Як паведаміў Свабодзе раднік ваяводы Роман Чэпэ, дакумэнт дагэтуль не падпісаны.
«Ваявода вырашыў пакуль прыпыніць гэтую працэдуру, паколькі гісторыкі Інстытуту нацыянальнай памяці да гэтага часу не даслалі сваю характарыстыку асобы Тарашкевіча», — гаворыць Чэпэ.
Працэс па дэкамунізацыі ў Польшчы каардынауе Інстытут нацыянальнай памяці. Групай, якая ацэньвае біяграфіі патронаў польскіх вуліц і плошчаў, кіруе доктар гістарычных навук Мацей Коркуць. У інтэрвію Свабодзе 15 лістапада доктар Коркуць заявіў, што Браніслаў Тарашкевіч быў камуністам і трапляе пад закон аб дэкамунізацыі. Падобны лёс чакаў і вуліцу Якуба Коласа ў Гайнаўцы. Сёньня Свабодзе пакуль не ўдалося скантактавацца з Коркуцем.
Раднік падляскага ваяводы патлумачыў, што дата 2 сьнежня хаця і запісаная ў законе, але дазваляе ваяводам адтэрміноўваць прыняцьце рашэньня з улікам пэўных абставінаў.
«Зразумела, што справа Тарашкевіч складаная. Мы ня хочам сьпяшацца, бо важна, каб гэта было ўзважанае рашэньне, падмацаванае грунтоўным аналізам гісторыкаў», — патлумачыў Роман Чэпэ.
14 лістапада Чэпэ ў інтэрвію Свабодзе заявіў, што ваявода гатовы падпісаць рашэньне аб перайменаваньні, паколькі вуліца Тарашкевіча была ў сьпісе варшаўскага аддзелу ІНП. Але за Браніслава Тарашкевіча заступіўся беластоцкі аддзел ІНП і яго справа была накіраваная на дадатковы аналіз гісторыкаў.
У польскім законе аб дэкамунізацыі гаворыцца, што «назвы будоваў, аб’ектаў і грамадзкіх установаў, у тым ліку дарогаў, вуліцаў, мастоў і плошчаў, якія названыя адзінкамі мясцовага самакіраваньня ня могуць ушаноўваць асобаў, арганізацыяў, падзеяў або датаў, якія сымбалізуюць камунізм або іншы таталітарны лад».
28 лістапада з заяваў у абарону вуліцы Тарашкевіча ў Бельску выступіла Беларускае гістарычнае таварыства ў Беластоку.
«Паводле нашага глыбокага перакананьня, закон не датычыць асобы Браніслава Тарашкевіча, паколькі для нікога і ніколі ён не сымбалізаваў і не сымбалізуе камунізм. Для беларусаў Тарашкевіч быў і застанецца аўтарам першай „Беларускай граматыкі для школаў“, сымбалем барацьбы палітычнымі мэтадамі за грамадзянскія правы беларусаў у ІІ Рэчы Паспалітай (міжваеннай Польшчы — РС), за свабоду народу, а напрыканцы сымбалем трагічнага лёсу беларускай інтэлігенцыі, якая стала ахвярай камуністычнага тэрору», — гаворыцца ў звароце Беларускага гістарычнага таварыства.
