Яе бацька, Іван Патапчук, як высьветлілася, раней працаваў разам з Алексіевіч у газэце "Маяк камунізму": яны некалькі гадоў сядзелі ў адным кабінэце. Бацька ўрэшце стаў галоўным рэдактарам, дачка жыве ў Стакгольме 5 гадоў, працуе ў сфэры мэдыя.
Пытаньне ад швэдзкай журналісткі, ці ня бачыць Алексіевіч пагрозы трэцяй сусьветнай вайны.
«Гэта неяк вісіць у паветры. Вось якое зараз галоўнае чытво ў маіх сяброў, якія захавалі адэкватнае стаўленьне да рэальнасьці, на ўсёй постсавецкай прасторы? Яны чытаюць успаміны пра час перад рэвалюцыяй 1917 і кнігі пра 30-я гады ў Нямеччыне. Гэта ўпаўзаньне фашызму, цемры ў наша жыцьцё», - кажа Алексіевіч і дадае, што і сама жыве з гэтым пачуцьцём.
Пытаньне ад аўтара фэмінісцкага блога, як Святлана спраўляецца са сваімі складанымі тэмамі.
Пытаньне зь Пецярбургу: «Ці не падаецца вам, што ў будучыні толькі дакумэнтальная проза будзе валодаць душамі людзей і выпраўляць іх?» Адказ:
Пытаньне ад японскай журналісткі аб тым, чаму Сьвятлана Алексіевіч абрала для сваёй наступнай кніжкі тэму каханьня? Адказ:
Пытаньне журналісткі ТАСС: чым Алексіевіч пэрыяду «У вайны не жаночы твар» адрозьніваецца ад Алексіевіч перыяду «Час сэканд хэнд». Адказ:
Пытаньне ад маскоўскага кніжнага часопіса: як знайшлі і выпрацавалі свой мастацкі мэтад і ці заўсёды імкнуліся да дакумэнталістыкі. Адказ:
Пытаньне ад швэдзкага тэлебачаньня пра тое, ці была нейкая рэакцыя на прэмію ў Беларусі. Адказ: