Кантракт беларускага ўраду з лордам Бэлам дзейнічаў адзін год. Ён быў падпісаны ў ліпені 2008 году, а 16 жніўня з турмы быў вызвалены экс-кандыдат на выбарах прэзыдэнта Аляксандар Казулін. Вызваленьне палітвязьняў лорд Бэл назваў адной з прычын тагачаснага паляпшэньня іміджу Беларусі і зьняцьця некаторых міжнародных санкцыяў.
Сам Аляксандар Казулін ня лічыць, што ён быў вызвалены дзякуючы лорду Бэлу:
«У кожны час ёсьць многа розных момантаў, якія спрыяюць той ці іншай падзеі. Таму я лічу, што майму вызваленьню спрыяла шмат розных момантаў, можа, у тым ліку і гэта. Але калі і паўплывала, то на вельмі маленькую частку».
Аляксандар Казулін мяркуе, што цяпер імідж Лукашэнкі ні лорд Бэл, ні хто іншы адбяліць ужо ня зможа:
«Думаю, што ёсьць такія моманты, што ўжо немагчыма нікому зрабіць, апрача Госпада Бога. Пасьля апошніх дзеяньняў улад і вельмі гучных заяваў, думаю, ім ужо нічога не дапаможа. Хоць дзесяць Бэлаў».
Апрача паляпшэньня іміджу беларускіх уладаў лорд Бэл займаўся падвышэньнем інвэстыцыйнай прывабнасьці краіны. У час дзеяньня ягонага кантракту ў Лёндане прайшоў першы Беларускі інвэстыцыйны форум, тады ж пра Беларусь пісала ўплывовая Financial Times, быў заключаны кантракт з польскім мільярдэрам Кульчыкам на будаўніцтва ў Беларусі электрастанцыі на бурых вуглях. Незалежны эканаміст Сяргей Чалы мяркуе, што ў прынцыпе лорд Бэл адпрацаваў грошы, але беларускія ўлады не скарысталіся гэтым:
«Праца піяршчыка добрая, калі яе ня бачна. Затое вельмі бачна яе адсутнасьць, таму што пасьля таго, як гэты кантракт быў разарваны, беларускі бок адразу нарабіў вялікую колькасьць „ляпаў“, у тым ліку і вуснамі прэзыдэнта, ягонымі дзеяньнямі».
Сяргей Чалы перакананы, што зараз ніякі піяр Беларусі не дапаможа:
«Мне падаецца, што цяпер у нас настолькі безнадзейна сапсаваны імідж, што тут адным піярам не абыдзесься. Ніякі піяршчык не пераканае выпусьціць і рэабілітаваць палітвязьняў, калі гэтага ня схоча адзін чалавек».
Але тое, што неяк паляпшаць нэгатыўны вобраз краіны трэба, беларускія ўлады разумеюць і нешта саматужна імкнуцца рабіць, хоць бы ў чаканьні чэмпіянату сьвету па хакеі, у прыватнасьці — ствараюць брэнд Менску.
Спэцыяліст у галіне мас-мэдыяў Аляксандар Класкоўскі мяркуе, што беларускія ўлады не чакаюць нейкіх цудаў што да паляпшэньня свайго іміджу:
«Таму, як прагматычныя людзі, беларускія кіраўнікі вырашылі не марнаваць сродкі. Бо ёсьць цьвёрдая ўстаноўка не мяняць гэтую палітыку, не адкручваць гайкі, не выпускаць палітзьняволеных».
Піяр — рэч другасная ў параўнаньні з палітыкай уладаў, перакананы спадар Класкоўскі, і Лукашэнка шмат разоў прадэманстраваў, што не гатовы да эвалюцыі і сапраўдных рэформаў.
«Цяпер Беларусь хутчэй выбрала эўразійскі кірунак разьвіцьця. І ў гэтым кірунку ня трэба ніякіх лордаў Бэлаў, таму што постсавецкія аўтарытарныя кіраўнікі адзін аднаго добра разумеюць».
Сам Аляксандар Казулін ня лічыць, што ён быў вызвалены дзякуючы лорду Бэлу:
«У кожны час ёсьць многа розных момантаў, якія спрыяюць той ці іншай падзеі. Таму я лічу, што майму вызваленьню спрыяла шмат розных момантаў, можа, у тым ліку і гэта. Але калі і паўплывала, то на вельмі маленькую частку».
Аляксандар Казулін мяркуе, што цяпер імідж Лукашэнкі ні лорд Бэл, ні хто іншы адбяліць ужо ня зможа:
«Думаю, што ёсьць такія моманты, што ўжо немагчыма нікому зрабіць, апрача Госпада Бога. Пасьля апошніх дзеяньняў улад і вельмі гучных заяваў, думаю, ім ужо нічога не дапаможа. Хоць дзесяць Бэлаў».
Апрача паляпшэньня іміджу беларускіх уладаў лорд Бэл займаўся падвышэньнем інвэстыцыйнай прывабнасьці краіны. У час дзеяньня ягонага кантракту ў Лёндане прайшоў першы Беларускі інвэстыцыйны форум, тады ж пра Беларусь пісала ўплывовая Financial Times, быў заключаны кантракт з польскім мільярдэрам Кульчыкам на будаўніцтва ў Беларусі электрастанцыі на бурых вуглях. Незалежны эканаміст Сяргей Чалы мяркуе, што ў прынцыпе лорд Бэл адпрацаваў грошы, але беларускія ўлады не скарысталіся гэтым:
«Праца піяршчыка добрая, калі яе ня бачна. Затое вельмі бачна яе адсутнасьць, таму што пасьля таго, як гэты кантракт быў разарваны, беларускі бок адразу нарабіў вялікую колькасьць „ляпаў“, у тым ліку і вуснамі прэзыдэнта, ягонымі дзеяньнямі».
Сяргей Чалы перакананы, што зараз ніякі піяр Беларусі не дапаможа:
«Мне падаецца, што цяпер у нас настолькі безнадзейна сапсаваны імідж, што тут адным піярам не абыдзесься. Ніякі піяршчык не пераканае выпусьціць і рэабілітаваць палітвязьняў, калі гэтага ня схоча адзін чалавек».
Але тое, што неяк паляпшаць нэгатыўны вобраз краіны трэба, беларускія ўлады разумеюць і нешта саматужна імкнуцца рабіць, хоць бы ў чаканьні чэмпіянату сьвету па хакеі, у прыватнасьці — ствараюць брэнд Менску.
Спэцыяліст у галіне мас-мэдыяў Аляксандар Класкоўскі мяркуе, што беларускія ўлады не чакаюць нейкіх цудаў што да паляпшэньня свайго іміджу:
«Таму, як прагматычныя людзі, беларускія кіраўнікі вырашылі не марнаваць сродкі. Бо ёсьць цьвёрдая ўстаноўка не мяняць гэтую палітыку, не адкручваць гайкі, не выпускаць палітзьняволеных».
Піяр — рэч другасная ў параўнаньні з палітыкай уладаў, перакананы спадар Класкоўскі, і Лукашэнка шмат разоў прадэманстраваў, што не гатовы да эвалюцыі і сапраўдных рэформаў.
«Цяпер Беларусь хутчэй выбрала эўразійскі кірунак разьвіцьця. І ў гэтым кірунку ня трэба ніякіх лордаў Бэлаў, таму што постсавецкія аўтарытарныя кіраўнікі адзін аднаго добра разумеюць».