“Красноармейская правда” пад рубрыкай “Навіны навукі і тэхнікі” ў 1927 годзе піша: “У бальніцу зьвярнулася па мэдыцынскую дапамогу сялянка, якая праглынула іголку зь ніткай. Скаргі хворай на калацьцё ў левым падрэбры сьведчылі пра тое, што іголка ўжо прасьлізнула ў вантробы... Хворая адмовілася класьціся ў бальніцу, таму ёй прызначылі лёгкую дыетку, якая не раздражняе кішэчніка, і сказалі пра неабходнасьць спакою. Сялянка працягвала займацца ўласнай справай і праз два тыдні даслала ў бальніцу вестку, што іголка выйшла з калам разам зь ніткай”.
“Ніва” ў 1967 годзе апавядае пра рэлігійныя сэкты Беласточчыны: “Суіснаванне ў адной вёсцы сектанцкіх груп з праваслаўным асяроддзем і з іншымі светапоглядамі сведчыць аб слабасці агульнавясковых ацэнак нормаў чалавечых паводзін, аб тым, што страх перад асуджэннем ці асмяяннем блізкімі і суседзямі, вера ў праўдзівасць іх ацэнкі думак у нашых вёсках на столькі слабыя, што не ўтрымліваюць адзінак перад гэтай своеасаблівай духоўнай прыгодай, якой з’яўляецца рэлігійная секта”.
“Свабода” нагадвае ў 1997 годзе, што “пятніца 18 ліпеня абвешчаная ў Польшчы днём нацыянальнай жалобы. Паводка ў паўднёва-заходняй частцы краіны стала найбуйнейшай прыроднай катастрофай за ўсю гісторыю польскіх земляў. Паводле папярэдніх звестак, 35 чалавек загінула, сотні прапалі без вестак. Як паведамляе прэс-служба Пасольства Польшчы ў Мінску, стыхія разбурыла 160 мастоў, паралізавала рух на 1.300 км дарог, пад вадой знаходзяцца сотні тысяч гектараў сельскагаспадарчых земляў... Вада заліла дзесятую частку тэрыторыі краіны”.
“Ніва” ў 1967 годзе апавядае пра рэлігійныя сэкты Беласточчыны: “Суіснаванне ў адной вёсцы сектанцкіх груп з праваслаўным асяроддзем і з іншымі светапоглядамі сведчыць аб слабасці агульнавясковых ацэнак нормаў чалавечых паводзін, аб тым, што страх перад асуджэннем ці асмяяннем блізкімі і суседзямі, вера ў праўдзівасць іх ацэнкі думак у нашых вёсках на столькі слабыя, што не ўтрымліваюць адзінак перад гэтай своеасаблівай духоўнай прыгодай, якой з’яўляецца рэлігійная секта”.
“Свабода” нагадвае ў 1997 годзе, што “пятніца 18 ліпеня абвешчаная ў Польшчы днём нацыянальнай жалобы. Паводка ў паўднёва-заходняй частцы краіны стала найбуйнейшай прыроднай катастрофай за ўсю гісторыю польскіх земляў. Паводле папярэдніх звестак, 35 чалавек загінула, сотні прапалі без вестак. Як паведамляе прэс-служба Пасольства Польшчы ў Мінску, стыхія разбурыла 160 мастоў, паралізавала рух на 1.300 км дарог, пад вадой знаходзяцца сотні тысяч гектараў сельскагаспадарчых земляў... Вада заліла дзесятую частку тэрыторыі краіны”.
