Цыганкоў: Здаецца, ня так часта Аляксандар Лукашэнка раскрываецца ў інтэрвію, і звычайна гэта адбываецца ў размовах з замежнымі, не беларускімі журналістамі. У інтэрвію Сяргею Дарэнку Аляксандар Лукашэнка зрабіў некалькі даволі шчырых выказваньняў. Ці даведаліся мы што-небудзь новае пра беларускага кіраўніка пасьля гэтага інтэрвію?
Старыкевіч: Зусім новыя фарбы — наўрад ці. Але, вядома, быў шэраг цікавых цытатаў, настолькі красамоўных, што ім камэнтары нават не патрэбныя. Калі, напрыклад, Лукашэнка закідае Мядзьведзеву, што той ня выйшаў на Балотную плошчу, да дэманстрантаў, — то гэта выглядае проста фантастычным цынізмам. На Балотнай у Маскве дэманстрантаў хаця б не разганялі, не зьбівалі — паліцыя паводзіла сябе карэктна. 19 сьнежня Лукашэнка ня толькі ня выйшаў да дэманстрантаў, а выставіў спэцназ і ўзброеныя сілы. Хаця, я думаю, калі б пра гэта запыталіся ў Лукашэнкі — ён бы хутка знайшоў адказ — маўляў, у Маскве нармальныя хлопцы стаялі, а ў нас адмарозкі.
Цыганкоў: Маю ўвагу прыцягнула тое, як Дарэнка даказвае Лукашэнку, што беларусы — гэта эўрапейцы, што беларусы паводле побытавай культуры прыналежаць да іншай, не расейскай культурнай прасторы. А Лукашэнка не згаджаецца, працягвае сваё — «мы такія самыя, як расейцы, як пскоўскія, тульскія». Ці адбілася канкрэтная палітычная сытуацыя, сёньняшняя залежнасьць Лукашэнкі ад Расеі на гэтых выказваньнях?
Старыкевіч: Вядома, адбілася, але тут больш важна тое, што гэтае інтэрвію было дадзена расейскаму СМІ. Размаўляючы з расейскімі журналістамі нават у моманты абвастрэньня адносінаў з Крамлём, Лукашэнка апэляваў да таго, што «мы ж браты». Таго, каб ён адмаўляўся ад «агульных каранёў», я не прыпамінаю.
Аднак, нават улічваючы спрыяльную сытуацыю ў стаўленьні Расеі да Лукашэнкі, кіраўнік Беларусі не ўтрымаўся ад пэўных закідаў на адрас Пуціна, і нават ахвотна пагаварыў на тэму, што было б, калі б прэзыдэнтам Расеі быў ён. Расея была б іншая, і з кантэксту вынікае, што значна лепшая, чым сёньняшняя.
Цыганкоў: Здаецца, упершыню ў інтэрвію Лукашэнка прызнаў, што ацэнка ягонай палітыкі ў Беларусі будзе не абавязкова станоўчая. «Я нават гатовы, што, я не скажу, аплёўваць, але ў вакно палкамі будуць кідаць». Можа, крызісны год аказаў такі ўплыў?
Старыкевіч: Гэта сапраўды цікавы момант, бо раней такіх рэчаў не было. Цяжка сказаць, чаму. Можа быць, гэта прадчуваньне?
Старыкевіч: Зусім новыя фарбы — наўрад ці. Але, вядома, быў шэраг цікавых цытатаў, настолькі красамоўных, што ім камэнтары нават не патрэбныя. Калі, напрыклад, Лукашэнка закідае Мядзьведзеву, што той ня выйшаў на Балотную плошчу, да дэманстрантаў, — то гэта выглядае проста фантастычным цынізмам. На Балотнай у Маскве дэманстрантаў хаця б не разганялі, не зьбівалі — паліцыя паводзіла сябе карэктна. 19 сьнежня Лукашэнка ня толькі ня выйшаў да дэманстрантаў, а выставіў спэцназ і ўзброеныя сілы. Хаця, я думаю, калі б пра гэта запыталіся ў Лукашэнкі — ён бы хутка знайшоў адказ — маўляў, у Маскве нармальныя хлопцы стаялі, а ў нас адмарозкі.
Цыганкоў: Маю ўвагу прыцягнула тое, як Дарэнка даказвае Лукашэнку, што беларусы — гэта эўрапейцы, што беларусы паводле побытавай культуры прыналежаць да іншай, не расейскай культурнай прасторы. А Лукашэнка не згаджаецца, працягвае сваё — «мы такія самыя, як расейцы, як пскоўскія, тульскія». Ці адбілася канкрэтная палітычная сытуацыя, сёньняшняя залежнасьць Лукашэнкі ад Расеі на гэтых выказваньнях?
Старыкевіч: Вядома, адбілася, але тут больш важна тое, што гэтае інтэрвію было дадзена расейскаму СМІ. Размаўляючы з расейскімі журналістамі нават у моманты абвастрэньня адносінаў з Крамлём, Лукашэнка апэляваў да таго, што «мы ж браты». Таго, каб ён адмаўляўся ад «агульных каранёў», я не прыпамінаю.
Аднак, нават улічваючы спрыяльную сытуацыю ў стаўленьні Расеі да Лукашэнкі, кіраўнік Беларусі не ўтрымаўся ад пэўных закідаў на адрас Пуціна, і нават ахвотна пагаварыў на тэму, што было б, калі б прэзыдэнтам Расеі быў ён. Расея была б іншая, і з кантэксту вынікае, што значна лепшая, чым сёньняшняя.
Цыганкоў: Здаецца, упершыню ў інтэрвію Лукашэнка прызнаў, што ацэнка ягонай палітыкі ў Беларусі будзе не абавязкова станоўчая. «Я нават гатовы, што, я не скажу, аплёўваць, але ў вакно палкамі будуць кідаць». Можа, крызісны год аказаў такі ўплыў?
Старыкевіч: Гэта сапраўды цікавы момант, бо раней такіх рэчаў не было. Цяжка сказаць, чаму. Можа быць, гэта прадчуваньне?
