Зь неабмежаванымі магчымасьцямі: 10 беларусаў, якія ламаюць стэрэатыпы пра інвалідаў

Аляксандра Чычыкава, архіўнае фота

Інваліднасьць часта ўспрымаецца ў Беларусі як прысуд — нешта кшталту хатняга арышту. Далёка не заўсёды інвалід па зроку зможа перайсьці дарогу, а вазочнік — нават выбрацца з дому. Бывае, што чалавека з інваліднасьцю могуць не заўважыць і «замураваць» у ягоным доме.

Пра людзей з інваліднасьцю кажуць «людзі з абмежаванымі магчымасьцямі». Але ёсьць нямала людзей з інваліднасьцю, якія, нягледзячы на абмежаваньні, робяць тое, на што, бывае, не знаходзяць сілаў цалкам здаровыя.

Вандроўнік

Аляксандар Аўдзевіч — хіба ня самы пазнавальны вазочнік у Беларусі. Ён прымушае чыноўнікаў рабіць пандусы і асфальтаваць дарогі, езьдзіць у падарожжы на тысячы кілямэтраў на «хэндбайку», у яго тысячы падпісчыкаў у сацыяльных сетках. Дзякуючы Аўдзевічу ў Беларусі зьявіліся першая «трэнажорка» для інвалідаў і першы інклюзіўны пляж.

Міс сусьвет

Your browser doesn’t support HTML5

«Прыгожая, дагледжаная і забясьпечаная». «Міс сусьвету» разбурае стэрэатып пра інвалідаў

Аляксандра Чычыкава перамагла ў конкурсе «Міс сусьвет-2017 на інвалідным вазку» і марыць правесьці такі нацыянальны конкурс.

Гаспадар у хаце

Your browser doesn’t support HTML5

Коле дровы, выхоўвае дзяцей. Вясковец марыць вярнуць страчаны на працы зрок

Анатоль Ганько восем год таму страціў зрок і спадзяецца на апэрацыю, што магла б вярнуць яму магчымасьць бачыць. А тым часам жыве ў звычайнай вёсцы, вядзе гаспадарку, выхоўвае дзяцей.

Фотамадэль

Your browser doesn’t support HTML5

Гісторыя першай беларускай мадэлі з ДЦП

Ангеліна Уэльская, нягледзячы на дзіцячы цэрэбральны параліч, мае кар’еру фотамадэлі, пазіруе для білбордаў і выходзіць на подыюмы модных паказаў.

Літаратар

Your browser doesn’t support HTML5

Перакладнік і літаратар Арамаіс Мірак’ян пра творчасьць, прафэсію і неабмежаваныя магчымасьці

Арамаіс Міракян — менскі літаратар, жыве з дыягназам ДЦП, піша мастацкую прозу, вершы і эсэ, навучаецца на вэб-журналіста ў БДУ і займаецца ў Школе маладога пісьменьніка, гаворыць шасьцю мовамі, перакладае з украінскай на беларускую, гадуе маленькую дачку.

Журналістка на вазку

Your browser doesn’t support HTML5

Дар’я Ліс: «Хачу адчыніць у Залесьсі безбар’ерную кавярню»

Дар’і Ліс мае дыягназ «сьпінальна-мышачная атрафія», яна больш за 20 гадоў вымушаная перамяшчацца на інвалідным вазку. Але яна складае вершы і апавяданьні, піша зацемкі і эсэ для «Радыё Рацыя» і «Свободных новостей плюс», асвойвае новыя кампутарныя праграмы і сьветла ўсьміхаецца кожнаму дню. Летам беларусы сабралі для яе 15 тысяч рублёў на новы вазок з «гарызанталізатарам».

Паэт

Your browser doesn’t support HTML5

Інвалід зроку Андрэй Гурбановіч піша вершы і музыку незвычайным спосабам

Андрэй Гурбановіч з Кажан-Гарадку Лунінецкага раёну — інвалід зроку, які напісаў больш за 700 песень для самадзейных калектываў. Некаторыя яго творы, напісаныя «шрыфтам Брайля», нават называюць народнымі.

Праваабаронца

Your browser doesn’t support HTML5

«Думаў, што гэтага ня можа быць». Вазочнік Сяргей Драздоўскі знайшоў сваё шчасьце

Сяргей Драздоўскі, праваабаронца і грамадзкі актывіст, у канцы чэрвеня пабраўся шлюбам. Маладая сям’я асаблівая тым, што Сяргей — інвалід-вазочнік, а яго жонка — звычайная дзяўчына безь фізычных абмежаваньняў. Нядаўна ён ледзь не застаўся без жытла, але адстаяў ва ўладаў права на пакой у інтэрнаце.

Рокер

Your browser doesn’t support HTML5

Вазочнік, якога паднялі на канцэрце: «Гэта такі кайф»

Павал Канавальчык проста любіць наведваць канцэрты, хоць даводзіцца часьцей выбіраць бясплатныя, бо ён жыве на 220 рублёў на месяц. На адным з канцэртаў ён выпадкова трапіў у слэм, а натоўп падняў яго на руках разам з вазком. Панк-гурт «Дай дарогу!», які выступаў у той момант, заўважыў яго і падарыў бясплатны пажыцьцёвы праход на свае канцэрты на дзьве пэрсоны.

Бягун

Your browser doesn’t support HTML5

«Гэтае дзіця патрэбнае многім». Ліля з ДЦП едзе на маратон у ЗША

Дзьмітры Цімашкоў дзесяць гадоў змагаецца за жыцьцё сваёй дачкі Лілі, якая пакутуе на цяжкую інваліднасьць. Ён кінуў бізнэс, заснаваў каманду «Крылы анёла», што дапамагае дзецям калі ня поўнасьцю інтэгравацца ў грамадзтва, дык максымальна разьвіць у іх фізычныя здольнасьці. З «Крыламі» дзеці бяруць удзелы ў масавых забегах на адмысловых вазках, для іх ладзяць і ўласныя старты.

«У яго няма рук!? Які сэкс?! Чым?! Куды?! Ой!!» — людзі з інваліднасьцю распавялі пра свой сэкс