Радыё Свабода Тэма грамадзкага рэдактара тыдня Дар’і Ліс “У мястэчку Крывошын Ляхавіцкага раёна жыве незвычайная сям''я – Галіна і Алег Зыранавы. Ён і яна – інваліды-вазочнікі. Да нядаўняга часу Галіна працавала ў школе настаўніцай, цяпер – займаецца гуртковай працай са школьнікамі.
Алег уладкаваў сумеснае жытло на першым паверсе шматкватэрнага дому. Ён – неблагі будаўнік, сваю двухпакаёўку прыстасаваў для побыту людзей з абмежаванымі магчымасьцямі. Нават асобныя дзьверы ўсталяваў на месцы вакна, каб можна было пад’ехаць да дома, пасадзіць у набыты й пераабсталяваны пад ручное кіраваньне “Опэль” жонку і адправіцца ў аўтападарожжа па краіне.
Сёлета, у прыватнасьці, яны пабывалі ў Залесьсі Смаргонскага раёну ў сядзібе Міхала Клеафаса Агінскага.
На чым трывае сям’я інвалідаў Зыранавых? Гаворыць спадарыня Галіна:
“У прынцыпе сям’я, як і любы саюз, павінна пачынацца зь любові. Калі няма любові, я ўжо не кажу каханьня, казаць пра тое, што складзецца сям’я, проста не выпадае. Людзі не павінны аб’ядноўвацца па нейкіх, скажам, сацыяльных прыкметах, сацыяльных статусах, узроўню адукацыі. Людзі павінны аб’ядноўвацца ў сем’і паводле прыкметаў таго, што яны падыходзяць адзін аднаму, што менавіта гэта той чалавек, якога ты чакаў і шукаў”.
Пазнаёміліся Галіна й Алег у Калодзішчах пад Менскам, у цэнтры рэабілітацыі – разам танцавалі, хоць і седзячы ў інвалідных вазках. Так і пасябравалі, здаецца, назаўсёды.
Г.Залатароў: 70% сем’яў інвалідаў распадаюцца
Наагул у асяродку інвалідаў сем’і ствараюцца няпроста. І асаблівай трываласьцю яны не вызначаюцца.
Распавядае старшыня Гомельскага абласнога аб’яднаньня “Інваліды-сьпінальнікі” Генадзь Залатароў:
“Сем’i ў многіх ёсьць. Але павінен сказаць, што надзвычай высокі й працэнт скасаваньняў шлюбаў. Ня многія могуць вытрымаць псыхалягічную траўму. Шмат хто ня бачыць наперадзе нейкіх сьветлых пэрспэктываў – і сем’і распадаюцца. Як мінімум, семдзесят працэнтаў”.
Сам спадар Залатароў сьцьвярджае, што менавіта сям’я дапамагла яму выбрацца з тупіку, калі зь ім здарылася няшчасьце і ён стаў інвалідам.
Прыгадвае кіраўнік грамадзкага аб’яднаньня й некаторыя даволі пасьпяховыя пары, створаныя ўжо, як кажуць, па факту інваліднасьці.
Да прыкладу, Ігар Закрэўскі з Гомеля пазнаёміўся з Марынай, калі лекаваўся ў менскім шпіталі.
Пажаніліся, нарадзілі дзіця, пабудавалі дом. Ігар займаецца цяпер прадпрымальніцтвам і расказвае пра падмурак сваёй сям’і:
“Трэба справай займацца, дапамагаць. І ня ставіць у межы, што вось гэтага я не магу. Усё нароўні трэба рабіць”, – лічыць спадар Закрэўскі.
Адзінота, стварэньне сям’і… Зразумела ж, усё ўскладняецца, калі ты маеш інваліднасьць. Аднак ёсьць шмат прыкладаў шчасьлівых сем’яў, дзе муж або жонка маюць пэўныя фізычныя абмежаваньні. Проста людзі СУСТРЭЛІСЯ і ім лягчэй разам, чым паасобку...
Мае сябры Алег і Галя Зыранавы – вазочнікі. Набылі і абсталявалі кватэру так, каб у ёй было зручна перамяшчацца ды жыць на калясцы. Падарожнічаюць на сваёй машыне па Беларусі. Жывуць на Брэстчыне. Галіна працуе ў мясцовай школе (яна філёляг), Алег пасьпяхова і актыўна займаецца спортам.
Напэўна, галоўнае – не баяцца скарыстаць свой шанец на каханьне. І на сяброўства – таксама.
Сёлета, у прыватнасьці, яны пабывалі ў Залесьсі Смаргонскага раёну ў сядзібе Міхала Клеафаса Агінскага.
На чым трывае сям’я інвалідаў Зыранавых? Гаворыць спадарыня Галіна:
“У прынцыпе сям’я, як і любы саюз, павінна пачынацца зь любові. Калі няма любові, я ўжо не кажу каханьня, казаць пра тое, што складзецца сям’я, проста не выпадае. Людзі не павінны аб’ядноўвацца па нейкіх, скажам, сацыяльных прыкметах, сацыяльных статусах, узроўню адукацыі. Людзі павінны аб’ядноўвацца ў сем’і паводле прыкметаў таго, што яны падыходзяць адзін аднаму, што менавіта гэта той чалавек, якога ты чакаў і шукаў”.
Пазнаёміліся Галіна й Алег у Калодзішчах пад Менскам, у цэнтры рэабілітацыі – разам танцавалі, хоць і седзячы ў інвалідных вазках. Так і пасябравалі, здаецца, назаўсёды.
Г.Залатароў: 70% сем’яў інвалідаў распадаюцца
Наагул у асяродку інвалідаў сем’і ствараюцца няпроста. І асаблівай трываласьцю яны не вызначаюцца.
Распавядае старшыня Гомельскага абласнога аб’яднаньня “Інваліды-сьпінальнікі” Генадзь Залатароў:
“Сем’i ў многіх ёсьць. Але павінен сказаць, што надзвычай высокі й працэнт скасаваньняў шлюбаў. Ня многія могуць вытрымаць псыхалягічную траўму. Шмат хто ня бачыць наперадзе нейкіх сьветлых пэрспэктываў – і сем’і распадаюцца. Як мінімум, семдзесят працэнтаў”.
Сам спадар Залатароў сьцьвярджае, што менавіта сям’я дапамагла яму выбрацца з тупіку, калі зь ім здарылася няшчасьце і ён стаў інвалідам.
Прыгадвае кіраўнік грамадзкага аб’яднаньня й некаторыя даволі пасьпяховыя пары, створаныя ўжо, як кажуць, па факту інваліднасьці.
Да прыкладу, Ігар Закрэўскі з Гомеля пазнаёміўся з Марынай, калі лекаваўся ў менскім шпіталі.
Пажаніліся, нарадзілі дзіця, пабудавалі дом. Ігар займаецца цяпер прадпрымальніцтвам і расказвае пра падмурак сваёй сям’і:
“Трэба справай займацца, дапамагаць. І ня ставіць у межы, што вось гэтага я не магу. Усё нароўні трэба рабіць”, – лічыць спадар Закрэўскі.
Адзінота, стварэньне сям’і… Зразумела ж, усё ўскладняецца, калі ты маеш інваліднасьць. Аднак ёсьць шмат прыкладаў шчасьлівых сем’яў, дзе муж або жонка маюць пэўныя фізычныя абмежаваньні. Проста людзі СУСТРЭЛІСЯ і ім лягчэй разам, чым паасобку...
Мае сябры Алег і Галя Зыранавы – вазочнікі. Набылі і абсталявалі кватэру так, каб у ёй было зручна перамяшчацца ды жыць на калясцы. Падарожнічаюць на сваёй машыне па Беларусі. Жывуць на Брэстчыне. Галіна працуе ў мясцовай школе (яна філёляг), Алег пасьпяхова і актыўна займаецца спортам.
Напэўна, галоўнае – не баяцца скарыстаць свой шанец на каханьне. І на сяброўства – таксама.