Паводле кіраўніцы «Офісу за дэмакратычную Беларусь» Вольгі Стужынскай, пашырэньне візавых санкцыяў у дачыненьні да новых беларускіх чыноўнікаў на гэты момант ня ёсьць эфэктыўным мэтадам. А дзейныя сьпісы «неўязных», на думку Вольгі Стужынскай, трэба перагледзець.
Гэтыя заявы выклікалі бурную дыскусію ў беларускім грамадзтве.
Экс-кандыдат у прэзыдэнты, лідэр кампаніі «Гавары праўду!» Ўладзімер Някляеў катэгарычна супраць перагляду санкцыяў:
Уладзімер Някляеў
«Па-мойму, ня самы лепшы час выбраны, каб адмяняць гэтыя санкцыі. Саньнікаў у турме, Статкевіч у турме, Бандарэнка ў турме і не выглядае на тое, што з гэтым ягоным прашэньнем будзе памілаваньне. Вось у гэты час напругі вакол Саньнікава, вакол выбараў такая заява, вядома, павінна выклікаць раздражненьне. Нешта ў гэтым зьвязку трэба было думаць Эўразьвязу, увогуле Захаду, і ўводзіць меры, якія насамрэч паўплывалі б на сытуацыю ў Беларусі. Ці адмовіцца ад усяго гэтага, прынамсі не рабіць выгляд, што ёсьць жаданьне паўплываць. Але гэта ня ў час».
Год таму пад санкцыі Эўразьвязу трапіла шмат журналістаў праўладных СМІ і кіраўнікоў ВНУ. Рэктар Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту інфарматыкі і радыёэлектронікі Міхаіл Батура, які разам з рэктарам БДУ Сяргеем Абламейкам трапіў у сьпіс неўязных, узрадаваны ініцыятывай офісу, бо мусіў прапусьціць удзел у сур’ёзных навуковых сустрэчах:
«Безумоўна, станоўча я стаўлюся да прапановы офісу. Вось у мяне зараз ляжыць
гэта санкцыя, якая не дала ніякага добрага выніку ні для кога ...
запрашэньне з Латвійскага ўнівэрсытэту, які ў якасьці каардынатара ўнівэрсытэцкай сеткі Балтыйскага рэгіёну запрашае мяне ўзяць удзел у сур’ёзнай канфэрэнцыі 11–12 красавіка і выступіць там з дакладам. Вось я цяпер разважаю: што мне рабіць у гэтай сытуацыі? Гэтая санкцыя пазбаўляе канструктыўнага дыялёгу навукоўцаў. Я лічу, што гэта санкцыя, якая не дала ніякага добрага выніку ні для кога».
Што да журналістаў і кіраўнікоў дзяржаўных мэдыяў, то, сутыкнуўшыся з рэальнымі забаронамі на выезд за мяжу, яны пачалі абурацца і нават зьвяртацца ў суды. А яшчэ год таму, даведаўшыся пра санкцыі, некаторыя вельмі ганарыліся. Вось што заявіў Радыё Свабода кіраўнік Беларускага тэлебачаньня Генадзь Давыдзька роўна год таму, 3 лютага:
Генадзь Давыдзька
«Некаму здаецца, што гэта абраза, а мне здаецца, што гэта камплімэнт і нават пашана. Аказваецца, я ўваходжу ў сьпіс людзей, якія больш за іншых заклапочаны абаронай уласнай радзімы, самастойнасьці, незалежнасьці. Гэта элітны сьпіс, і я ганаруся, што трапіў у яго».
На жаль, не ўдалося даведацца цяперашняе меркаваньне спадара Давыдзькі — у прыёмнай адказалі, што ён на выезьдзе, будзе толькі ў пятніцу.
Галоўны рэдактар часопіса «Беларуская думка» Вадзім Гігін летась казаў Радыё Свабода літаральна наступнае: «Я б гэты сьпіс назваў сьпісам Ганаровага легіёну». Потым ён зьвяртаўся ў Эўрапейскі суд па правах чалавека, які, паводле слоў спадара Гігіна, прыняў пазоў да разгляду. Сёньня Вадзім Гігін кажа, што сам са зьдзіўленьнем даведаўся пра такі крок Офіса за эўрапейскую Беларусь, і калі гэта сапраўды так, то яго можна толькі вітаць. На яго думку, скасаваньне ўсіх санкцыяў увогуле не за гарамі:
Вадзім Гігін
«Таму што яны даказалі сваю неэфэктыўнасьць, сваю абсурднасьць. Эўропе трэба шукаць новыя шляхі адносінаў зь Беларусьсю, бо сучасная палітыка Эўразьвязу штурхае Беларусь на Ўсход, да больш шчыльнай інтэграцыі з Расеяй. Ну, а офіс „За дэмакратычную Беларусь“, які фактычна зьяўляецца афіліяванай структурай, структурай, якая знаходзіцца на ўтрыманьні, якая цалкам фінансуецца эўрапейскімі структурамі і ня мае ўласнага пункту гледжаньня, а адлюстроўвае пункт гледжаньня сваіх гаспадароў, — гэта пачатак такой выведкі боем, зьмены палітыкі Эўразьвязу ў адносінах да Беларусі».
Уладзімер Някляеў адзначае, што ўся праблема ў паўмерах: сама Беларусь ня можа вызначыцца, куды крочыць, Эўразьвяз жа прапануе не канкрэтныя крокі, а паўмеры ў дачыненьні да Беларусі:
«Вось гэтыя напаўмеры, яны як праклён вісяць увесь час над Беларусьсю. Ня толькі звонку, а і ўнутры. Усе мы жывем на паўмерах: напалову дыктатура, напалову да гэтай дыктатуры санкцыі, напалову мы беларусы, напалову рускія. Мы самі ня можам вызначыцца, і ў гэтым праблема таго, што людзі вакол ня могуць вызначыцца ў адносінах да нас. Вось у чым праблема, а ня ў тым, што скажа сёньня ці заўтра Стужынская ці нехта іншы».
