У нядзелю прагучыць перадача на замоўленую спадаром Халезіным тэму: «Што думае беларуская грамада пра магчымасьць эміграцыі».
А сёньня Мікалай Халезін падсумоўвае вынікі тыдня.
– Падыйшоў да канца тыдзень, і хочацца ўзгадаць, што ж на ім адбылося?
Аднак я так і ня ведаю, што менавіта адбылося? Таму што зноў ня здарылася перакрыжаваньня існага: чарговым разам не супалі важнейшыя сацыяльныя маршруты – народ ідзе ў адзін бок, а ўлада ў другі…
Напрыклад, улада пераконвае нас, што крызісу няма. А людзі цьвердзяць іншае: ён ня проста грукае ў шыбы, а ўжо ўвайшоў у нашыя дамы!..
Ці слухаем пра тое, што Беларусь зараз вітае эўрапейцаў, якія едуць і едуць да нас. Праўда, як я бачу – пакуль толькі ў выглядзе футбалістаў зборнай Ангельшчыны. Да таго ж трэба ўдакладніць: мы ня можам адказаць гэтым спартоўцам на самае простае пытаньне – чым слаўная нашая краіна? Чаму брытанцам некуды ў «эўрапейскай» сталіцы падацца, акрамя як на стадыён, дзе фаварытам іхняя зборная?..
Мы, канечне, усё ж нешта асэнсоўваем…
Але істотна важна, што гэтае асэнсаваньне не выходзіць на газэтныя старонкі.
Гэтага няма і на тэлевізіі.
У выніку мы зноў блытаем уладу з краінай.
Мы зноў блытаем нейкага аднаго чалавека з усім народам.
Вось народ і жыве па свой бок, а ўлада – па свой.
І пакуль нашыя маршруты ня стануць перакрыжоўвацца штодня, мы так і не асэнсуем таго, што адбываецца ў нашай жа краіне.
