У расейскай літаратурнай мове назвы геаграфічных аб’ектаў у спалучэньні з родавым словам у бальшыні сваёй не скланяюцца: в местечке Ельск, на озере Байкал, на горе Арарат, к станции Орёл. Такая завядзёнка замацавалася ў расейскай мове ў гады Другой усясьветнай вайны.
Ня так у нас. Геаграфічныя назвы — словы нашыя і жывыя. Скланяйма сваё! Менск стаіць на рэчцы Сьвіслачы. Колас нарадзіўся ў засьценку Акінчыцах. І не страляйма пад Лёзна! Раптам пад зямлёй там бэнзінавы рэзэрвуар. Толькі (дзе?) пад Лёзнам.
Замак у Крэве, а ня „замак у Крэва“. Скланяйма беларускія тапонімы!
Your browser doesn’t support HTML5
Бо „ў Крэве” – гэта „дзе“, а „ў Крэва” – „куды“. Гэтаксама — „Закон Рэспублікі Беларусі“. Свае ж словы, не чужаземныя. Па-беларуску зь Вінцуком Вячоркам.