Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Санацыя


Першаснае значэньне слова санацыя для беларускага вуха гучыць зьдзекліва. Дайце веры, усталяваны начальнікам польскай дзяржавы Юзафам Пілсудзкім санацыйны рэжым для беларусаў-заходнікаў мусіў азначаць “аздараўленьне”, “лекаваньне”.Санацыя павінна была палекаваць беларусаў ад беларускага слова ў школах, ад беларускае казані ў касьцёлах; мелася прапісаць занядужалым насельнікам “крэсаў усходніх” антыбеларускія варшаўскія рэцэпты. А ў выніку – дарэшты выветрыць зь беларускіх галоваў подумкі пра беларускую дзяржаўнасьць. Вось дзе ўжо “сапраўды такія лекары маглі дастаць душу без пары”!

Беларушчына заганялася ў Бярозу Картузкую, дзе чуйна драмала ў чаканьні волі. За кратамі сядзелі паэты і палітыкі, мастакі і выдаўцы, грамадоўцы і простыя грамадзяне. Таму ў санацыі чуецца яшчэ й сон нацыі.

Вернемся ў думках у Заходнюю Беларусь і пройдземся разам з гарадзенскім паэтам Юркам Голубам па вуліцах сьцішанага места, каб пачуць як уначы каля кляштара пры санацыі Польшчы “зноўку гісторыя кашляе як прамоклы падпольшчык”.

Сёньня ў будынку прыгаданага кляштара месьціцца турма, дзе эстафэту вязьняў санацыйнага рэжыму пераймаюць вязьні рэжыму лукашэнскаўскага, які сіліцца зацягнуць Беларусь на яшчэ адныя, на гэты раз – паўночна-заходнія крэсы.

Сэрца Пілсудзкага, што марыў пасадзіць усіх беларусаў на адной лаве, пахаванае на Віленскіх могілках Роса і прадбачліва заслоненае шматтоным, таўшчэзным панцарам труніцы. На гладкай каменнай паверхні выразна відзён сьлед куляў, як пасьмяротная падзяка за санацыю.

Міхась Скобла, Менск

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG