Алег Леанідавіч Алкаеў нарадзіўся 11 сьнежня 1952 году ў горадзе Ленінск-Кузьнецк (Расея).
Мае сярэднюю спэцыяльную і вышэйшую адукацыю, палкоўнік унутранай службы. Больш за 30 гадоў прапрацаваў у пэнітэнцыярнай сыстэме СССР, Казахстану, з пачатку 1990-х гадоў — Беларусі.
Са сьнежня 1996 па травень 2001 года Алкаеў быў начальнікам Сьледчага ізалятара № 1 Камітэта выкананьня пакараньняў МУС Рэспублікі Беларусь у Менску. У гэтай якасьці ён кіраваў камандай, якая выконвае сьмяротныя прысуды (паводле яго сьведчаньня, за гэты пэрыяд было расстраляна 134 зьняволеных).
У 2001 годзе Алкаеў выступіў з выкрыцьцямі па справе аб выкраданьні і меркаваным забойстве вядомых беларускіх палітыкаў. Згодна зь ягонымі заявамі, у 1999 годзе па распараджэньні тагачаснага міністра ўнутраных справаў Юрыя Сівакова ён азнаёміў з працэдурай прывядзеньня ў выкананьне сьмяротнага прысуду Дзьмітрыя Паўлічэнку. У тым жа годзе Алкаеў двойчы па асабістым указаньні міністра выдаваў адмысловы пісталет ПБ-9, прызначаны для прывядзеньня ў выкананьне сьмяротных прысудаў. Пазьней, супаставіўшы даты, ён выказаў меркаваньне, што з гэтага пісталета былі забітыя Юры Захаранка, Віктар Ганчар і Анатоль Красоўскі. Калі яму стала відавочна, што праваахоўныя органы ня маюць намер распачаць неабходныя меры для расьсьледаваньня, ён апублікаваў у апазыцыйнай друку інтэрвію і дакумэнты.
У дзень выхаду газэт з гэтымі матэрыяламі Алкаеў пакінуў Менск, некаторы час жыў у Маскве, а затым выехаў да сваякоў у Нямеччыну, і з 25 ліпеня 2001 года жыве ў Бэрліне. У 2002 годзе ён атрымаў палітычны прытулак у Нямеччыне.
У 2006 годзе выдадзена кніга Алкаева «Растрэльная каманда» («Беларускі Партызан»)
Мае сярэднюю спэцыяльную і вышэйшую адукацыю, палкоўнік унутранай службы. Больш за 30 гадоў прапрацаваў у пэнітэнцыярнай сыстэме СССР, Казахстану, з пачатку 1990-х гадоў — Беларусі.
Са сьнежня 1996 па травень 2001 года Алкаеў быў начальнікам Сьледчага ізалятара № 1 Камітэта выкананьня пакараньняў МУС Рэспублікі Беларусь у Менску. У гэтай якасьці ён кіраваў камандай, якая выконвае сьмяротныя прысуды (паводле яго сьведчаньня, за гэты пэрыяд было расстраляна 134 зьняволеных).
У 2001 годзе Алкаеў выступіў з выкрыцьцямі па справе аб выкраданьні і меркаваным забойстве вядомых беларускіх палітыкаў. Згодна зь ягонымі заявамі, у 1999 годзе па распараджэньні тагачаснага міністра ўнутраных справаў Юрыя Сівакова ён азнаёміў з працэдурай прывядзеньня ў выкананьне сьмяротнага прысуду Дзьмітрыя Паўлічэнку. У тым жа годзе Алкаеў двойчы па асабістым указаньні міністра выдаваў адмысловы пісталет ПБ-9, прызначаны для прывядзеньня ў выкананьне сьмяротных прысудаў. Пазьней, супаставіўшы даты, ён выказаў меркаваньне, што з гэтага пісталета былі забітыя Юры Захаранка, Віктар Ганчар і Анатоль Красоўскі. Калі яму стала відавочна, што праваахоўныя органы ня маюць намер распачаць неабходныя меры для расьсьледаваньня, ён апублікаваў у апазыцыйнай друку інтэрвію і дакумэнты.
У дзень выхаду газэт з гэтымі матэрыяламі Алкаеў пакінуў Менск, некаторы час жыў у Маскве, а затым выехаў да сваякоў у Нямеччыну, і з 25 ліпеня 2001 года жыве ў Бэрліне. У 2002 годзе ён атрымаў палітычны прытулак у Нямеччыне.
У 2006 годзе выдадзена кніга Алкаева «Растрэльная каманда» («Беларускі Партызан»)