Ягоныя аргумэнты наступныя:
«Ува ўсіх рознае стаўленьне, гэта зразумела. Асабіста я, шчыра скажу, не зусім падтрымліваю тое, што там адбываецца. Перадусім, якімі мэтадамі. То бок мне не падабаюцца людзі, якія выйшлі і пачынаюць ад імя ўсіх нешта гаварыць. Адразу скажу: кожны мае права на лепшае жыцьцё, але менавіта я такую тактыку не падтрымліваю. Задачы трэба вырашаць іншымі спосабамі. Барыкады — гэта ня той шлях, якім можна нечага дасягнуць. Трэба ісьці на перамовы, скажам так, без крыві.
Я вам патлумачу сваю пазыцыю. Ёсьць шэраг людзей, як у дадзеным выпадку Яцанюк, Цягнібок, Клічко ды іншыя, якія такім вось чынам, праз народ, задавальняюць свае палітычныя амбіцыі. Якія? Каб дарвацца да ўлады, узьлезьці на „блатное“ месца і зрабіцца дакладна такімі ж, якім сёньня зьяўляецца Януковіч. Дакладна такімі ж — абы патрапіць да кармушкі. То бок у нас пры існай палітычнай лініі ня будзе нармальнага жыцьця», — кажа Сяргей Чухрай.
Карэспандэнт: «Уласна эўраінтэграцыю падтрымліваеце ці ўсё ж лічыце, што Ўкраіне патрэбны Мытны саюз?»
«Ведаеце, вельмі цяжка сказаць адназначна. Я шмат езьдзіў паўсюль па Эўропе, глядзеў, але на сёньняшні дзень ні наша прамысловасьць, ні грамадзтва не гатовыя жыць у Эўропе. Я не кажу катэгарычнае „не“, але трэба ісьці туды, зноў жа, крыху іншым шляхам. Ня так, як гэта гучыць падчас выбараў — мы дакладна прыйдзем, дакладна вернемся — калі ўсё робіцца нейкімі папулісцкімі мэтадамі, а абдумана. Бо ўсё роўна мы некалі будзем у Эўропе, усё роўна будзем разам. Я вам расказваю, можа, досыць размыта не таму, што ў мяне нібыта няма ўласнага меркаваньня. Насамрэч я ў такім становішчы, што сапраўды пра гэта шмат думаю і не магу нічога сказаць адназначна. Я не знаходжуся на Майдане, але калі глядзіш на гэта знутры, бачыш людзей, іх настрой, — магу сказаць, што вельмі моцна розьняцца меркаваньні», — кажа Сяргей Чухрай.
«Ува ўсіх рознае стаўленьне, гэта зразумела. Асабіста я, шчыра скажу, не зусім падтрымліваю тое, што там адбываецца. Перадусім, якімі мэтадамі. То бок мне не падабаюцца людзі, якія выйшлі і пачынаюць ад імя ўсіх нешта гаварыць. Адразу скажу: кожны мае права на лепшае жыцьцё, але менавіта я такую тактыку не падтрымліваю. Задачы трэба вырашаць іншымі спосабамі. Барыкады — гэта ня той шлях, якім можна нечага дасягнуць. Трэба ісьці на перамовы, скажам так, без крыві.
Я вам патлумачу сваю пазыцыю. Ёсьць шэраг людзей, як у дадзеным выпадку Яцанюк, Цягнібок, Клічко ды іншыя, якія такім вось чынам, праз народ, задавальняюць свае палітычныя амбіцыі. Якія? Каб дарвацца да ўлады, узьлезьці на „блатное“ месца і зрабіцца дакладна такімі ж, якім сёньня зьяўляецца Януковіч. Дакладна такімі ж — абы патрапіць да кармушкі. То бок у нас пры існай палітычнай лініі ня будзе нармальнага жыцьця», — кажа Сяргей Чухрай.
Карэспандэнт: «Уласна эўраінтэграцыю падтрымліваеце ці ўсё ж лічыце, што Ўкраіне патрэбны Мытны саюз?»
«Ведаеце, вельмі цяжка сказаць адназначна. Я шмат езьдзіў паўсюль па Эўропе, глядзеў, але на сёньняшні дзень ні наша прамысловасьць, ні грамадзтва не гатовыя жыць у Эўропе. Я не кажу катэгарычнае „не“, але трэба ісьці туды, зноў жа, крыху іншым шляхам. Ня так, як гэта гучыць падчас выбараў — мы дакладна прыйдзем, дакладна вернемся — калі ўсё робіцца нейкімі папулісцкімі мэтадамі, а абдумана. Бо ўсё роўна мы некалі будзем у Эўропе, усё роўна будзем разам. Я вам расказваю, можа, досыць размыта не таму, што ў мяне нібыта няма ўласнага меркаваньня. Насамрэч я ў такім становішчы, што сапраўды пра гэта шмат думаю і не магу нічога сказаць адназначна. Я не знаходжуся на Майдане, але калі глядзіш на гэта знутры, бачыш людзей, іх настрой, — магу сказаць, што вельмі моцна розьняцца меркаваньні», — кажа Сяргей Чухрай.
