Казімір Яноўскі, Менск Трэці дзень працягваецца паездка адзінага кандыдата ад апазыцыі на прэзыдэнцкія выбары Аляксандра Мілінкевіча па гарадох Гомельскай вобласьці. Сёньня спадар Мілінкевіч наведаў некаторыя паселішчы Рэчыцкага раёну і горад Сьветлагорск.
За апазыцыйным палітыкам увесь час ехаў чырвонага колеру мікрааўтобус “Фольксваген” №97-95 ЕВ з зацемненымі вокнамі. У Гомелі невядомыя пасажыры аўтобуса ня выяўлялі актыўнасьці. А ўчора ў Рэчыцы яны бесперапынна здымалі на тэлекамэру і Мілінкевіча, і тых, хто гутарыў зь ім.
Куды б ні накіроўваўся Аляксандр Мілінкевіч – у прыватны дом, на рынак, у бажніцу – за ім увесь час езьдзіў гэты чырвонага колеру мікрааўтобус з зацемненымі шыбамі.
Учора пасажыры гэтага аўтобусу толькі суправаджалі апазыцыйнага палітыка, а сёньня бесьперапынна здымалі яго на відэастужку. Адначасна і ўсіх тых, з кім Аляксандр Мілінкевіч гутарыў.
На “Славянскім” рынку, калі людзі сталі асьцерагацца гутарыць з палітыкам перад аб’ектывавам, Аляксандр Мілінкевіч і ягоныя паплечнікі спрабавалі высьветліць, хто такія гэтыя апэратары.
(Мілінкевіч – невядомаму апэратару, па-расейску: ) “Ведаеце, мы нармалёва да вас ставімся. Але цяпер – гэта псыхалягічнае ўзьдзеяньне. А тут закон усё-такі на нашым баку. Мы гутарым пра не забароненыя справы. Вы можаце падыйсьці без камэры і спакойна слухаць. А з камэрай – гэта ўсё-такі ўзьдзеяньне. Я лічу, што так нельга рабіць”.
Паколькі таемны апэратар ды ягоныя асыстэнты не называліся сябе, паплечнікі Аляксандра Мілінкевіча пацікавіліся: якое тэлебачаньне ці выданне яны прадстаўляюць?
(Невядомы аператар, па-расейску: ) “Агульнае, для ўсіх”.
(Паплечніца Мілінкевіча: ) “Якое – агульнае?”
(Невядомы апэратар, па-расейску: ) “У любую газэту, куды хочаце. Мы ня супраць”.
(Паплечнік Мілінкевіча: ) “Як жа вы будзеце жыць потым?”
(Невядомы аператар, па-расейску: ) “Добра, спадзяюся”.
(Паплечнік Мілінкевіча: ) “Баюся, што наўрад ці”.
Пасьля рынку каманда Мілінкевіча накіравалася ў праваслаўную бажніцу, а затым – у райаддзел міліцыі. Там была пакінута афіцыйная заява з патрабаваньнем адрэагаваць на перасьлед апазыцыйнага палітыка.
Старшы лейтэнант міліцыі падыходзіў да патаемнага чырвонага мікрааўтобуса №97-95 ЕВ, гутарыў зь ягонымі пасажырамі, але даць каментар адмовіўся.
Намесьнік начальніка міліцыі, падпалкоўнік Ражко паабяцаў сябрам каманды адзінага кандыдата ад апазыцыі спадарам Янукевічу і Вазьняку даць адказ на заяву цягам 10 дзён.
(Мілінкевіч: ) “Па-першае, гэта сур''ёзнае парушэньне правоў чалавека, таму што без майго дазволу ў маё прыватнае жыцьцё ніхто ня мае права ўмешвацца. І мы зьвярнуліся, як мае быць, да міліцыі. Праўда, міліцыя ня хоча адразу казаць, як паводле закону патрэбна. Кажа, дзесяць дзён будзем думаць. Праз 10 дзён мы ўсё ж такі атрымаем адказ. Але калі яны будуць зноў здымаць, мы будзем казаць ім, што яны ня маюць права. Я ня думаю, што будзе бойка, але будзе такая прапанова: пайсьці туды, адкуль прыйшлі”.
Мілінкевіч заявіў, што на псыхалягічны ўціск будзе рэакцыя. Фотаздымкі апэратараў, што вядуць перасьлед, у хуткім часе зьявяцца ў мэдыях, у Інтэрнэце:
(Мілінкевіч: ) “Я ня ведаю дакладна – хто гэта. Магчыма, спэцслужбы. Магчыма, з тэлебачаньня апэратар, які разам з са спэцслужбамі здымае. Хутчэй за ўсё, гэта здымаецца відэарад, каб потым паказваць на тэлебачаньні з рознымі брыдкімі словамі. Ім патрэбны карцінкі, якіх малавата. Яны патрэбныя. Ну я таксама буду размаўляць з тымі сымпатычнымі хлопцамі, якія апускаюць вочы, а самі робяць брудную справу. Мы таксама вядём здымкі. Гэта ўвесь час робіцца – і на фотакамэру, і на кінакамэру. І мы ім сказалі, што яны ў нас ёсьць таксама ёсьць у нашай кіна- і фотатэцы”.
Пра пашырэньне страху ў асяродку людзей казалі ўчора Аляксандру Мілінкевіч і некаторыя рэчыцкія актывісты, што, на іх думку, ускладняе інфармацыйную працу.
Пра страх я пацікавіўся і ў жыхаркі Рэчыцы Алены Іванаўны, добразычлівай сямейнай жанчыны, якая ў прыватным доме прыняла Аляксандра Мілінкевіча дзеля гутаркі з актывістамі:
(Алена Іванаўна: ) “Я нікога не баюся, з працы мяне ўжо выгналі – беспрацоўная”.
Настаўнік гісторыі, які назваўся Анатолем Сяргеевічам і які сам знайшоў Мілінкевіча ў Рэчыцы, мяркуе так:
(Анатоль Сяргеевіч: “Я нічога не баюся. Прастому чалавеку, бедалагу баяцца няма чаго. Як кажуць, жабраку пажар ня страшны”.
І ўсё ж, на людзей ціснуць. За распаўсюд улётак, за мітынгі, выданьне газэт, вольнае слова. І робяць гэта прадстаўнікі спэцслужбаў.
(Мілінкевіч: “Падыход вельмі просты да тых, што працуюць у спэцслужбах, міліцыі, судах. Трэба проста разгледзець, хто парушаў законы, а хто – не. Многія зь іх сёньня парушаюць. І я проста заклікаю ўсіх не рабіць гэтага. Сумленныя людзі будуць працаваць у будучай вольнай Беларусі, а несумленныя – будуць адказваць перад законам”.
Куды б ні накіроўваўся Аляксандр Мілінкевіч – у прыватны дом, на рынак, у бажніцу – за ім увесь час езьдзіў гэты чырвонага колеру мікрааўтобус з зацемненымі шыбамі.
Учора пасажыры гэтага аўтобусу толькі суправаджалі апазыцыйнага палітыка, а сёньня бесьперапынна здымалі яго на відэастужку. Адначасна і ўсіх тых, з кім Аляксандр Мілінкевіч гутарыў.
На “Славянскім” рынку, калі людзі сталі асьцерагацца гутарыць з палітыкам перад аб’ектывавам, Аляксандр Мілінкевіч і ягоныя паплечнікі спрабавалі высьветліць, хто такія гэтыя апэратары.
(Мілінкевіч – невядомаму апэратару, па-расейску: ) “Ведаеце, мы нармалёва да вас ставімся. Але цяпер – гэта псыхалягічнае ўзьдзеяньне. А тут закон усё-такі на нашым баку. Мы гутарым пра не забароненыя справы. Вы можаце падыйсьці без камэры і спакойна слухаць. А з камэрай – гэта ўсё-такі ўзьдзеяньне. Я лічу, што так нельга рабіць”.
Паколькі таемны апэратар ды ягоныя асыстэнты не называліся сябе, паплечнікі Аляксандра Мілінкевіча пацікавіліся: якое тэлебачаньне ці выданне яны прадстаўляюць?
(Невядомы аператар, па-расейску: ) “Агульнае, для ўсіх”.
(Паплечніца Мілінкевіча: ) “Якое – агульнае?”
(Невядомы апэратар, па-расейску: ) “У любую газэту, куды хочаце. Мы ня супраць”.
(Паплечнік Мілінкевіча: ) “Як жа вы будзеце жыць потым?”
(Невядомы аператар, па-расейску: ) “Добра, спадзяюся”.
(Паплечнік Мілінкевіча: ) “Баюся, што наўрад ці”.
Пасьля рынку каманда Мілінкевіча накіравалася ў праваслаўную бажніцу, а затым – у райаддзел міліцыі. Там была пакінута афіцыйная заява з патрабаваньнем адрэагаваць на перасьлед апазыцыйнага палітыка.
Старшы лейтэнант міліцыі падыходзіў да патаемнага чырвонага мікрааўтобуса №97-95 ЕВ, гутарыў зь ягонымі пасажырамі, але даць каментар адмовіўся.
Намесьнік начальніка міліцыі, падпалкоўнік Ражко паабяцаў сябрам каманды адзінага кандыдата ад апазыцыі спадарам Янукевічу і Вазьняку даць адказ на заяву цягам 10 дзён.
(Мілінкевіч: ) “Па-першае, гэта сур''ёзнае парушэньне правоў чалавека, таму што без майго дазволу ў маё прыватнае жыцьцё ніхто ня мае права ўмешвацца. І мы зьвярнуліся, як мае быць, да міліцыі. Праўда, міліцыя ня хоча адразу казаць, як паводле закону патрэбна. Кажа, дзесяць дзён будзем думаць. Праз 10 дзён мы ўсё ж такі атрымаем адказ. Але калі яны будуць зноў здымаць, мы будзем казаць ім, што яны ня маюць права. Я ня думаю, што будзе бойка, але будзе такая прапанова: пайсьці туды, адкуль прыйшлі”.
Мілінкевіч заявіў, што на псыхалягічны ўціск будзе рэакцыя. Фотаздымкі апэратараў, што вядуць перасьлед, у хуткім часе зьявяцца ў мэдыях, у Інтэрнэце:
(Мілінкевіч: ) “Я ня ведаю дакладна – хто гэта. Магчыма, спэцслужбы. Магчыма, з тэлебачаньня апэратар, які разам з са спэцслужбамі здымае. Хутчэй за ўсё, гэта здымаецца відэарад, каб потым паказваць на тэлебачаньні з рознымі брыдкімі словамі. Ім патрэбны карцінкі, якіх малавата. Яны патрэбныя. Ну я таксама буду размаўляць з тымі сымпатычнымі хлопцамі, якія апускаюць вочы, а самі робяць брудную справу. Мы таксама вядём здымкі. Гэта ўвесь час робіцца – і на фотакамэру, і на кінакамэру. І мы ім сказалі, што яны ў нас ёсьць таксама ёсьць у нашай кіна- і фотатэцы”.
Пра пашырэньне страху ў асяродку людзей казалі ўчора Аляксандру Мілінкевіч і некаторыя рэчыцкія актывісты, што, на іх думку, ускладняе інфармацыйную працу.
Пра страх я пацікавіўся і ў жыхаркі Рэчыцы Алены Іванаўны, добразычлівай сямейнай жанчыны, якая ў прыватным доме прыняла Аляксандра Мілінкевіча дзеля гутаркі з актывістамі:
(Алена Іванаўна: ) “Я нікога не баюся, з працы мяне ўжо выгналі – беспрацоўная”.
Настаўнік гісторыі, які назваўся Анатолем Сяргеевічам і які сам знайшоў Мілінкевіча ў Рэчыцы, мяркуе так:
(Анатоль Сяргеевіч: “Я нічога не баюся. Прастому чалавеку, бедалагу баяцца няма чаго. Як кажуць, жабраку пажар ня страшны”.
І ўсё ж, на людзей ціснуць. За распаўсюд улётак, за мітынгі, выданьне газэт, вольнае слова. І робяць гэта прадстаўнікі спэцслужбаў.
(Мілінкевіч: “Падыход вельмі просты да тых, што працуюць у спэцслужбах, міліцыі, судах. Трэба проста разгледзець, хто парушаў законы, а хто – не. Многія зь іх сёньня парушаюць. І я проста заклікаю ўсіх не рабіць гэтага. Сумленныя людзі будуць працаваць у будучай вольнай Беларусі, а несумленныя – будуць адказваць перад законам”.