У мінулую пятніцу кіраўнік Беларусі выступіў з шэрагам антызаходніх заяваў, параўнаў дзеяньні НАТО ў Лібіі з фашыстамі і чарговы раз заявіў пра жаданьне Захаду дэстабілізаваць сытуацыю ў Беларусі. Навошта Аляксандар Лукашэнка ўзмацняе антызаходнюю і мілітарысцкую рыторыку? Чаму не апраўдаліся спадзяваньні, што ўвосень павінна адбыцца вызваленьні палітвязьняў і пэўная пацяпленьне адносінаў паміж афіцыйным Менскам і Захадам?
На гэтыя пытаньні адказвае палітычны аглядальнік газэты "Белорусы і рынок" Паўлюк Быкоўскі
Цыганкоў: На каго накіраваныя гэтыя выказваньні Лукашэнкі? Яны найперш для ўнутранага карыстаньня ці для замежнага?
Быкоўскі: На маю думку, гэта цалкам прадказальныя рэчы. Ад 19 сьнежня ў Беларусі ідзе трэнд разьвіцьця адносінаў з Расеяй, у той час як амаль усе крызісныя зьявы сьпісваюцца на санкцыі ЗША, на тое, што гэты крызіс нам прыўнесены з Захаду. Таму працяг гэтай рыторыкі перад атрыманьнем чарговай траншы крэдыту ад ЭўраАЗЭС, перад працягам перамоваў аб пастаўках расейскіх энэрганосьбітаў і напярэдадні расейскіх выбараў – гэта цалкам прадказальная рэч.
Цыганкоў: Чаму не апраўдаліся чаканьні тых аналітыкаў, хто спадзяваньня, што пасьля пэўная пэрыяду канфрантацыі восеньню будуць вызваленыя палітвязьні і стасункі Беларусі і Захаду атрымаюць станоўчы штуршок?
Быкоўскі: Працэс вызваленьня палітвязьняў меў месца, але ня быў закончаны. Нешта падобнае мы маглі назіраць пасьля прэзыдэнцкіх выбараў 2006 году, калі апошніх, самых зацятых ворагаў Лукашэнкі (Аляксандра Казуліна) вызвалілі ў апошнюю чаргу.
Зараз самыя зацятыя ворагі Лукашэнкі застаюцца за кратамі, і менавіта іх спрабуюць прапанаваць як самую вялікую стаўку ў нейкім гіпатэтычным гандлі з Захадам. Я ня ўпэўнены, што такі гандаль ужо ідзе, але відавочна, што прымаюцца спробы яго ініцыяваць з беларускага боку. Разам з тым, наколькі я магу меркаваць з размоваў з замежнымі дыпляматамі, мала верагодна, каб хтосьці на Захадзе пайшоў тут насустрач і браў удзел у такім гандлі.
Таму можна казаць, што адносіны Беларусі з Захадам знаходзяцца на нейкай мёртвай кропцы, але яны не цалкам замарожаныя, проста паніжаныя ўзровень, на якім могуць весьціся перамовы. Аднак – прыкладна ў такім стане Беларусь апошнія гады звычайна і знаходзіцца, хутчэй пацяпленьне адносінаў зьяўляецца пэўным выключэньнем.
На гэтыя пытаньні адказвае палітычны аглядальнік газэты "Белорусы і рынок" Паўлюк Быкоўскі
Цыганкоў: На каго накіраваныя гэтыя выказваньні Лукашэнкі? Яны найперш для ўнутранага карыстаньня ці для замежнага?
Быкоўскі: На маю думку, гэта цалкам прадказальныя рэчы. Ад 19 сьнежня ў Беларусі ідзе трэнд разьвіцьця адносінаў з Расеяй, у той час як амаль усе крызісныя зьявы сьпісваюцца на санкцыі ЗША, на тое, што гэты крызіс нам прыўнесены з Захаду. Таму працяг гэтай рыторыкі перад атрыманьнем чарговай траншы крэдыту ад ЭўраАЗЭС, перад працягам перамоваў аб пастаўках расейскіх энэрганосьбітаў і напярэдадні расейскіх выбараў – гэта цалкам прадказальная рэч.
Цыганкоў: Чаму не апраўдаліся чаканьні тых аналітыкаў, хто спадзяваньня, што пасьля пэўная пэрыяду канфрантацыі восеньню будуць вызваленыя палітвязьні і стасункі Беларусі і Захаду атрымаюць станоўчы штуршок?
Быкоўскі: Працэс вызваленьня палітвязьняў меў месца, але ня быў закончаны. Нешта падобнае мы маглі назіраць пасьля прэзыдэнцкіх выбараў 2006 году, калі апошніх, самых зацятых ворагаў Лукашэнкі (Аляксандра Казуліна) вызвалілі ў апошнюю чаргу.
Зараз самыя зацятыя ворагі Лукашэнкі застаюцца за кратамі, і менавіта іх спрабуюць прапанаваць як самую вялікую стаўку ў нейкім гіпатэтычным гандлі з Захадам. Я ня ўпэўнены, што такі гандаль ужо ідзе, але відавочна, што прымаюцца спробы яго ініцыяваць з беларускага боку. Разам з тым, наколькі я магу меркаваць з размоваў з замежнымі дыпляматамі, мала верагодна, каб хтосьці на Захадзе пайшоў тут насустрач і браў удзел у такім гандлі.
Таму можна казаць, што адносіны Беларусі з Захадам знаходзяцца на нейкай мёртвай кропцы, але яны не цалкам замарожаныя, проста паніжаныя ўзровень, на якім могуць весьціся перамовы. Аднак – прыкладна ў такім стане Беларусь апошнія гады звычайна і знаходзіцца, хутчэй пацяпленьне адносінаў зьяўляецца пэўным выключэньнем.
