З гэтай мэтай ён падаў дакумэнты на рэгістрацыю ў якасьці прэтэндэнта на дэпутацкі мандат у Лагойскай выбарчай акрузе № 44. Тут разам зь ім за права стаць дэпутатам паспрачаюцца яшчэ чатыры прэтэндэнты.
Калі ў сярэднім па Беларусі на адно дэпутацкае месца прэтэндуюць 1,2 вылучэнца, то ў сталіцы сытуацыя значна адрозьніваецца. Тут за адзін мандат спрачаюцца ў сярэднім па 5,4 прэтэндэнта на акругу.
Сяргей Скрабец сваё жаданьне спачатку абрацца дэпутатам, а затым і ачоліць гарадзкі савет тлумачыць так:
“Я ж — беспрацоўны. А калі мяне абяруць старшынёй гарсавету, дык я ж буду атрымліваць заробак”.
Праўда, на самым пачатку спадару Скрабцу патрэбна, каб яго яшчэ зарэгістравалі кандыдатам у дэпутаты. Усе неабходныя для гэтага дакумэнты ён у выбарчую камісію своечасова здаў:
“У маёй дэклярацыі аб маёмасьці і прыбытках адны белыя аркушы. У мяне ж маёмасьці няма, заробкаў таксама. І калі я здаваў дакумэнты на рэгістрацыю, то ў мяне супрацоўніца камісіі спыталася: а на якія грошы вы жывяце? Я адказаў, што прашу міласьціну на пераходзе. А яна кажа: у такім строі ня просяць. Я ёй і кажу: гэта — мой сьвяточны строй. А ёсьць яшчэ і працоўны”.
У Менску гэтым разам сярод патэнцыйных кандыдатаў у дэпутаты даволі шмат беспрацоўных. Прыкладам, у Акоцкай выбарчай акрузе № 1 з шасьці прэтэндэнтаў — два беспрацоўныя. І яшчэ: гэтым разам як ніколі шмат моладзі.
Аднак Лідзія Ярмошына назвала і вядомых асобаў, якія прэтэндуюць на дэпутацкія месцы ў сталічным гарадзкім савеце. Гэта, напрыклад, былыя дэпутаты парлямэнту Ўладзімер Нісьцюк і Уладзімер Навасяд, дырэктар Нацыянальнага мастацкага музэю Ўладзімер Пракапцоў, бізнэсовец Юры Данькоў, мастацкі кіраўнік тэатру “Хрыстафор” Яўген Крыжаноўскі, палітыкі Вінцук Вячорка, Віктар Івашкевіч ды іншыя.
Лідзія ЯрмошынаСтаршыня Цэнтравыбаркаму прывяла сёньня дадзеныя і пра склад участковых камісіяў, якія будуць непасрэдна лічыць бюлетэні. Калі прыняць усіх партыйцаў, якія ўвайшлі ў склад гэтых камісіяў, за 100%, то атрымаецца, што вылучэнцаў апазыцыйных партыяў сярод іх 5%. На пытаньне “Свабоды”, чаму ўлады баяцца ўключаць у камісіі сваіх апанэнтаў, старшыня ЦВК адказала:
“Тут справа ня толькі ў боязі. Тут часта справа і ў пэрсаналіях. Не пасьпееш чалавека ўключыць у склад камісіі, а ён адразу пачынае скаргі пісаць. Проста на ўсё спрэс. А хто хоча мець нязручнага сябра калектыву, нават часовага? Ніхто”.
Старшыня Беларускай сацыял-дэмакратычнай партыі (Грамада) Анатоль Ляўковіч лічыць: такое фармаваньне выбарчых камісіяў павінна было б старшыню ЦВК вельмі насьцярожыць:
Анатоль Ляўковіч“Гэта сыгнал — “Небясьпечна!” Гэта сыгнал таго, што камісіі ўжо даўно ўстаяліся і працуюць келейна. Адзін аднаго разумеюць з паўслова. Як прынятая агульная ўстаноўка зьверху, так адпаведна ёй і палічылі. Вось пра што ідзе гутарка. Спадарыня Ярмошына якраз і паказвае і агучвае публічна думку, што камісіі працуюць келейна. А камісія — гэта ж грамадзкі орган, які мусіць кантраляваць і весьці працэс”.
Калі ў сярэднім па Беларусі на адно дэпутацкае месца прэтэндуюць 1,2 вылучэнца, то ў сталіцы сытуацыя значна адрозьніваецца. Тут за адзін мандат спрачаюцца ў сярэднім па 5,4 прэтэндэнта на акругу.
Сяргей Скрабец сваё жаданьне спачатку абрацца дэпутатам, а затым і ачоліць гарадзкі савет тлумачыць так:
“Я ж — беспрацоўны. А калі мяне абяруць старшынёй гарсавету, дык я ж буду атрымліваць заробак”.
Праўда, на самым пачатку спадару Скрабцу патрэбна, каб яго яшчэ зарэгістравалі кандыдатам у дэпутаты. Усе неабходныя для гэтага дакумэнты ён у выбарчую камісію своечасова здаў:
“У маёй дэклярацыі аб маёмасьці і прыбытках адны белыя аркушы. У мяне ж маёмасьці няма, заробкаў таксама. І калі я здаваў дакумэнты на рэгістрацыю, то ў мяне супрацоўніца камісіі спыталася: а на якія грошы вы жывяце? Я адказаў, што прашу міласьціну на пераходзе. А яна кажа: у такім строі ня просяць. Я ёй і кажу: гэта — мой сьвяточны строй. А ёсьць яшчэ і працоўны”.
У Менску гэтым разам сярод патэнцыйных кандыдатаў у дэпутаты даволі шмат беспрацоўных. Прыкладам, у Акоцкай выбарчай акрузе № 1 з шасьці прэтэндэнтаў — два беспрацоўныя. І яшчэ: гэтым разам як ніколі шмат моладзі.
Аднак Лідзія Ярмошына назвала і вядомых асобаў, якія прэтэндуюць на дэпутацкія месцы ў сталічным гарадзкім савеце. Гэта, напрыклад, былыя дэпутаты парлямэнту Ўладзімер Нісьцюк і Уладзімер Навасяд, дырэктар Нацыянальнага мастацкага музэю Ўладзімер Пракапцоў, бізнэсовец Юры Данькоў, мастацкі кіраўнік тэатру “Хрыстафор” Яўген Крыжаноўскі, палітыкі Вінцук Вячорка, Віктар Івашкевіч ды іншыя.
“Тут справа ня толькі ў боязі. Тут часта справа і ў пэрсаналіях. Не пасьпееш чалавека ўключыць у склад камісіі, а ён адразу пачынае скаргі пісаць. Проста на ўсё спрэс. А хто хоча мець нязручнага сябра калектыву, нават часовага? Ніхто”.
Старшыня Беларускай сацыял-дэмакратычнай партыі (Грамада) Анатоль Ляўковіч лічыць: такое фармаваньне выбарчых камісіяў павінна было б старшыню ЦВК вельмі насьцярожыць:
