Севярын Квяткоўскі, Менск 13 кампазыцыяў створаныя на вершы Генадзя Бураўкіна. Паводле Зьмітра Вайцюшкевіча, новы – дзясяты па ліку альбом – завяршае сэрыю кружэлак музыканта, прысьвечаных творчасьці вядомых беларускіх лірыкаў: Леаніда Дранька-Майсюка, Рыгора Барадуліна, Уладзімера Някляева, Алеся Камоцкага ды іншых. Зьміцер Вайцюшкевіч зазначае, што спэцыяльна выбраў для альбому малавядомыя вершы Генадзя Бураўкіна.
Зьміцер Вайцюшкевіч прымеркаваў выхад “Лірыкі” да пятнаццацігодзьдзя сваёй сцэнічнай дзейнасьці. Упершыню музыкант напаўняе альбом рокавым гучаньнем. Як такая эстэтыка спалучаецца зь лірыкай знанага беларускага паэта? Зьміцер Вайцюшкевіч:
“Для мяне вельмі важна, што паэзія Бураўкіна сакавітая, вельмі зразумелая і вельмі мэлядычная. Чаму такая рокавая эстэтыка? Душа патрабуе рок-н-ролу, душа патрабуе драйву, душа патрабуе опэн-эйру, вялікага гуку. Я лічу, што гэты альбом вельмі сучасны. Ёсьць песьні, калі ня думаецца пра ўзрост паэта. Хоць часам, слухаючы паэта, ты разумееш, што гэта ўмудроны досьведам мужчына. У Бураўкіна гэта шчыра. Гэта небанальна. І я стараўся музычна зрабіць гэта небанальна”.
Зьміцер Вайцюшкевіч сьвядома кіруецца да публікі сталага ўзросту:
“Хацелася б нейкай вольнасьці. Хацелася б, каб жанчыны трошкі ў гадах, якія прыйшлі на гэты канцэрт, адчулі сябе па-супэрску, бо маладосьць можа вельмі шмат часу цягнуцца”.
Музыкант зазначае, што ня ўсе песьні зробленыя ў абноўленай стылістыцы:
“Ад рокавых экспэртаў я магу пачуць крытыку. Таму што – на шчасьце ці на жаль – у мяне няма настаўнікаў рок-н-ролу. Альбом не да канца рокавы. Усё-ткі ёсьць песьні традыцыйныя. Кагосьці гэта можа падштурхнуць да думкі, што гэта кампраміс для пані ў гадах. Але не. Папросту Бураўкін больш аб’ёмны, чым рок. У Бураўкіна ў паэзіі ёсьць прыхаваная – мастацкім чынам – любоў да Беларусі”.
Апроч песень, у “Лірыцы” ёсьць дэклямаваньне Генадзем Бураўнкіным вершу “Наша песьня”. Яшчэ адна адметнасьць “Лірыкі” – песьня “Новы год”, словы для якой Генадзь Бураўкін напісаў адмыслова пад альбом.
2 сьнежня ў клюбе “Фартуна” перад публікай выступяць абодва творцы: Генадзь Бураўкін і Зьміцер Вайцюшкевіч.
“The Best” Зьмітра Вайцюшкевіча абіраюць фаны, 19.10.2007
“Для мяне вельмі важна, што паэзія Бураўкіна сакавітая, вельмі зразумелая і вельмі мэлядычная. Чаму такая рокавая эстэтыка? Душа патрабуе рок-н-ролу, душа патрабуе драйву, душа патрабуе опэн-эйру, вялікага гуку. Я лічу, што гэты альбом вельмі сучасны. Ёсьць песьні, калі ня думаецца пра ўзрост паэта. Хоць часам, слухаючы паэта, ты разумееш, што гэта ўмудроны досьведам мужчына. У Бураўкіна гэта шчыра. Гэта небанальна. І я стараўся музычна зрабіць гэта небанальна”.
Зьміцер Вайцюшкевіч сьвядома кіруецца да публікі сталага ўзросту:
“Хацелася б нейкай вольнасьці. Хацелася б, каб жанчыны трошкі ў гадах, якія прыйшлі на гэты канцэрт, адчулі сябе па-супэрску, бо маладосьць можа вельмі шмат часу цягнуцца”.
Музыкант зазначае, што ня ўсе песьні зробленыя ў абноўленай стылістыцы:
“Ад рокавых экспэртаў я магу пачуць крытыку. Таму што – на шчасьце ці на жаль – у мяне няма настаўнікаў рок-н-ролу. Альбом не да канца рокавы. Усё-ткі ёсьць песьні традыцыйныя. Кагосьці гэта можа падштурхнуць да думкі, што гэта кампраміс для пані ў гадах. Але не. Папросту Бураўкін больш аб’ёмны, чым рок. У Бураўкіна ў паэзіі ёсьць прыхаваная – мастацкім чынам – любоў да Беларусі”.
Апроч песень, у “Лірыцы” ёсьць дэклямаваньне Генадзем Бураўнкіным вершу “Наша песьня”. Яшчэ адна адметнасьць “Лірыкі” – песьня “Новы год”, словы для якой Генадзь Бураўкін напісаў адмыслова пад альбом.
2 сьнежня ў клюбе “Фартуна” перад публікай выступяць абодва творцы: Генадзь Бураўкін і Зьміцер Вайцюшкевіч.
“The Best” Зьмітра Вайцюшкевіча абіраюць фаны, 19.10.2007