Валянтэры, якія дапамагаюць вызваленым з турмаў удзельнікам маніфэстацыі 19 сьнежня, зьвярнуліся з адкрытым лістом да кіраўнікоў і супрацоўнікаў міліцыі і спэцслужбаў.
Яны зьвяртаюць увагу на тое, як 29 сьнежня выпускалі на волю асуджаных на 10 сутак адміністрацыйнага арышту.
"Усяго каля 300 чалавек. Усіх іх павінны былі вызваляць каля 23.00. Рэальна ж іх пачалі выпускаць яшчэ раніцай. Вядома, добра, што ім прыйшлося сядзець на некалькі гадзін менш. Аднак яны выходзілі "ў чыстае поле", бяз грошай, з разраджанымі батарэйкамі ў тэлефонах. Ні родныя, ні мы ня мелі магчымасьці іх сустрэць, адвезьці дадому, даць карысную інфармацыю.
Калі ж мы зарыентаваліся, пачалі абзвоньваць бацькоў, расставілі сваіх на Акрэсьціна, Скарыны і ў Жодзіна, падзеі сталі разьвівацца, як у сапраўдным баевіку. Вызваленых перасталі выпускаць. Зьявіліся супрацоўнікі спэцслужбаў зь відэакамэрамі, нейкія грамадзянскія асобы, якія лаяліся матам і раздавалі ўказаньні супрацоўнікам прыёмніка-разьмеркавальніка ... Далей горш. Замест таго каб далей выпускаць людзей, з варот пачалі выяжджаць запоўненыя людзьмі аўтазакі з аўтамабілямі суправаджэньня. За імі пацягнуліся на машынах мамы, таты, сваякі, знаёмыя вызваленых.. А суправаджэньне прынялося ўсяляк адсякаць іх ад аўтазакаў, даішнікі спынялі для праверкі дакумэнтаў і правяралі да таго часу, пакуль аўтазакі і аўтобусы цалкам не хаваліся зь віду. А аўтазакі і аўтобусы з Жодзіна ў гэты час "сеялі" па ўсім горадзе хлопцаў і дзяўчат".
"Зьвяртаючыся да Вас, мы хочам, каб Вы зразумелі, што мы не зьбіраемся нічога зрынаць і расхістваць. Мы ніякая не арганізацыя і не зьбіраемся ёю рабіцца. Мы проста некалькі чалавек, якім людзі даверылі дапамогу дзецям. Праз пару тыдняў, калі мы перадамо ўсе перадачы, аддамо апошні рубель зь некалькіх мільёнаў сабраных рублёў, наша дзейнасьць спыніцца.
Навошта мы стаім каля дзьвярэй ізалятараў і разьмеркавальнікаў? Гэта вельмі проста і па-людзку. Мы не зьбіраемся ладзіць мітынгі, прамовы, журналістаў мы ня клічам. Мы хочам проста падтрымаць дзяцей, наліць гэтага чаю з навагоднімі цукеркамі і бутэрбродамі, якога яны даўно ня бачылі, разьвезьці па хатах, даць магчымасьць патэлефанаваць бацькам, сказаць, куды яны пры неабходнасьці могуць зьвярнуцца па дапамогу. Гэта ўсё. Гэта ж не крымінал?
Зьвяртаемся да Вас зь вялікай просьбай ня ладзіць больш гэтых гонак і баевікоў. Заўтра, 31 сьнежня, выходзяць тыя, каму прысудзілі 12 сутак. Нават лепш будзе, калі вы пачняце выпускаць іх з раніцы. Хлопцы пасьпеюць сустрэць Новы год дома. А мы разам з сваякамі дапаможам ім як мага хутчэй сысьці з-пад сьцен спэцпрыёмнікаў і ізалятараў".
Яны зьвяртаюць увагу на тое, як 29 сьнежня выпускалі на волю асуджаных на 10 сутак адміністрацыйнага арышту.
"Усяго каля 300 чалавек. Усіх іх павінны былі вызваляць каля 23.00. Рэальна ж іх пачалі выпускаць яшчэ раніцай. Вядома, добра, што ім прыйшлося сядзець на некалькі гадзін менш. Аднак яны выходзілі "ў чыстае поле", бяз грошай, з разраджанымі батарэйкамі ў тэлефонах. Ні родныя, ні мы ня мелі магчымасьці іх сустрэць, адвезьці дадому, даць карысную інфармацыю.
Калі ж мы зарыентаваліся, пачалі абзвоньваць бацькоў, расставілі сваіх на Акрэсьціна, Скарыны і ў Жодзіна, падзеі сталі разьвівацца, як у сапраўдным баевіку. Вызваленых перасталі выпускаць. Зьявіліся супрацоўнікі спэцслужбаў зь відэакамэрамі, нейкія грамадзянскія асобы, якія лаяліся матам і раздавалі ўказаньні супрацоўнікам прыёмніка-разьмеркавальніка ... Далей горш. Замест таго каб далей выпускаць людзей, з варот пачалі выяжджаць запоўненыя людзьмі аўтазакі з аўтамабілямі суправаджэньня. За імі пацягнуліся на машынах мамы, таты, сваякі, знаёмыя вызваленых.. А суправаджэньне прынялося ўсяляк адсякаць іх ад аўтазакаў, даішнікі спынялі для праверкі дакумэнтаў і правяралі да таго часу, пакуль аўтазакі і аўтобусы цалкам не хаваліся зь віду. А аўтазакі і аўтобусы з Жодзіна ў гэты час "сеялі" па ўсім горадзе хлопцаў і дзяўчат".
"Зьвяртаючыся да Вас, мы хочам, каб Вы зразумелі, што мы не зьбіраемся нічога зрынаць і расхістваць. Мы ніякая не арганізацыя і не зьбіраемся ёю рабіцца. Мы проста некалькі чалавек, якім людзі даверылі дапамогу дзецям. Праз пару тыдняў, калі мы перадамо ўсе перадачы, аддамо апошні рубель зь некалькіх мільёнаў сабраных рублёў, наша дзейнасьць спыніцца.
Навошта мы стаім каля дзьвярэй ізалятараў і разьмеркавальнікаў? Гэта вельмі проста і па-людзку. Мы не зьбіраемся ладзіць мітынгі, прамовы, журналістаў мы ня клічам. Мы хочам проста падтрымаць дзяцей, наліць гэтага чаю з навагоднімі цукеркамі і бутэрбродамі, якога яны даўно ня бачылі, разьвезьці па хатах, даць магчымасьць патэлефанаваць бацькам, сказаць, куды яны пры неабходнасьці могуць зьвярнуцца па дапамогу. Гэта ўсё. Гэта ж не крымінал?
Зьвяртаемся да Вас зь вялікай просьбай ня ладзіць больш гэтых гонак і баевікоў. Заўтра, 31 сьнежня, выходзяць тыя, каму прысудзілі 12 сутак. Нават лепш будзе, калі вы пачняце выпускаць іх з раніцы. Хлопцы пасьпеюць сустрэць Новы год дома. А мы разам з сваякамі дапаможам ім як мага хутчэй сысьці з-пад сьцен спэцпрыёмнікаў і ізалятараў".
