Фатаздымак вышэй, зроблены ў кастрычніку 1996 году, зьяўляецца адным зь нямногіх, што захоўваюцца ў Нацыянальным архіве ЗША і адлюстроўваюць кароткачасовую адлігу ў адносінах паміж Масквой і Вашынгтонам.
Гэтая адліга пачалася, калі СССР апынуўся на мяжы краху, і завяршылася з прыходам да ўлады Ўладзіміра Пуціна.
У сьнежні 1991 году Барыс Ельцын, які неўзабаве стаў прэзыдэнтам Расеі, падрабязна расказаў дзяржсакратару ЗША Джэймсу Бэйкеру, як менавіта будзе актываваная сыстэма ядзернага ўдару Крамля для нападу.
Нечаканы жэст адкрытасьці Ельцына адбыўся усьлед за сэрыяй саступак з абодвух бакоў, што прывяло да выдаленьня тысяч ядзерных боегаловак з арсэналаў кожнай з краін.
Расея і Злучаныя Штаты дамовіліся значна скараціць дзясяткі тысяч адзінак ядзернай зброі, якая знаходзіліся ў распараджэньні кожнай з краін, і «зьняць прыцэл» зь іншых. Былі заплянаваныя ўзаемныя візыты ў расейскія і амэрыканскія ядзерныя аб’екты як спосаб падтрыманьня даверу ў працэсе пачатку гістарычнага скарачэньня ядзерных узбраеньняў.
Уільям М. Мун быў мэнэджарам праграмы ядзернай бясьпекі ў рамках праграмаў сумеснага скарачэньня пагроз у некалькіх постсавецкіх краінах з 1992-га па 2014 год.
Мун быў адказны за арганізацыю двух візытаў расейскіх генэралаў на аб’екты захоўваньня ядзерных боегаловак у ЗША. Ён расказаў Радыё Свабода, што падчас аднаго зь візытаў удзельнікам расейскай дэлегацыі былі выдадзены пэрсаналізаваныя пропускі, але, зь невытлумачальнай прычыны, наведнікі абмяняліся імі паміж сабой. Гэта прывяло да парушэньня бясьпекі, ад чаго марскія пехацінцы вымушаны былі дастаць зброю і акружыць дэлегацыю.
Камандзір базы лютаваў, сказаў Мун аб сытуацыі з пропускамі. «Пасьля гэтага стала немагчыма для нас, удзельнікаў праграмы скарачэньня пагроз, запрашаць расейскія дэлегацыі для наведваньня іншых аб’ектаў ЗША».
Успамінаючы свае візыты на аб’екты захоўваньня ядзерных боегаловак у Расеі, Мун расказаў Радыё Свабода, што ў рамках місій ім даводзілася «ехаць у фургонах па тры і больш гадзін з залепленымі вокнамі». Ён і ягоная каманда таксама не маглі насіць нічога мэталічнага. «У мяне нават забралі чаравікі, таму што ў іх былі мэталічныя ахоўныя мыскі».
Апроч вайсковых візытаў на аб’екты захоўваньня і запуску ракет у рамках маніторынгу пагадненьняў, 1990-я гады сталі часам некалькіх абменаў добрымі намерамі паміж расейскімі і амэрыканскімі вайскоўцамі.
К сярэдзіне 1990-х гадоў адносіны паміж Масквой і Вашынгтонам пачалі пагаршацца з прычыны пашырэньня NATO на ўсход і ўзрастаньня ўцягваньня Заходняга альянсу ў Басьнійскую вайну.
Андрэй Козыраў, міністар замежных спраў Расеі пры Ельцыну, ахарактарызаваў сваіх амэрыканскіх калег як «маленькіх заходніх хуліганаў».
Мун сказаў, што сустрэчы паміж вайскоўцамі ЗША і Расеі, якія пачаліся ў 1990-х гадах, былі прыпыненыя Вашынгтонам пасьля анэксіі Ўкраіны Расеяй у 2014 годзе. Інспэкцыі выкананьня дамоваў аб кантролі над узбраеньнямі былі прыпыненыя з пачаткам пандэміі COVID, а затым, па словах Муна, «Расея адмовілася аднавіць інспэкцыі».
Мун, азіраючыся на надзеі 1990-х гадоў, сказаў: «Мяне глыбока турбуе, што пасьля амаль 20 гадоў цеснага супрацоўніцтва зь Міністэрствам абароны Расеі, у тым ліку больш за 75 візытаў у Расею, расейцы перапынілі ўсе камунікацыі і выбралі шлях разьвязваньня неапраўданай генацыднай вайны супраць Украіны».
Мун дадаў: «Я спадзяваўся, што мая праца прывядзе да далейшага зьніжэньня ядзернай напружанасьці, але Расея выбрала агрэсію замест супрацоўніцтва».