіць баяцца!
(Жанчына: ) “Запалоханы народ, пануе такая паўзучая рабская псыхалёгія. Бо пужаюць на кожным кроку. Паслухайце тэлебачаньне: цэлы дзень адна ўхвала. І так радасна, і так шчасьліва, нібыта, жыве народ. Іншых зьвестак няма ніякіх — мана, мана й яшчэ раз мана. Баяцца людзі, бо гвалтоўна зьмесяць, зганьбяць, зломяць косьці, у турму кінуць. Колькі было паведамленьняў — не ідзіце на плошчу, бо гвалт будзе! Пэўна, яны і ўтвораць гвалт, пачакаўшы, пакуль зьедуць усе госьці. І потым будзе гвалт. Як заўсёды”.
А трэцяй дня намётавы гарадок наведалі Аляксандар Мілінкевіч і ягоная жонка Іна Кулей. Яны абышлі ўсе намёты, паціснулі рукі ўсім “жыхарам”, з кожным пагаварылі. Людзі рэагавалі вельмі эмацыйна.
(Спадар: ) “Мы калі Дземянцея на Шушкевіча мянялі, я ў Смаргонь тэлефанаваў хлопцам, каб яны прыехалі, падтрымалі. Але растапталі нашы галасы — і ўсё”.
(Мілінкевіч: ) “Яны й цяпер гэтак жа робяць. Робяць несумленна, подла, цынічна. Такая ўлада доўга не пратрымаецца”.
(Спадар: ) “Думаю, калі гэтую ноч перажывём, то ўсё — будзе наша перамога. Думаю, што гэта здарыцца”.
(Мілінкевіч: ) “Галоўнае, каб людзі моцна ня зьмерзьлі”.
(Жанчына: ) “Увечары, ведаю, з працы людзі ўсё роўна будуць падцягвацца. Бо калі з раніцы на “ВВС” пачалі паказваць, — карцінка як зьявілася, дык валасы дыба ўсталі. “ВВС”, “Эўраньюс” — зусім іншы настрой стаў”.
(Мілінкевіч: ) “Так. Увесь сьвет на Беларусь зьвярнуў пагляды. Нас падтрымліваюць, адусюль тэлефануюць, спачуваюць, гавораць: “Трымайцеся, мы з вамі”. Але яны пакуль што толькі так могуць падтрымаць, маральна. Хоць і гэта таксама вельмі важна”.
(Спадар: ) “Пераможам, бо іншага выйсьця ў нас не застаецца. Інакш Лукашэнка на калені нас паставіць зусім. Мы вас падтрымаем!”
Над імправізаваным лягерам луналі ня толькі бел-чырвона-белыя сьцягі й сіня-джынсавыя плашчыны. Свае нацыянальныя сьцягі трымалі прыхільнікі дэмакратычных зьменаў з Украіны, Грузіі, Расеі, Польшчы, Літвы й Азэрбайджану.
Гл.таксама 21 сакавіка -- фотарэпартаж і відэа з Кастрычніцкай плошчы На Кастрычніцкай плошчы складаюць сьпіс тых, хто не вярнуўся дамоў Міліцыя затрымлівае тых, хто спрабуе прайсьці на плошчу Судзяць людзей, якія несьлі ежу на Кастрычніцкую плошчу Кастрычніцкая плошча ўначы (фотарэпартаж) Начны онлайн-рэпартаж з Кастрычніцкай плошчы
(Юнак: ) “Самае цяжкае — прастаяць: папросту ногі баляць. І, шчыра кажучы, вельмі халодна было пад раніцу. Але людзі вельмі дапамагаюць — ежу прыносяць, гарачую гарбату й каву нясуць пастаянна. Цыгарэты даюць. Усе падтрымліваюць, усе. Толькі вялікія фізычныя нагрузкі на ногі — і ўсё. А больш нічога, усё астатняе ў парадку”.
Як і прамінулую ноч, цягам усяго сёньняшняга дня на плошчы стаяла 300-500 чалавек. Стаяць ня толькі падлеткі, як сьцьвярджае афіцыйная прапаганда. Тацяна Гацура — маці трох малых дзетак і кажа, што выйшла сюды, перадусім, дзеля іх.
(Гацура: ) “Я павінна глядзець сваім дзецям у вочы, не саромеючыся. Найперш мяне штурхае асьцярога, каб потым самой не было сорамна. Каб я сябе адчувала свабоднай і з разуменьнем, што ўсё дзеля гэтага зрабіла. Ня столькі хвалююць нейкія палітычныя лёзунгі, як папросту я раблю гэта дзеля дзяцей і сябе самой, дзеля маральнага камфорту”.
Увесь дзень да намётавага гарадку ішлі зусім розныя людзі. Ня кожнаму ўдалося прабіцца, бо на падыходах пільныя міліцыянты рабілі ператрусы ў сумках, і некалькі чалавек, уключна з рэдактарам газэты “Наша ніва” Андрэем Дынько, былі дастаўлены ў аддзяленьні міліцыі. Аднак нават людзі сталага веку ігнаравалі гэткую небясьпеку. Як сказала адна жанчына, — хопіць баяцца!
(Жанчына: ) “Запалоханы народ, пануе такая паўзучая рабская псыхалёгія. Бо пужаюць на кожным кроку. Паслухайце тэлебачаньне: цэлы дзень адна ўхвала. І так радасна, і так шчасьліва, нібыта, жыве народ. Іншых зьвестак няма ніякіх — мана, мана й яшчэ раз мана. Баяцца людзі, бо гвалтоўна зьмесяць, зганьбяць, зломяць косьці, у турму кінуць. Колькі было паведамленьняў — не ідзіце на плошчу, бо гвалт будзе! Пэўна, яны і ўтвораць гвалт, пачакаўшы, пакуль зьедуць усе госьці. І потым будзе гвалт. Як заўсёды”.
А трэцяй дня намётавы гарадок наведалі Аляксандар Мілінкевіч і ягоная жонка Іна Кулей. Яны абышлі ўсе намёты, паціснулі рукі ўсім “жыхарам”, з кожным пагаварылі. Людзі рэагавалі вельмі эмацыйна.
(Спадар: ) “Мы калі Дземянцея на Шушкевіча мянялі, я ў Смаргонь тэлефанаваў хлопцам, каб яны прыехалі, падтрымалі. Але растапталі нашы галасы — і ўсё”.
(Мілінкевіч: ) “Яны й цяпер гэтак жа робяць. Робяць несумленна, подла, цынічна. Такая ўлада доўга не пратрымаецца”.
(Спадар: ) “Думаю, калі гэтую ноч перажывём, то ўсё — будзе наша перамога. Думаю, што гэта здарыцца”.
(Мілінкевіч: ) “Галоўнае, каб людзі моцна ня зьмерзьлі”.
(Жанчына: ) “Увечары, ведаю, з працы людзі ўсё роўна будуць падцягвацца. Бо калі з раніцы на “ВВС” пачалі паказваць, — карцінка як зьявілася, дык валасы дыба ўсталі. “ВВС”, “Эўраньюс” — зусім іншы настрой стаў”.
(Мілінкевіч: ) “Так. Увесь сьвет на Беларусь зьвярнуў пагляды. Нас падтрымліваюць, адусюль тэлефануюць, спачуваюць, гавораць: “Трымайцеся, мы з вамі”. Але яны пакуль што толькі так могуць падтрымаць, маральна. Хоць і гэта таксама вельмі важна”.
(Спадар: ) “Пераможам, бо іншага выйсьця ў нас не застаецца. Інакш Лукашэнка на калені нас паставіць зусім. Мы вас падтрымаем!”
Над імправізаваным лягерам луналі ня толькі бел-чырвона-белыя сьцягі й сіня-джынсавыя плашчыны. Свае нацыянальныя сьцягі трымалі прыхільнікі дэмакратычных зьменаў з Украіны, Грузіі, Расеі, Польшчы, Літвы й Азэрбайджану.
Гл.таксама 21 сакавіка -- фотарэпартаж і відэа з Кастрычніцкай плошчы На Кастрычніцкай плошчы складаюць сьпіс тых, хто не вярнуўся дамоў Міліцыя затрымлівае тых, хто спрабуе прайсьці на плошчу Судзяць людзей, якія несьлі ежу на Кастрычніцкую плошчу Кастрычніцкая плошча ўначы (фотарэпартаж) Начны онлайн-рэпартаж з Кастрычніцкай плошчы
