Сяргей Балахонаў нарадзіўся ў 1977 на Гомельшчыне. Скончыў гістарычны факультэт Гомельскага дзяржаўнага ўнівэрсытэту (1999). Працуе настаўнікам, жыве ў Гомелі. Дэбютаваў у 1998 у самвыдаце і ў газэтах «Наша Слова» і «Наша Ніва». Выдаў кнігі прозы «Імя грушы» (2005) і «Зямля пад крыламі Фэнікса. Нарысы з паралельнай гісторыі Беларусі» (2012).
1. Для каго вы пішаце? (Хто ваш ідэальны чытач?)
Мой чытач — падкаваны чалавек з пачуцьцём гумару, які любіць гульні з культурнымі кодамі і разумее беларускую мову.
2. Дзе вам найлепш пішацца, і калі?
Бывала, што добра пісалася 1) на пляжы; 2) у хатнім вэрхале з прычыны перастановак; 3) на старой складзенай швейнай машынцы замест пісьмовага стала... Час пісаньня вялікай ролі ніколі не іграў.
3. Аўтарам якой ужо напісанай кнігі вы хацелі б быць?
«Хрыстос прызямліўся ў Гародні», бо «Сто гадоў адзіноты» я ніколі ня змог бы напісаць.
4. Які літаратурны герой найбольш падобны да вас?
Мабыць, Адсан Мелькскі з «Імя ружы» Умбэрта Эка. Але паралель кульгавая.
5. Хто ваш улюбёны пісьменьнік?
Габрыэль Гарсія Маркес.
6. Што вы цяпер чытаеце?
Раман Чака Паланіка «Ацалелы» (Survivor) у расейскім перакладзе.
7. На якіх замежных мовах (расейская ня лічыцца) вы можаце чытаць?
Амаль вольна — на літаратурнай украінскай. А «са слоўнікам» — на нямецкай і польскай.
8. Якая ваша найбольш улюбёная кніга з напісаных вамі?
Раман «Інфанта і аднарог», які цяпер публікуецца на сайце Літаратурнага дому «Логвінаў» як сэрыял.
9. Якую кнігу вам яшчэ хочацца напісаць?
Любоўна-філязофскую сагу пра палёт на Марс.
10. Калі вы адчуваеце сябе найбольш свабодным?
Калі захапляльны занятак блякуе адчуваньне часу. Але гэта менавіта адчуваньне свабоды, а не сама свабода як такая.
