“Беларуская крыніца” на гэтым тыдні 1927 году друкуе верш Сяргея Пеюна “Лістапад”:
Але-ж я надзею маю: Восень пройдзе і тагды, — Мой Народ гурбой спаткае Жыцьця шчасныя гады!
Сонца з хмарак твар пакажа, Неба кончыць сьлёзы ліць, — І пазнае сіла ўража, Што мы зможам вольна жыць!
Хай-жа суму лісьць далёка Адляціць ад нас назад! — Ў Волю верым мы глыбока! — Хоць кругом йшчэ Лістапад.
“Знамя юности” ў 1967 годзе піша: “Горад юнага лёсу, горад дзёрзкай мары; горад, сярэдні ўзрост жыхароў якога складае 27 гадоў; горад, дзе провады на пэнсію — яшчэ экзатычны выпадак... Гэта — Наваполацк... Горад яшчэ такі малады, што й сёньня вам могуць паказаць на беразе Заходняй Дзьвіны месца, адкуль адплываў першы паром перасяленцаў у “новы сьвет”. Разам з горадам мужнеюць ягоныя будаўнікі. Да слаўнага юбілею Кастрычніка навапалачане вырашылі атрымаць першы беларускі поліэтылен і слова сваё стрымалі”.
На старонках “Имени” ў 1997 годзе Ігар Гермянчук на пытаньне, ці сапраўды ён зьбіраўся рэгістраваць газэту пад назвай “Придурок”, адказвае: “Было такое. На жаль, яе не зарэгістравалі. Відаць, таму, што адразу ж зьвязалі гэты назоў зь нейкім канкрэтным чалавекам... Газэта павінна была быць прысьвечана аднаму чалавеку. Гэта мог быць зьбіральны вобраз, але ўсе б ведалі, хто гэты чалавек... Але цяпер, калі ў нас не атрымаецца абараніць сваё права выдаваць нармальную газэту, дык падпольна мы, безумоўна, будзе выпускаць зусім не газэту “Придурок”.
Але-ж я надзею маю: Восень пройдзе і тагды, — Мой Народ гурбой спаткае Жыцьця шчасныя гады!
Сонца з хмарак твар пакажа, Неба кончыць сьлёзы ліць, — І пазнае сіла ўража, Што мы зможам вольна жыць!
Хай-жа суму лісьць далёка Адляціць ад нас назад! — Ў Волю верым мы глыбока! — Хоць кругом йшчэ Лістапад.
“Знамя юности” ў 1967 годзе піша: “Горад юнага лёсу, горад дзёрзкай мары; горад, сярэдні ўзрост жыхароў якога складае 27 гадоў; горад, дзе провады на пэнсію — яшчэ экзатычны выпадак... Гэта — Наваполацк... Горад яшчэ такі малады, што й сёньня вам могуць паказаць на беразе Заходняй Дзьвіны месца, адкуль адплываў першы паром перасяленцаў у “новы сьвет”. Разам з горадам мужнеюць ягоныя будаўнікі. Да слаўнага юбілею Кастрычніка навапалачане вырашылі атрымаць першы беларускі поліэтылен і слова сваё стрымалі”.
На старонках “Имени” ў 1997 годзе Ігар Гермянчук на пытаньне, ці сапраўды ён зьбіраўся рэгістраваць газэту пад назвай “Придурок”, адказвае: “Было такое. На жаль, яе не зарэгістравалі. Відаць, таму, што адразу ж зьвязалі гэты назоў зь нейкім канкрэтным чалавекам... Газэта павінна была быць прысьвечана аднаму чалавеку. Гэта мог быць зьбіральны вобраз, але ўсе б ведалі, хто гэты чалавек... Але цяпер, калі ў нас не атрымаецца абараніць сваё права выдаваць нармальную газэту, дык падпольна мы, безумоўна, будзе выпускаць зусім не газэту “Придурок”.
