“Мы сталінцы верныя. У нас радзіма адна — СССР. І ў нас ёсьць прэзыдэнт — гэта савецкая ўлада”.
Частка вэтэранаў ехала на машынах, а частка крочыла пешкі. Падчас шэсьця на праспэкце было багата супрацоўнікаў спэцслужбаў.
Вэтэраны казалі, што атрымалі перад сьвятам па сто тысяч рублёў дапамогі.
Вэтэранка Галіна Апанасевіч сказала:
“Дужа вялікае сьвята для нас, беларусаў, бо мы, беларусы, прынялі на сябе самае цяжкае. Я сама з Плешчаніцкага раёна. Мы ўсталі ўсе, і старыя, і малыя, і пайшлі ў партызаны. Хто як мог. Сёньня каля дошкі Пятра Машэрава ніхто ня ўсклаў ніводнай кветкі. Мне так крыўдна і балюча, што я ішла сюды і плакала. Якія былі кветкі, я сама іх паклала. Няўжо гэты чалавек не заслужыў увагі ў гэты дзень? Крыўдна і балюча за нашу Беларусь. Што мы, беларусы, адракліся ад роднай мовы”.
Кіраўнік Беларусі Аляксандар Лукашэнка ў сваёй прамове на плошчы заявіў, што перамогу ніколі не дзялілі на сваю і чужую, і адзначыў дапамогу краін антыгітлераўскай кааліцыі. Лукашэнка вызначыў пагрозы сучаснай бясьпецы:
“Узрастае актыўнасьць блёку НАТО. У яго шэрагі ўцягваюцца новыя сябры зь ліку былых сацыялістычных дзяржаў. У цэнтры Эўропы разьмяшчаюцца элемэнты амэрыканскай сыстэмы стратэгічнай супрацьракетнай абароны. Нехта спрабуе перагледзець вынікі Другой сусьветнай вайны, перакроіць мапу Эўропы. Спробы дыктату, эканамічнага шантажу ня раз рабіліся і адносна сувэрэннай і незалежнай Беларусі. Але ніхто і нішто не прымусіць нас павярнуць з абранага шляху”.
Пасьля таго як Лукашэнка зьехаў з плошчы і праход стаў вольны, некалькі сяброў АГП разам зь яе старшынём Анатолем Лябедзькам усклалі кветкі да помніка Перамогі. Спадар Лябедзька сказаў:
“Я ня думаю, што гэта сьвята краіны Беларусі. Бо сьвяткаваць дзень Перамогі над фашызмам пад сьцягамі лукашызму — гэта немагчыма для краіны. Але гэта сьвята для асобнага чалавека, для сям’і. Для мяне асабіста гэта даніна памяці, бо мой дзед загінуў на вайне. Два родныя браты майго бацькі таксама засталіся на той вайне. Калі выступае Лукашэнка на такіх мерапрыемствах, няма адчуваньня перамогі, а ёсьць адчуваньне, што вайна працягваецца”.
Уладзімер Раманоўскі абураны, што падчас шэсьця несьлі партрэты Сталіна:
“Пакуль гэта будзе, мы застанемся хворым грамадзтвам. Гэта злодзей у злодзея дубінку ўкраў... Беларусь у гэтым пляне асуджаная на адсутнасьць пэрспэктывы. Гэта будзе вечная вайна з усімі навокал, што ворагі вось-вось спаляць родную хату. У такім стане грамадзтва ня можа разьвівацца нармальна”.
Фота А.Дашчынскага
