Судзьдзя Самалюк палічыў, што стваральнікі руху “За Свабоду” дапусьцілі некалькі парушэньняў заканадаўства.
Мінюст заўважыў парушэньні і, на думку Вярхоўнага Суду, меў падставы адмовіць у рэгістрацыі.
Юрыст Вольга Смалянка, магістрант Эўрапейскага гуманітарнага ўнівэрсытэту, дапамагала актывістам незарэгістраванага руху ў гэтым судовым працэсе. Яна называе сёньняшняе рашэньне “дастаткова фармальным”:
“Адмовілі з фармальнай нагоды — стваральнікі руху заплацілі судовы збор ня ў той бюджэт. Але ж яны потым выправілі памылку, што і пацьвердзілі дакумэнтальна ў судзе. Калі глядзець выключна з фармальнага боку, дык суд мог адмовіць. І ён гэта зрабіў.
Але ж Канстытуцыя Рэспублікі Беларусь абвяшчае найвышэйшай каштоўнасьцю дзяржавы чалавека. Ягоныя правы — таксама найвышэйшая каштоўнасьць дзяржавы. А людзям адмовілі толькі за тое, што яны не туды заплацілі грошы. Якая ж гэта найвышэйшая каштоўнасьць дзяржавы? Якія гэта правы?”
Стваральнікі руху на судзе заявілі, што іх увялі ў зман дзяржаўныя юрысты. Яны нібыта патлумачылі, што калі ўстаноўчы сход руху праходзіў у Горадні, дык і грашовы збор трэба заплаціць там, а ня ў Менску. Урэшце грошы трапілі ў мясцовы бюджэт, а патрэбна было, каб іх залічылі ў рэспубліканскі.
Аляксей Кавалец — адзін з трох актывістаў руху “За Свабоду”, які падпісаў скаргу ў Вярхоўны Суд. Ён так камэнтуе сёньняшняе рашэньне:
“Нечаканасьцяў не адбылося. Рэжым не зьмяніўся. Ён сваю сутнасьць паказаў на гэтым судзе. Судзьдзі прызначаюцца прэзыдэнтам. І служаць яны, канечне, не народу, а прэзыдэнту.
І рэгістраваць грамадзкае аб’яднаньне, якое служыць інтарэсам дэмакратыі, абароны правоў чалавека, палітычных правоў, канечне, ніхто ня будзе. Гэта ім ня выгадна”.
Тым часам стваральнікі руху правялі (гэтым разам у Заслаўі) яшчэ адзін устаноўчы сход і перадалі ў Міністэрства юстыцыі новы камплект дакумэнтаў на рэгістрацыю.
Віктар Карняенка, адзін са стваральнікаў руху, так тлумачыць гэтыя дзеяньні:
“Мы вырашылі сыстэмна, мэтанакіравана, кожны раз пасьля таго, як правядзем сход, падаваць дакумэнты на рэгістрацыю.
Гэта робіцца ня дзеля таго, каб пераканаць уладу ў тым, што мы законапаслухмяныя грамадзяне, а каб паказаць і грамадзтву, і прадстаўнікам розных замежных інстытуцыяў глупства нашай улады.
Гэта наша мэта. Сёньня, так бы мовіць, адбыўся другі тур, пасьля Міністэрства юстыцыі. Будуць і наступныя”.
Мінюст заўважыў парушэньні і, на думку Вярхоўнага Суду, меў падставы адмовіць у рэгістрацыі.
Юрыст Вольга Смалянка, магістрант Эўрапейскага гуманітарнага ўнівэрсытэту, дапамагала актывістам незарэгістраванага руху ў гэтым судовым працэсе. Яна называе сёньняшняе рашэньне “дастаткова фармальным”:
“Адмовілі з фармальнай нагоды — стваральнікі руху заплацілі судовы збор ня ў той бюджэт. Але ж яны потым выправілі памылку, што і пацьвердзілі дакумэнтальна ў судзе. Калі глядзець выключна з фармальнага боку, дык суд мог адмовіць. І ён гэта зрабіў.
Але ж Канстытуцыя Рэспублікі Беларусь абвяшчае найвышэйшай каштоўнасьцю дзяржавы чалавека. Ягоныя правы — таксама найвышэйшая каштоўнасьць дзяржавы. А людзям адмовілі толькі за тое, што яны не туды заплацілі грошы. Якая ж гэта найвышэйшая каштоўнасьць дзяржавы? Якія гэта правы?”
Стваральнікі руху на судзе заявілі, што іх увялі ў зман дзяржаўныя юрысты. Яны нібыта патлумачылі, што калі ўстаноўчы сход руху праходзіў у Горадні, дык і грашовы збор трэба заплаціць там, а ня ў Менску. Урэшце грошы трапілі ў мясцовы бюджэт, а патрэбна было, каб іх залічылі ў рэспубліканскі.
Аляксей Кавалец — адзін з трох актывістаў руху “За Свабоду”, які падпісаў скаргу ў Вярхоўны Суд. Ён так камэнтуе сёньняшняе рашэньне:
“Нечаканасьцяў не адбылося. Рэжым не зьмяніўся. Ён сваю сутнасьць паказаў на гэтым судзе. Судзьдзі прызначаюцца прэзыдэнтам. І служаць яны, канечне, не народу, а прэзыдэнту.
І рэгістраваць грамадзкае аб’яднаньне, якое служыць інтарэсам дэмакратыі, абароны правоў чалавека, палітычных правоў, канечне, ніхто ня будзе. Гэта ім ня выгадна”.
Тым часам стваральнікі руху правялі (гэтым разам у Заслаўі) яшчэ адзін устаноўчы сход і перадалі ў Міністэрства юстыцыі новы камплект дакумэнтаў на рэгістрацыю.
Віктар Карняенка, адзін са стваральнікаў руху, так тлумачыць гэтыя дзеяньні:
“Мы вырашылі сыстэмна, мэтанакіравана, кожны раз пасьля таго, як правядзем сход, падаваць дакумэнты на рэгістрацыю.
Гэта робіцца ня дзеля таго, каб пераканаць уладу ў тым, што мы законапаслухмяныя грамадзяне, а каб паказаць і грамадзтву, і прадстаўнікам розных замежных інстытуцыяў глупства нашай улады.
Гэта наша мэта. Сёньня, так бы мовіць, адбыўся другі тур, пасьля Міністэрства юстыцыі. Будуць і наступныя”.
