Вярхоўны судзьдзя Робэртс, прэзыдэнт Картэр, прэзыдэнт Клінтан, прэзыдэнт Буш, прэзыдэнт Абама, мае амэрыканскія суайчыньнікі і народы сьвету, дзякую.
Мы, грамадзяне Амэрыкі, аб’ядналіся цяпер у вялікім усенародным намаганьні, каб адбудаваць нашу краіну і аднавіць яе абяцаньні для ўсяго нашага народу.
Разам мы вызначым курс Амэрыкі і сьвету на шмат, шмат гадоў наперад. Перад намі паўстануць праблемы. Мы сутыкнемся зь цяжкасьцямі. Але мы давядзем нашу справу да канца.
Кожныя чатыры гады мы зьбіраемся на гэтых прыступках, каб арганізавана і мірна ажыцьцявіць перадачу ўлады.
І мы ўдзячныя прэзыдэнту Абаму і першай лэдзі Мішэль Абаме за іх ласкавую дапамогу ў гэты пераходны пэрыяд. Яны былі надзвычайныя. Дзякую вам.
Аднак, сёньняшняя цырымонія мае вельмі асаблівае значэньне, бо сёньня мы ня проста перадаем уладу ад адной адміністрацыі да другой, ад адной партыі да другой. Мы перадаем уладу з Вашынгтону і вяртаем яе вам, народу.
Бо занадта доўга невялікая група ў сталіцы нашай дзяржавы пажынала плады ўлады, тым часам як народ нёс выдаткі. Вашынгтон квітнеў, але не дзяліўся сваім багацьцем з народам. Палітыкі жылі ў дастатку, а людзі страчвалі працу, заводы закрываліся.
Істэблішмэнт бараніў сябе, а не грамадзянаў нашай краіны. Іх перамогі не былі вашымі перамогамі. Іх трыюмфы не былі вашымі трыюмфамі. І пакуль яны сьвяткавалі ў сталіцы нашай дзяржавы, па ўсёй нашай краіне сем’ям, што змагаюцца за існаваньне, не было чаго сьвяткаваць.
Усё гэта зьменіцца з гэтага месца і ад гэтага моманту, бо гэты момант — гэта ваш момант. Ён належыць вам. Ён належыць усім, хто сабраўся тут сёньня, і ўсім, хто глядзіць па ўсёй Амэрыцы. Гэта ваш дзень. Гэта ваша сьвята. І гэтыя Злучаныя Штаты Амэрыкі — гэта ваша краіна.
Важна насамрэч ня тое, якая партыя кантралюе нашу ўладу, але ці нашу ўладу кантралюе народ.
20 студзеня 2017 году запомніцца як дзень, калі народ зноў зрабіўся кіраўніком гэтай краіны.
Забытыя мужчыны і жанчыны нашай краіны больш ніколі ня будуць забытыя. Усе цяпер слухаюць вас. Дзясяткі мільёнаў вас прыйшлі, каб зрабіцца часткай гістарычнага руху, якога сьвет яшчэ ня бачыў.
У цэнтры гэтага руху стаіць надзвычай важнае перакананьне, што дзяржава існуе на тое, каб служыць сваім грамадзянам. Амэрыканцы хочуць мець найлепшыя школы для сваіх дзяцей, бясьпечнае навакольле для сваіх сем’яў і добрую працу для саміх сябе.
Гэта справядлівыя і абгрунтаваныя патрабаваньні прыстойных людзей і прыстойнай грамадзкасьці.
Але для шмат каго з нашых грамадзянаў існуе іншая рэчаіснасьць.
Маці і дзеці, што гібеюць у нашых бедных кварталах, закінутыя заводы, раскіданыя як магільныя камяні на абшарах нашай краіны. Сыстэма адукацыі, якая купаецца ў грашах і пры гэтым не дае нашым маладым і прыгожым вучням ніякіх ведаў. Злачыннасьць, крымінальныя банды, наркотыкі, якія забралі столькі жыцьцяў і пазбавілі нашу краіну вялікага нерэалізаванага патэнцыялу. Гэтая амэрыканская разьня спыняецца вось тут і ў гэты самы момант.
Мы — адзін народ, і іх боль — гэта наш боль. Іх мары — гэта нашы мары, іх посьпехі — нашы посьпехі. У нас адно сэрца, адзін дом і адна сьветлая будучыня.
Прэзыдэнцкая прысяга, якую я сёньня даю — гэта прысяга на вернасьць усім амэрыканцам.
Шмат дзесяцігодзьдзяў мы ўзбагачалі замежную прамысловасьць за кошт амэрыканскай прамысловасьці, утрымлівалі арміі іншых краінаў, дапускаючы жалю вартае аслабленьне нашых узброеных сілаў.
Мы абаранялі межы іншых дзяржаваў, адмаўляючыся абараняць свае. І мы патрацілі мільярды і мільярды даляраў за акіянам, тым часам як інфраструктура Амэрыкі была занядбаная і прыходзіла ў заняпад.
Мы зрабілі іншыя краіны багатымі, тым часам як багацьце, сіла і ўпэўненасьць у сабе нашай краіны зьнікалі за небакраем.
Адзін за адным заводы закрываліся або пераносіліся за акіян, і ніхто нават не падумаў пра мільёны і мільёны амэрыканскіх рабочых, якія засталіся бяз працы.
Багацьце нашай сярэдняй клясы было разрабаванае і пераразьмеркаванае па ўсім сьвеце. Але гэта ўсё ў мінуласьці, а мы цяпер глядзім толькі ў будучыню.
Усе мы, хто сабраўся тут, выдаем сёньня новы дэкрэт, які будзе пачуты ў кожным горадзе, у кожнай замежнай сталіцы і кожным уладным кабінэце. Ад гэтага дня і надалей наша краіна будзе кіравацца новай ідэяй.
Ад гэтага дня і надалей наша ідэя — Амэрыка найперш. Амэрыка найперш. Кожнае рашэньне ў справе гандлю, падаткаў, іміграцыі, замежных дачыненьняў будзе прымацца на карысьць амэрыканскіх рабочых і амэрыканскіх сем’яў. Мы мусім бараніць нашыя межы ад рабаваньня іншымі краінамі, якія вырабляюць нашу прадукцыю, крадуць нашы кампаніі і забіраюць у нас працоўныя месцы.
Такая абарона прывядзе да большага працьвітаньня і сілы. Я буду змагацца за вас да апошняга дыханьня, я ніколі вас не пакіну.
Амэрыка зноў пачне перамагаць, перамагаць як ніколі раней. Мы вернем нашы працоўныя месцы. Мы вернем нашыя межы. Мы вернем наша багацьце, мы вернем нашыя мары. Мы збудуем новыя дарогі і аўтастрады, масты і аэрапорты, тунэлі і чыгункі па ўсёй нашай цудоўнай краіне.
Мы ссадзім нашых людзей з сацыяльнай дапамогі і вернем іх на працоўныя месцы, каб адбудаваць нашу краіну амэрыканскімі рукамі і амэрыканскай працай.
Мы будзем трымацца двух простых правілаў: купляць амэрыканскае і браць на працу амэрыканцаў.
Мы будзем імкнуцца да сяброўства і прыязнасьці з краінамі сьвету, але будзем рабіць гэта з разуменьнем таго, што права любой краіны — кіравацца найперш сваімі інтарэсамі.
Мы не імкнемся навязваць некаму наш лад жыцьця, хай ён лепш сьвеціць усім як прыклад. Мы будзем сьвяціць, каб за намі ішлі іншыя.
Мы ўзмоцнім старыя альянсы, створым новыя і аб’яднаем цывілізаваны сьвет супраць радыкальнага ісламскага тэрарызму, які мы выкаранім дарэшты з твару зямлі.
У аснове нашай палітыкі будзе адданасьць Злучаным Штатам Амэрыкі, і празь вернасьць нашай краіне мы зноў адкрыем вернасьць адны адным.
Калі адкрыеш сваё сэрца патрыятызму, не застанецца месца для прадузятасьці.
Біблія кажа нам, як добра і прыемна, калі Божыя людзі жывуць разам у еднасьці. Мы мусім выказвацца шчыра і вырашаць разыходжаньні ў сумленных спрэчках, і пры гэтым заўсёды імкнуцца да салідарнасьці. Калі Амэрыка адзіная, яе абсалютна немагчыма спыніць. Не павінна быць страху. Мы абароненыя і заўсёды будзем абароненыя. Нас абароняць цудоўныя мужчыны і жанчыны нашай арміі і сілаў парадку. А самае галоўнае — нас абароніць Бог.
Урэшце, мы мусім думаць шырока і марыць яшчэ шырэй. У Амэрыцы мы разумеем, што краіна жыве, пакуль яна некуды імкнецца. Мы больш не дапусьцім палітыкаў, якія толькі гавораць і нічога ня робяць, увесь час на нешта наракаюць але нічога не прадпрымаюць.
Час пустых размоваў мінуў. Настаў час дзеяньня.
Не дазваляйце нікому казаць, што гэтага нельга зрабіць. Няма такіх выклікаў, якім не далі б рады сэрца, змаганьне і дух Амэрыкі. Мы не прайграем. Наша краіна зноў будзе квітнець.
Мы прысутнічаем пры нараджэньні новага тысячагодзьдзя, гатовыя разгадаць таемствы космасу, вызваліць зямлю ад галечы і хваробаў, паставіць сабе на службу энэргіі, індустрыі і тэхналёгіі заўтрашняга дня.
Новая нацыянальная гордасьць разварушыць нас, узьніме нашы галовы і залечыць нашы падзелы. Час прыгадаць старую мудрасьць, якую ніколі не забудуць нашы салдаты — незалежна ад таго ці мы чорныя, карычневыя або белыя, у нашых жылах цячэ тая самая кроў патрыётаў.
Мы ўсе карыстаемся тымі самымі славутымі свабодамі і ўсе мы вітаем той самы вялікі амэрыканскі сьцяг.
І дзе б ні нарадзіліся нашы дзеці — у густанаселеных прадмесьцях Дэтройту або на авяваных вятрамі раўнінах Нэбраскі — яны глядзяць на тое самае начное неба, іх сэрцы напаўняюцца тымі самымі марамі, у іх удыхнуў жыцьцё той самы ўсемагутны Творца.
Таму я зьвяртаюся да ўсіх амэрыканцаў у кожным горадзе, далёкім і блізкім, малым і вялікім, ад гораў да гораў, ад акіяну да акіяну, з гэтымі словамі: вы больш ніколі ня будзеце незаўважаныя. Ваш голас, вашы спадзяваньні і вашы мары будуць вызначаць наш амэрыканскі лёс. А ваша мужнасьць і дабрыня і любоў будуць вечна суправаджаць нас на нашым шляху.
Разам мы зноў зробім Амэрыку моцнай, мы зноў зробім Амэрыку багатай, мы зноў зробім Амэрыку гордай, мы зноў зробім Амэрыку бясьпечнай.
Так, разам мы зноў зробім Амэрыку вялікай.
Дзякую.
Хай Бог вас блаславіць. Хай Бог блаславіць Амэрыку.
