Цыганкоў: Давайце напачатку ацэнім фінансавы бок гэтай прапановы. Не сакрэт, што даходы ад выдачы візаў ідуць у бюджэт на замежнапалітычныя выдаткі, у тым ліку на ўтрыманьне беларускіх дыпляматаў за мяжой. Ці пазытыўныя аспэкты адмену візаў пераважаюць, паколькі ў Беларусь прыедзе больш замежных турыстаў, якія пакінуць тут больш грошай?
Лагвінец: Я мяркую, што якраз гэтымі матывамі — магчымым павялічэньнем паступленьняў у бюджэт ад замежнага турызму — абумоўленая прапанова міністра. Бо на сёньня Беларусь пакуль не зьяўляецца галоўным пунктам прызначэньня для эўрапейскіх турыстаў.
Я таксама хацеў бы зьвярнуць увагу, штоў прапанове Міністэрства спорту размова ідзе менавіта пра арганізаваных турыстаў, а ня проста грамадзянаў эўрапейскіх краінаў, якія захочуць прыехаць у Беларусь. Беларускія ўлады нават тут хочуць пакінуць за сабой мэханізмы кантролю за сытуацыяй.
Але ўвогуле гэты крок вельмі пазытыўны. Трэба выкарыстоўваць розныя магчымасьці, каб Беларусь успрымалася як адкрытая і прыязная сьвету краіна.
Цыганкоў: Насколькі істотны палітычны чыньнік у гэтай прапанове? Ці можна яе расцаніць як чарговы крок насустрач Эўразьвязу?
Лагвінец: Невядома, якое будзе канчатковае рашэньне ўладаў, але я мяркую, што так проста ініцыятыву міністар спорту ня будзе браць на сябе. Безумоўна, гэтая ідэя ўжо ўзгаднялася.
Пазытыўны сынгал у бок Эўразьвязу для Менску вельмі важны. Беларусім уладам хочацца, каб карцінка не была чорна-белай, яны паказваюць, што гатовыя рабіць пэўныя крокі. У палітычным сэнсе гэтая ідэя даволі вывераная, бо яна мае на ўвазе, што Эўразьвяз мусіць нешта зрабіць у адказ.
Мы ведаем, наколькі візавае пытаньне балючае для беларускіх грамадзянаў. Варта было бы чакаць, што Эўразьвяз на такую прапанову мог бы адрэагаваць
Цыганкоў: У 2005 годзе Ўкраіна часова ўвяла бязвізавы рэжым для грамадзянаў краінаў Эўразьвязу, і спадзявалася на адпаведны адказ. Але Эўразьвяз у сваю чаргу бясплатныя візы ня ўвёў, украінцы плацяць 35 эўра за Шэнгенскую візу. Ці ня можа такі прыклад напалохаць беларускае кіраўніцтва?
Лагвінец: Мне падаецца, што Ўкраіна ў кожным разам выйграе, калі ўлічваць, калі зважаць на колькасьць турыстаў, якія прыяжджаюць у краіну, і на тую колькасьць грошай, якія яны там пакідаюць.
Сапраўды, візавае пытаньне для Эўразьвязу вельмі балючае. Брусэль сёньня ня вельмі гатовы, каб далёка пасьці ў гэтым кірунку. Максымальна, што можна чакаць на гэты момант — пачнецца абмеркаваньне паміж Менскам і Эўразьвязам пра дамову аб спрашчэньні візавага рэжыму і рэадмісіі (прыняцьці нелегальных мігрантаў). Толькі пасьля гэтага варта было б чакаць, што Эўразьвяз можа пагадзіцца на зьніжэньне коштаў на візы. А да дэкляраванага “Усходнім партнэрствам” бязьвізавага рэжыму яшчэ вялікі шлях і трэба будзе зрабіць вельмі шмат крокаў.
Лагвінец: Я мяркую, што якраз гэтымі матывамі — магчымым павялічэньнем паступленьняў у бюджэт ад замежнага турызму — абумоўленая прапанова міністра. Бо на сёньня Беларусь пакуль не зьяўляецца галоўным пунктам прызначэньня для эўрапейскіх турыстаў.
Я таксама хацеў бы зьвярнуць увагу, што
У прапанове Міністэрства спорту размова ідзе менавіта пра арганізаваных турыстаў, а ня проста грамадзянаў эўрапейскіх краінаў, якія захочуць прыехаць у Беларусь.
Але ўвогуле гэты крок вельмі пазытыўны. Трэба выкарыстоўваць розныя магчымасьці, каб Беларусь успрымалася як адкрытая і прыязная сьвету краіна.
Цыганкоў: Насколькі істотны палітычны чыньнік у гэтай прапанове? Ці можна яе расцаніць як чарговы крок насустрач Эўразьвязу?
Лагвінец: Невядома, якое будзе канчатковае рашэньне ўладаў, але я мяркую, што так проста ініцыятыву міністар спорту ня будзе браць на сябе. Безумоўна, гэтая ідэя ўжо ўзгаднялася.
Пазытыўны сынгал у бок Эўразьвязу для Менску вельмі важны. Беларусім уладам хочацца, каб карцінка не была чорна-белай, яны паказваюць, што гатовыя рабіць пэўныя крокі. У палітычным сэнсе гэтая ідэя даволі вывераная, бо яна мае на ўвазе, што Эўразьвяз мусіць нешта зрабіць у адказ.
Мы ведаем, наколькі візавае пытаньне балючае для беларускіх грамадзянаў. Варта было бы чакаць, што Эўразьвяз на такую прапанову мог бы адрэагаваць
Цыганкоў: У 2005 годзе Ўкраіна часова ўвяла бязвізавы рэжым для грамадзянаў краінаў Эўразьвязу, і спадзявалася на адпаведны адказ. Але Эўразьвяз у сваю чаргу бясплатныя візы ня ўвёў, украінцы плацяць 35 эўра за Шэнгенскую візу. Ці ня можа такі прыклад напалохаць беларускае кіраўніцтва?
Лагвінец: Мне падаецца, што Ўкраіна ў кожным разам выйграе, калі ўлічваць, калі зважаць на колькасьць турыстаў, якія прыяжджаюць у краіну, і на тую колькасьць грошай, якія яны там пакідаюць.
Сапраўды, візавае пытаньне для Эўразьвязу вельмі балючае. Брусэль сёньня ня вельмі гатовы, каб далёка пасьці ў гэтым кірунку. Максымальна, што можна чакаць на гэты момант — пачнецца абмеркаваньне паміж Менскам і Эўразьвязам пра дамову аб спрашчэньні візавага рэжыму і рэадмісіі (прыняцьці нелегальных мігрантаў). Толькі пасьля гэтага варта было б чакаць, што Эўразьвяз можа пагадзіцца на зьніжэньне коштаў на візы. А да дэкляраванага “Усходнім партнэрствам” бязьвізавага рэжыму яшчэ вялікі шлях і трэба будзе зрабіць вельмі шмат крокаў.
