Ганна Соусь, Менск На вуліцы Гандлёвай будаўнікі працягвалі разбураць дом №27, які зьяўляецца культурна-гістарычным помнікам 19 стагодзьдзя. Нашая карэспандэнтка назірала за зносам будынку і цікавілася меркаваньнямі людзей адносна лёсу архітэктурнай спадчыны Менску.
На аўтобусным прыпынку ля дому №27 па вуліцы Гандлёвай былі прымацаваныя плякаты, у якіх распавядалася пра гістарычна-культурны помнік, які цяпер рашэньнем Менгарвыканкаму ідзе пад знос. Аднак яны віселі зусім нядоўга — супрацоўнікі гарадзкіх службаў сарвалі ўсе плякаты.
(Карэспандэнтка: ) “Чаму вы зрываеце гэтыя плякаты?”
(Рабочы: ) “Таму што тут нельга наклейваць, гэта ня дошка аб’яваў. Гэта ўласнасьць нашай фірмы”.
Сёньня ж я наведала пляцоўку ля дому на вуліцы Гандлёвай і пагутарыла з будаўнікамі.
(Карэспандэнтка: ) “Скажыце, калі ласка, калі будуць зносіць гэты дом?”
(Будаўнік: ) “Ужо зносяць цяпер”.
(Карэспандэнтка: ) “І што, ён сёньня будзе цалкам зьнесены?”
(Будаўнік: ) “Ды не, вы што…”
(Карэспандэнтка: ) “А колькі часу на гэта спатрэбіцца?”
(Будаўнік: ) “Не скажу. Ня вы першая, ня вы апошняя. Ходзіце тут праз кожныя пяць хвілін”.
Недалёк ад Петрапаўлаўскага сабору я сустрэла актора Купалаўскага тэатру Віктара Манаева і пацікавілася ягоным меркаваньнем пра знос будынку.
(Манаеў: ) “Значыць, трэба, яны разумнейшыя, ведаюць, што робяць. Я ж ня маю ўсёй інфармацыі. Калі зносяць, значыцца, так трэба, што ж рабіць. Напэўна, яго рэстаўруюць. Тут будзе сэмінарыя. Напэўна, ня зносяць, напэўна, толькі ўнутры ўсё прыбіраюць. А так пакінуць звонку такім, як ён і быў. Я ведаю, што ўсё будзе добра”.
А вось што думаюць пра лёс архітэктурнай спадчыны людзі, якія прахадзілі сёньня побач з будынкам №27 па вуліцы Гандлёвай:
(Спадарыня: ) “Мне сорамна, але я ня ведаю, што гэта за будынак. Канечне, мы павінны берагчы ўсё старое”.
(Спадар: ) “Я шмат бываў у нямецкім горадзе Мюнстэры. Там усе помнікі падчас вайны былі зьнішчаныя, але яны па эскізах, чарцяжах аднавілі іх. Калі і будзе выканана гэтае рашэньне, то трэба прыкласьці шмат намаганьняў і грамадзтву, і царкве, каб максымальна аднавіць менавіта на гэтым месцы гэты будынак”.
(Спадарыня: ) “Калі будуць зносіць, то для мяне гэта — як зьнішчаць старога сябра. Гэта ж гісторыя. Трэба абавязкова рэстаўраваць. Але ўжо ўсё роўна ў нас ня будуць запытвацца”.
(Спадар: ) “На мой погляд, гэтага ня трэба рабіць. І ня толькі гэтага. Тут яшчэ былі Гандлёвыя рады. Падмуркі многіх пабудоваў 16 стагодзьдзя. Але гэта зносіцца. Наўрад ці грамадзкасьць нешта здолее зрабіць”.
(Спадарыня: ) “Калі ён уяўляе нейкую гістарычную каштоўнасьць, няхай стаіць, няхай рэстаўруюць. У нас ня так шмат старых будынкаў”.
(Спадар: ) “Я ня бачу ў гэтым будынку нічога такога. Проста гістарычная каштоўнасьць сама па сабе, можа быць… Ня ведаю. А з архітэктурнага і культурнага пункту гледжаньня ня бачу ніякай каштоўнасьці”.
(Спадар: ) “Я ўвогуле супраць усялякага зносу. Лепш будаваць на новых месцах, чым зносіць старое. Старое трэба пакідаць, трэба абавязкова захоўваць нашу гісторыю”.
Гл. таксама Абараняць будынак прыйшлі тры чалавекі (фота) Мінкульт спачатку быў супраць зносу будынку на Гандлёвай
(Карэспандэнтка: ) “Чаму вы зрываеце гэтыя плякаты?”
(Рабочы: ) “Таму што тут нельга наклейваць, гэта ня дошка аб’яваў. Гэта ўласнасьць нашай фірмы”.
Сёньня ж я наведала пляцоўку ля дому на вуліцы Гандлёвай і пагутарыла з будаўнікамі.
(Карэспандэнтка: ) “Скажыце, калі ласка, калі будуць зносіць гэты дом?”
(Будаўнік: ) “Ужо зносяць цяпер”.
(Карэспандэнтка: ) “І што, ён сёньня будзе цалкам зьнесены?”
(Будаўнік: ) “Ды не, вы што…”
(Карэспандэнтка: ) “А колькі часу на гэта спатрэбіцца?”
(Будаўнік: ) “Не скажу. Ня вы першая, ня вы апошняя. Ходзіце тут праз кожныя пяць хвілін”.
Недалёк ад Петрапаўлаўскага сабору я сустрэла актора Купалаўскага тэатру Віктара Манаева і пацікавілася ягоным меркаваньнем пра знос будынку.
(Манаеў: ) “Значыць, трэба, яны разумнейшыя, ведаюць, што робяць. Я ж ня маю ўсёй інфармацыі. Калі зносяць, значыцца, так трэба, што ж рабіць. Напэўна, яго рэстаўруюць. Тут будзе сэмінарыя. Напэўна, ня зносяць, напэўна, толькі ўнутры ўсё прыбіраюць. А так пакінуць звонку такім, як ён і быў. Я ведаю, што ўсё будзе добра”.
А вось што думаюць пра лёс архітэктурнай спадчыны людзі, якія прахадзілі сёньня побач з будынкам №27 па вуліцы Гандлёвай:
(Спадарыня: ) “Мне сорамна, але я ня ведаю, што гэта за будынак. Канечне, мы павінны берагчы ўсё старое”.
(Спадар: ) “Я шмат бываў у нямецкім горадзе Мюнстэры. Там усе помнікі падчас вайны былі зьнішчаныя, але яны па эскізах, чарцяжах аднавілі іх. Калі і будзе выканана гэтае рашэньне, то трэба прыкласьці шмат намаганьняў і грамадзтву, і царкве, каб максымальна аднавіць менавіта на гэтым месцы гэты будынак”.
(Спадарыня: ) “Калі будуць зносіць, то для мяне гэта — як зьнішчаць старога сябра. Гэта ж гісторыя. Трэба абавязкова рэстаўраваць. Але ўжо ўсё роўна ў нас ня будуць запытвацца”.
(Спадар: ) “На мой погляд, гэтага ня трэба рабіць. І ня толькі гэтага. Тут яшчэ былі Гандлёвыя рады. Падмуркі многіх пабудоваў 16 стагодзьдзя. Але гэта зносіцца. Наўрад ці грамадзкасьць нешта здолее зрабіць”.
(Спадарыня: ) “Калі ён уяўляе нейкую гістарычную каштоўнасьць, няхай стаіць, няхай рэстаўруюць. У нас ня так шмат старых будынкаў”.
(Спадар: ) “Я ня бачу ў гэтым будынку нічога такога. Проста гістарычная каштоўнасьць сама па сабе, можа быць… Ня ведаю. А з архітэктурнага і культурнага пункту гледжаньня ня бачу ніякай каштоўнасьці”.
(Спадар: ) “Я ўвогуле супраць усялякага зносу. Лепш будаваць на новых месцах, чым зносіць старое. Старое трэба пакідаць, трэба абавязкова захоўваць нашу гісторыю”.
Гл. таксама Абараняць будынак прыйшлі тры чалавекі (фота) Мінкульт спачатку быў супраць зносу будынку на Гандлёвай