Міхал Стэльмак, Менск З прэсы вядома, што на постсавецкай прасторы ценявы лекавы рынак вельмі пашыраны. Праблема стаіць так востра, што пра яе ўголас кажуць ня толькі прадстаўнікі грамадзкасьці, але і ўлады. А ў Беларусі?
Усясьветная арганізацыя аховы здароўя прызнае, што аб''ём фальсыфікаты сярод лекаў даволі высокі – ад 6 да 8 працэнтаў. Больш за ўсё падрабляецца антыбіётыкаў – каля 40 працэнтаў, на другім месцы псыхатропныя прэпараты, каля 20 працэнтаў. Аднак у Міністэрстве аховы здароўя Беларусі заяўляюць: беларускі рынак лекавых прэпаратаў удалося зьберагчы ад наплыву падробак, і такім чынам міжнародная статыстыка, справы суседзяў беларусаў не асабліва тычацца. У прыватнасьці, вось што паведаміла начальнік упраўленьня фармацэўтычнай інспэкцыі і лекавага забесьпячэньня Людміла Рэўцкая:
(Рэўцкая: ) “У нас досыць добрая сыстэма кантролю. “Пасэрыйны” кантроль: той, які быў у час існаваньня Савецкага Саюзу. Кожная партыя, кожная сэрыя – усе яны праходзяць кантроль у нашых лябараторыях. На гэтай стадыі яны, як правіла, і выяўляюцца. Былі тэндэнцыі ня надта добрыя. Але летась быў толькі адзін выпадак. А сёлета ніводнага”.
Спадарыня Рэўцкая, якая ўзначальвае фармацэўтычную інспэкцыю ў Міністэрстве аховы здароўя, кажа пра поўную адсутнасьць лекавых фальсыфікатаў у Беларусі. А ці пагаджаюцца зь ёй шарагоўцы, хворыя людзі, якія часта карыстаюцца лекамі?
Што тычыцца грамадзкай думкі, дык у цэлым яна зводзіцца да наступнага: на жаль, падробленыя лекі ёсьць і ў Беларусі. Той, хто ўжывае прэпараты рэгулярна, не аднойчы заўважаў: адны зь іх сёньня маюць добры эфэкт, а заўтра амаль нулявы... А то яшчэ горш: уплываюць на здароўе адмоўна. І хоць мэдыкі кажуць пра шэраг аб''ектыўных тлумачэньняў гэтага, апытаныя мною жыхары сталіцы робяць іншыя высновы:
(Карэспандэнт: ) “Ці лічыце Вы магчымым існаваньне ў Беларусі фальшывых лекаў?”
(Спадарыня Любоў: ) “Вядома, дапускаю”.
(Спадарыня Алена: ) “Хто яго ведае”.
(Спадарыня Валянціна: ) “Адзін вып’еш лек – добра, а іншы п’еш-п’еш – і нічога. Значыцца, розныя”.
(Спадарыня Святлана: ) “Я прымаю нафтазін украінскага вырабу, дык ён нейкі падроблены: ніяк не дзейнічае”.
(Спадарыня Галіна: ) “Які прэпарат дапамагае, а які – не. Яшчэ колькі бывае гэтых падробак”.
Думкі мэдыкаў і хворых пра якасьць лекаў істотна разыходзяцца. Ці ёсьць у гэтай дыскусіі нейкі своеасаблівы "трацейскі" бок з аўтарытэтным меркаваньнем? Сёлета ў Менску праходзіла буйная нарада фармацэўтаў краінаў Садружнасьці на тэму барацьбы з лекавымі “фальшыўкамі” на постсавецкай прасторы. Там і прагучала прызнаньне: у Расеі і ва Ўкраіне, адкуль у Беларусь завозіцца асноўная частка імпартных лекаў, вельмі шмат так званых "левых" прэпаратаў.
Між тым, у краіне няма ні незалежных спэцыялістаў-фармацэўтаў, якія б аналізавалі падзеі на рынку лекавых прэпаратаў, ні незалежных кантрольна-аналітычных лябараторыяў. Дарэчы, многія фальсыфікаты так якасна падроблены, што іх не заўжды можна выявіць пры дапамозе цяперашняга абсталяваньня беларускіх кантрольна-аналітычных лябараторыяў.
З другога боку, зноў жа дзяржава кантралюе толькі легальныя пастаўкі фармацэўтычнай прадукцыі. Але праўда жыцьця ў тым, што ёсьць яшчэ і нелегальныя. Пра тое, ці трапляюць у Беларусь лекавыя падробкі праз гэты канал, гаворыць прадстаўнік адной з фармацэўтычных фірмаў, які, па зразумелых прычынах, не захацеў называць свайго прозьвішча:
(Спадар: ) “Могуць, калі нейкія “фірмачкі”, якія завозяць у валізках. Была такая фірма “Авіцэна”. Яна як: заяўкі прымала па тэлефонах. І нават завозіла прэпараты, якія не зарэгістраваныя ў Беларусі. Але ж попыт ёсьць, людзям патрэбна. Кожны дзень цягніком перадаваліся гэтыя лекі. Дэпартамэнт фінансавых расьсьледаваньняў злавіў іх на гэтым”.
(Рэўцкая: ) “У нас досыць добрая сыстэма кантролю. “Пасэрыйны” кантроль: той, які быў у час існаваньня Савецкага Саюзу. Кожная партыя, кожная сэрыя – усе яны праходзяць кантроль у нашых лябараторыях. На гэтай стадыі яны, як правіла, і выяўляюцца. Былі тэндэнцыі ня надта добрыя. Але летась быў толькі адзін выпадак. А сёлета ніводнага”.
Спадарыня Рэўцкая, якая ўзначальвае фармацэўтычную інспэкцыю ў Міністэрстве аховы здароўя, кажа пра поўную адсутнасьць лекавых фальсыфікатаў у Беларусі. А ці пагаджаюцца зь ёй шарагоўцы, хворыя людзі, якія часта карыстаюцца лекамі?
Што тычыцца грамадзкай думкі, дык у цэлым яна зводзіцца да наступнага: на жаль, падробленыя лекі ёсьць і ў Беларусі. Той, хто ўжывае прэпараты рэгулярна, не аднойчы заўважаў: адны зь іх сёньня маюць добры эфэкт, а заўтра амаль нулявы... А то яшчэ горш: уплываюць на здароўе адмоўна. І хоць мэдыкі кажуць пра шэраг аб''ектыўных тлумачэньняў гэтага, апытаныя мною жыхары сталіцы робяць іншыя высновы:
(Карэспандэнт: ) “Ці лічыце Вы магчымым існаваньне ў Беларусі фальшывых лекаў?”
(Спадарыня Любоў: ) “Вядома, дапускаю”.
(Спадарыня Алена: ) “Хто яго ведае”.
(Спадарыня Валянціна: ) “Адзін вып’еш лек – добра, а іншы п’еш-п’еш – і нічога. Значыцца, розныя”.
(Спадарыня Святлана: ) “Я прымаю нафтазін украінскага вырабу, дык ён нейкі падроблены: ніяк не дзейнічае”.
(Спадарыня Галіна: ) “Які прэпарат дапамагае, а які – не. Яшчэ колькі бывае гэтых падробак”.
Думкі мэдыкаў і хворых пра якасьць лекаў істотна разыходзяцца. Ці ёсьць у гэтай дыскусіі нейкі своеасаблівы "трацейскі" бок з аўтарытэтным меркаваньнем? Сёлета ў Менску праходзіла буйная нарада фармацэўтаў краінаў Садружнасьці на тэму барацьбы з лекавымі “фальшыўкамі” на постсавецкай прасторы. Там і прагучала прызнаньне: у Расеі і ва Ўкраіне, адкуль у Беларусь завозіцца асноўная частка імпартных лекаў, вельмі шмат так званых "левых" прэпаратаў.
Між тым, у краіне няма ні незалежных спэцыялістаў-фармацэўтаў, якія б аналізавалі падзеі на рынку лекавых прэпаратаў, ні незалежных кантрольна-аналітычных лябараторыяў. Дарэчы, многія фальсыфікаты так якасна падроблены, што іх не заўжды можна выявіць пры дапамозе цяперашняга абсталяваньня беларускіх кантрольна-аналітычных лябараторыяў.
З другога боку, зноў жа дзяржава кантралюе толькі легальныя пастаўкі фармацэўтычнай прадукцыі. Але праўда жыцьця ў тым, што ёсьць яшчэ і нелегальныя. Пра тое, ці трапляюць у Беларусь лекавыя падробкі праз гэты канал, гаворыць прадстаўнік адной з фармацэўтычных фірмаў, які, па зразумелых прычынах, не захацеў называць свайго прозьвішча:
(Спадар: ) “Могуць, калі нейкія “фірмачкі”, якія завозяць у валізках. Была такая фірма “Авіцэна”. Яна як: заяўкі прымала па тэлефонах. І нават завозіла прэпараты, якія не зарэгістраваныя ў Беларусі. Але ж попыт ёсьць, людзям патрэбна. Кожны дзень цягніком перадаваліся гэтыя лекі. Дэпартамэнт фінансавых расьсьледаваньняў злавіў іх на гэтым”.