Радыё Свабода Ільля Вострыкаў, 29-гадовы сын дзеяча нацыянальна-вызвольнага руху Цімоха Вострыкава, мае намер зьняць пра бацьку дакумэнтальны фільм.
“Я цяпер зьбіраю фотаздымкі, успаміны, каб зрабіць дакумэнтальны фільм пра бацьку. Свой лёс ён пражыў на карысьць Беларусі, якой быў адданы цалкам. Хацелася б гэты фільм прысьвяціць 90-годзьдзю стварэньня Беларускай Народнай Рэспублікі”, — сказаў Ільля Вострыкаў.
Гамельчукі праводзілі Цімоха Вострыкава ў апошні шлях 14 лістапада. Памёр ён напярэдадні, на 86 годзе жыцьця, ад трэцяга інсульту.
За дзень да ягонай сьмерці дзяржаўны тэлеканал паказаў фільм “Агент дзьвюх выведак”. У ім супрацоўнікі беларускіх спэцслужбаў падавалі Вострыкава-старэйшага як чалавека, які працаваў і на амэрыканскую, і на савецкую выведкі.
Але, як лічыць сын Цімоха Вострыкава, ягонага бацьку проста імкнуліся выкарыстаць і сачылі за ім, па сутнасьці, да канца жыцьця.
Адданы ж бацька быў, на думку сына, толькі Беларусі.
Фрагмэнты ўспамінаў Цімоха Вострыкава з сынавага архіву:
“Мяне часта выклікалі ў опэрчасьць, каб схіліць да напісаньня раскаяньня, на што я не згадзіўся. Я ж — беларус, член ураду БНР”.
Нагадаем, што ў жніўні 1952 году Цімох Вострыкаў як паўнамоцны прадстаўнік Рады БНР дэсантаваўся з амэрыканскага самалёта ў Налібоцкую пушчу ў складзе “чацьвёркі” дзеля арганізацыі нацыянальна-вызвольнага руху. Групу ў хуткім часе арыштавалі. Цімох Вострыкаў быў асуджаны Вярхоўным судом БССР “за здраду Радзіме са зброяй у руках” на 23 гады турэмнага зьняволеньня. Пакараньне адбываў у лягерах Мардовіі.
Пасьля вызваленьня працаваў рабочым на “Гомсельмашы”.
Адзіны сын Вострыкава, Ільля, тры гады жыў у ЗША, потым — на Камчатцы. Некалькі гадоў таму вярнуўся ў Гомель. Ажаніўся. Жыве з жонкай у інтэрнаце. Працуе рабочым у адной з будаўнічых арганізацыяў.
Гамельчукі праводзілі Цімоха Вострыкава ў апошні шлях 14 лістапада. Памёр ён напярэдадні, на 86 годзе жыцьця, ад трэцяга інсульту.
За дзень да ягонай сьмерці дзяржаўны тэлеканал паказаў фільм “Агент дзьвюх выведак”. У ім супрацоўнікі беларускіх спэцслужбаў падавалі Вострыкава-старэйшага як чалавека, які працаваў і на амэрыканскую, і на савецкую выведкі.
Але, як лічыць сын Цімоха Вострыкава, ягонага бацьку проста імкнуліся выкарыстаць і сачылі за ім, па сутнасьці, да канца жыцьця.
Адданы ж бацька быў, на думку сына, толькі Беларусі.
Фрагмэнты ўспамінаў Цімоха Вострыкава з сынавага архіву:
“Мяне часта выклікалі ў опэрчасьць, каб схіліць да напісаньня раскаяньня, на што я не згадзіўся. Я ж — беларус, член ураду БНР”.
Нагадаем, што ў жніўні 1952 году Цімох Вострыкаў як паўнамоцны прадстаўнік Рады БНР дэсантаваўся з амэрыканскага самалёта ў Налібоцкую пушчу ў складзе “чацьвёркі” дзеля арганізацыі нацыянальна-вызвольнага руху. Групу ў хуткім часе арыштавалі. Цімох Вострыкаў быў асуджаны Вярхоўным судом БССР “за здраду Радзіме са зброяй у руках” на 23 гады турэмнага зьняволеньня. Пакараньне адбываў у лягерах Мардовіі.
Пасьля вызваленьня працаваў рабочым на “Гомсельмашы”.
Адзіны сын Вострыкава, Ільля, тры гады жыў у ЗША, потым — на Камчатцы. Некалькі гадоў таму вярнуўся ў Гомель. Ажаніўся. Жыве з жонкай у інтэрнаце. Працуе рабочым у адной з будаўнічых арганізацыяў.