Апублікаваны Маніфэст групы палітыкаў аб негвалтоўным супраціве нелегітымнай уладзе і актыўным грамадзянскім супрацьстаяньні ўсім дзяржаўным інстытутам камэнтуе адзін зь ягоных аўтараў – палітык Віктар Івашкевіч.
Цыганкоў: Пад вашым Маніфэстам пакуль падпісалася толькі некалькі асобаў? Ці азначае гэта, што іншыя не пажадалі падпісвацца, ці дакумэнт адкрыты для падпісаньня?
Івашкевіч: У прынцыпе, гэта спроба ў фармаце дыскусіі, што цяпер вядзецца пра стратэгію дэмакратычных сілаў, сфармуляваць больш ясна сваю пазыцыю. Заўсёды, калі зьбіраецца шмат людзей, што шукаюць фармулёўкі, якія б задаволілі усіх, - вельмі цяжка нарадзіць нейкі агульны кампрамісны варыянт. Каб быў зразумелы наш падыход, мы і апублікавалі гэты артыкул.
Цыганкоў: Ці можна сказаць, што Маніфэст – ваш адказ на дакумэнт, які называецца "Стратэгія 2012"? Станіслаў Шушкевіч падчас онлайн-канфэрэнцыі на Радыё Свабода ўжо нэгатыўна выказваўся пра "Стратэгію 2012". Ці ёсьць ваш Маніфэст альтэрнатыўным дакумэнтам?
Івашкевіч: У "Стратэгіі 2012" зусім не растлумачваецца пазыцыя наконт сытуацыі з палітвязьнямі і ўмовамі дыялёгу, якія павінны быць, каб гэты дыялёг адбыўся. Усе разумеюць, што ўлады сядуць за стол перамоваў з апазыцыяй, толькі калі будуць змушаныя да гэтага. Мэханізм гэтага змушэньня у "Стратэгіі 2012" якраз не агучаны.
У суботу, 19 сакавіка, я браў удзел у запісе перадачы на Белсаце, і там намесьнік старшыні руху "За свабоду" Юрась Губарэвіч, які ёсьць прыхільнікам "Стратэгіі 2012", заявіў, што ўдзел у парлямэнцкіх выбарах і дыялёг з рэжымам ніяк не зьвязаны з наяўнасьцю палітвязьняў. І калі вядучы перапытаўся, ці азначае гэта, што вы можаце пайсьці на парлямэнцкія выбары ў той час, калі палітвязьні будуць сядзець, то Губарэвіч адказаў "Так".
Гэты момант найбольш прынцыповы. Я не ўяўляю сябе, як магчыма аб'яднаць пазыцыю "удзел у парлямэнцкіх выбарах пры наяўнасьці палітвязьняў" з пазыцыяй "удзел у выбарах магчымы толькі пасьля вызваленьня палітвязьняў". І другое пытаньне – як жа ўлады прымусіць пайсьці на дыялёг. Вось мы і прапаноўваем мэханізм прымусу, які розным людзям дазваляе абраць розныя формы – ад пасіўных (не падпісвацца на дзяржаўныя выданьні) да актыўных – выхад на несанкцыянаваныя акцыі.
Цыганкоў: Крытыкі ўжо сказалі ці яшчэ скажуць, што такое спадзяваньне на масавы чын людзей, на тое, што сотні тысячаў будуць дзейнічаць – наіўнае і рамантычнае…
Івашкевіч: Сотні тысячаў ужо дзейнічаюць у гэтым накірунку, скупляючы валюту, хаця кіраўнікі дзяржавы заклікаюць гэта не рабіць. Пачынаецца кампанія "Стоп-бэнзін", дзе людзі выступаюць супраць падаражаньня бэнзіну. У гэтым сэнсе наша прапанова не выйшла з космасу, а абапіраецца на тыя працэсы, якія ўжо ідуць у грамадзтве.
Болей фантастычнымі, я лічу, ёсьць стратэгіі, заснаваныя на тым, што рэжым пойдзе на дыялёг з апазыцыяй, працягваючы рэпрэсіі.
Цыганкоў: Ці азначае зьяўленьне вашага звароту, што апазыцыя дэ-факта дзеліцца на дзьве часткі -- больш радыкальную, бескампрамісную, і "дыялёгавую"?
Івашкевіч: Паміж намі няма такога радыкальнага ўзаемаадмаўленьня. Бо тыя, хто выступае за дыялёг, прызнаюць, што ўладу трэба да гэтага прымушаць. Хто гатовы займацца працай па прымушэньні ўлады – будзе гэтым займацца. Хто хоча ісьці дамаўляцца з рэжымам, угаворваць яго зрабіць саступкі – хай ідзе.
Размовы пра пошук адзінай стратэгіі трэба пераводзіць у актыўныя дзеяньні. Наша прапанова дае магчымасьць дзейнічаць. А тыя, хто хоча праводзіць круглыя сталы з Макеем – хай паспрабуюць правесьці і запрасіць Макея. Пакуль што ім нават памяшканьня не даюць.
Цыганкоў: Пад вашым Маніфэстам пакуль падпісалася толькі некалькі асобаў? Ці азначае гэта, што іншыя не пажадалі падпісвацца, ці дакумэнт адкрыты для падпісаньня?
Івашкевіч: У прынцыпе, гэта спроба ў фармаце дыскусіі, што цяпер вядзецца пра стратэгію дэмакратычных сілаў, сфармуляваць больш ясна сваю пазыцыю. Заўсёды, калі зьбіраецца шмат людзей, што шукаюць фармулёўкі, якія б задаволілі усіх, - вельмі цяжка нарадзіць нейкі агульны кампрамісны варыянт. Каб быў зразумелы наш падыход, мы і апублікавалі гэты артыкул.
Цыганкоў: Ці можна сказаць, што Маніфэст – ваш адказ на дакумэнт, які называецца "Стратэгія 2012"? Станіслаў Шушкевіч падчас онлайн-канфэрэнцыі на Радыё Свабода ўжо нэгатыўна выказваўся пра "Стратэгію 2012". Ці ёсьць ваш Маніфэст альтэрнатыўным дакумэнтам?
Івашкевіч: У "Стратэгіі 2012" зусім не растлумачваецца пазыцыя наконт сытуацыі з палітвязьнямі і ўмовамі дыялёгу, якія павінны быць, каб гэты дыялёг адбыўся. Усе разумеюць, што ўлады сядуць за стол перамоваў з апазыцыяй, толькі калі будуць змушаныя да гэтага. Мэханізм гэтага змушэньня у "Стратэгіі 2012" якраз не агучаны.
У суботу, 19 сакавіка, я браў удзел у запісе перадачы на Белсаце, і там намесьнік старшыні руху "За свабоду" Юрась Губарэвіч, які ёсьць прыхільнікам "Стратэгіі 2012", заявіў, што ўдзел у парлямэнцкіх выбарах і дыялёг з рэжымам ніяк не зьвязаны з наяўнасьцю палітвязьняў. І калі вядучы перапытаўся, ці азначае гэта, што вы можаце пайсьці на парлямэнцкія выбары ў той час, калі палітвязьні будуць сядзець, то Губарэвіч адказаў "Так".
Гэты момант найбольш прынцыповы. Я не ўяўляю сябе, як магчыма аб'яднаць пазыцыю "удзел у парлямэнцкіх выбарах пры наяўнасьці палітвязьняў" з пазыцыяй "удзел у выбарах магчымы толькі пасьля вызваленьня палітвязьняў". І другое пытаньне – як жа ўлады прымусіць пайсьці на дыялёг. Вось мы і прапаноўваем мэханізм прымусу, які розным людзям дазваляе абраць розныя формы – ад пасіўных (не падпісвацца на дзяржаўныя выданьні) да актыўных – выхад на несанкцыянаваныя акцыі.
Цыганкоў: Крытыкі ўжо сказалі ці яшчэ скажуць, што такое спадзяваньне на масавы чын людзей, на тое, што сотні тысячаў будуць дзейнічаць – наіўнае і рамантычнае…
Івашкевіч: Сотні тысячаў ужо дзейнічаюць у гэтым накірунку, скупляючы валюту, хаця кіраўнікі дзяржавы заклікаюць гэта не рабіць. Пачынаецца кампанія "Стоп-бэнзін", дзе людзі выступаюць супраць падаражаньня бэнзіну. У гэтым сэнсе наша прапанова не выйшла з космасу, а абапіраецца на тыя працэсы, якія ўжо ідуць у грамадзтве.
Болей фантастычнымі, я лічу, ёсьць стратэгіі, заснаваныя на тым, што рэжым пойдзе на дыялёг з апазыцыяй, працягваючы рэпрэсіі.
Цыганкоў: Ці азначае зьяўленьне вашага звароту, што апазыцыя дэ-факта дзеліцца на дзьве часткі -- больш радыкальную, бескампрамісную, і "дыялёгавую"?
Івашкевіч: Паміж намі няма такога радыкальнага ўзаемаадмаўленьня. Бо тыя, хто выступае за дыялёг, прызнаюць, што ўладу трэба да гэтага прымушаць. Хто гатовы займацца працай па прымушэньні ўлады – будзе гэтым займацца. Хто хоча ісьці дамаўляцца з рэжымам, угаворваць яго зрабіць саступкі – хай ідзе.
Размовы пра пошук адзінай стратэгіі трэба пераводзіць у актыўныя дзеяньні. Наша прапанова дае магчымасьць дзейнічаць. А тыя, хто хоча праводзіць круглыя сталы з Макеем – хай паспрабуюць правесьці і запрасіць Макея. Пакуль што ім нават памяшканьня не даюць.
