Беларускіх апазыцыйных палітыкаў у Вашынгтоне прымаюць на найвышэйшым узроўні. Зь імі гутарылі прэзыдэнт краіны Джордж Буш, дзяржсакратар Кандаліза Райс, вядомыя кангрэсмэны, іншыя ўплывовыя асобы.
Беларускіх палітыкаў прымаў кангрэсмэн ад рэспубліканскай партыі Крыстафэр Сьміт, якога многія лічаць галоўным лабістам дэмакратычнай Беларусі ў парлямэнце Злучаных Штатаў. Менавіта ён — аўтар двух Актаў аб падтрымцы дэмакратыі ў Беларусі.
Анатоль Лябедзька адзначае, што гэтая сустрэча была вельмі канкрэтнай:
“Мы і зь ім, і зь іншымі кангрэсмэнамі абмяркоўвалі наступную ініцыятыву. У 2008 годзе адзначаюцца 90-я ўгодкі Беларускай Народнай Рэспублікі. І мы хацелі б, каб кангрэсмэны, як мага большай колькасьцю, узялі ўдзел у акцыі каля амбасады Беларусі. І сам Сьміт, і яго калегі з гэтым пагаджаліся. Так што, акрамя стратэгічных пытаньняў, мы абмяркоўвалі і канкрэтныя справы.
Абмяркоўваліся таксама магчымасьці падтрымкі спадарожнікавай тэлевізіі “Белсат”, ішла гаворка пра інтэрнэт-рэсурсы”.
Другая асоба амэрыканскага сэнату — прадстаўнік дэмакратычнай партыі Рычард Дэрбін — паходзіць зь Літвы. І таму ён прымае сытуацыю ў гэтым рэгіёне блізка да сэрца. Пасьля гутаркі зь ім Сяргей Калякін адзначыў, што ў рэспубліканцаў і ў дэмакратаў агульны падыход да становішча ў Беларусі:
Па беларускім пытаньні ў абедзьвюх партыяў ёсьць кансэнсус
“Па беларускім пытаньні ў абедзьвюх партыяў ёсьць кансэнсус. Яны лічаць, што Беларусь павінна рухацца да дэмакратыі. І яны жадаюць спрыяць гэтаму працэсу”.
Сяргей Калякін лічыць, што нават калі ў наступным годзе да ўлады ў ЗША прыйдуць прадстаўнікі дэмакратычнай партыі, іхняя цікавасьць да Беларусі ня зьменшыцца:
“Дэмакраты заўжды былі на міжнароднай арэне больш актыўнымі за рэспубліканцаў. Так склалася гістарычна. Можа, пры адміністрацыі Джорджа Буша робіцца па-іншаму. Але ніякіх зьмен адносна Беларусі не адбудзецца.
Усе яны людзі вельмі абазнаныя ў тым, што адбываецца ў нашай краіне. Я трэці раз у ЗША і бачу, што веды пра Беларусь тут растуць у геамэтрычнай прапорцыі”.
Найбольшае ўражаньне ў беларускіх палітыкаў засталося ад сустрэчы з Джорджам Бушам. Анатоль Лябедзька адзначае:
“Буш на тэлевізійным экране і ў жывых стасунках — проста дзьве розныя асобы. Ён настолькі нефармальны, настолькі жывы, настолькі заражае энэргетыкай.
Першае, што мы пачулі ад прэзыдэнта ЗША, калі ўвайшлі (а было даволі холадна): ну, што, можа віскі?
Я ўпершыню бачыў чалавека, які б з такім гумарам расказваў пра нейкія ня вельмі прыемныя для сябе сытуацыі. Ён расказваў і сам клаўся ад сьмеху.
Я трэці раз у ЗША і бачу, што веды пра Беларусь тут растуць у геамэтрычнай прапорцыі
Буш — абсалютна не пыхлівы, жывы. А размову вядзе як з суседам, якога ведаеш амаль усё жыцьцё”.
А Сяргей Калякін кажа:
“У жыцьці Буш выглядае куды лепей, чым праз тэлевізію. Гэта вельмі энэргетычны чалавек. І вельмі просты. Словамі гэта цяжка перадаць”.